Bjarmi - 01.05.1996, Qupperneq 21

sveitaprestur, og sagði: „Þakkið ekki mér, þakkið Guði.“
Svo fór hann.“
Guðrún hlaut Kaj Munk-verðlaunin hjá Dönum fyrir
leikritið. Eftir að henni höfðu verið tilkynnt símleiðis
þessi merku tíðindi stóð hún upp i vinnustofu sinni og
snéri sér að bókaskápnum og staðnæmdist við bækurnar
um og eftir Kaj og sagði upphátt: ,Ja hérna, Kaj minn, nú
eru landar þínir að hringja og vilja gefa mér verðlaun fyrir
leikritið. Ég hef mikið að þakka þér fyrir.“ Þá fannst mér
bókaskápurinn segja: „Þakkaðu ekki mér, þakkaðu Guði!“
Og ég sagðist ætla að gera það.“
Förin til Danmerkur var ánægjuleg, þar hitti Guðrún
meðal annars ekkju Kajs, hana Lisu Munk, Lisa sagði
henni margar sögur af Kaj og m.a. þessa: „Kaj var veiði-
frík, var alltaf að safna mönnum í veiðitúra. Eitt sinn var
hann með vini sínum uppi á heiði og skaut þá allt í einu
beint upp í loftið. Vininum þótti þetta undarleg hegðun
og spurði hvað hann væri að skjóta svona. „Sjáðu, ég hitti
einn.“ Þá var það glansmyndaengill sem lá þarna á jörð-
inni. Hann gat ekki stillt sig um þetta, svona var hann
óskaplegur galgopi en um leið heilur trúmaður og þess
vegna gat leikritið orðið svona skemmtilegt."
Ólafía Jóhannsdóttir
Guðrún er að vinna að spennandi verkefnum. „Ég er að
semja leikrit um Ólafíu Jóhannsdóttur KFUK-konu. Ólafia
var geysilega merkileg kona. Hún fór til Noregs og stofn-
aði þar heimili fyrir stúlkur með sýfilis, sem sagt algjör
úrhrök samfélagsins sem enginn vildi vita af. Það er
minnismerki um Ólafíu í Osló en við heyrum aldrei á
hana minnst hér. Hún ferðaðist um Norðurlöndin í
fyrirlestraferð til að safna fyrir Háskóla íslands. Þegar hún
dó fóru fangar úr ríkisfangelsinu í Osló og grófu minnisreil
um hana með berum höndum. Hún hefur ekki verið neitl
smá! Frábært efni i leikrit, það þarf að skrifa um hana.“
Guðrún er einnig að vinna að öðru verkefni um sænskan
prest sem var hið mesta glæsimenni á velli en opinberaði
breyskleika sinn síðar á eftirminnilegan hátt og í framhaldi
af því segir hún: „Ég hef aldrei haft svo mikinn áhuga fyrir
þessu fullkomna fólki, vegurinn sléttur og allt eftir því,
enda er ekkert svoleiðis fólk til. Guð hefur aldrei haft
annað en synduga menn í þjónustu sinni sem verða
uppréttir þegar þeir koma með allt sitt fram í ljósið."
Við kvöddum glaðir í bragði eftir tvo og hálfan tíma.
Það sem átti að verða formlegt blaðaviðtal varð eitthvað
allt annað, eitthvað sem var uppbyggilegra en mörg sam-
koman. Að þurfa að vinna viðtal upp úr þessari gleðistund
var eins og að skrifa formlega skýrslu um vel heppnað
kaffiboð, en hér hafið þið hana.
H.E.M.