Heima er bezt - 01.05.1953, Blaðsíða 32

160
Heima er bezt
Nr. 3
I því bili, að straumurinn grípur kofann,
tekst mér að skríða upp á þakið. Eg heyri,
að Mikki svamlar um í vatninu inni fyrir
og ýlfrar ámátlega.
Ég reyni af fremsta megni að hughreysta
Mikka. Hann sefast dáh'tið, þegar hann heyr-
ir, að ég er svo nálægt honum á þessu íerða-
lagi hans. Línus stendur á ....
.... bakkanum og hrópar til mín. Hann
segist ætla að ná í bát og koma mér til
bjargar. Mér tekst nú að losa fjöl í þakinu
og brátt hef ég gert svo stórt gat á það, ..
.... að ég kemst í gegnum það og næ til
Mikka, sem heilsar mér með gleðilátum. Eg
dreg veslings vin minn upp úr vatninu og
skreiðist aftur upp á þakið með hann.
Við höldum áfram ferð okkar, sitjandi á
mænisásnum. Okkur rekur áfrafn með mikl-
um hraða, og ég óttast, að nú sé hvcr síð-
astur.
Línus leitar árangurslaust að bát, sem
hann geti notað okkur til hjálpar. Hann
fylgir okkur eftir á landi i lengstu lög, en
þar kemur að hann kemst ekki lengra, og
við missum sjónar á honum.
Um kvöldið rekur hið ótrausta far okkar
að Iandi, og strandar við tanga nokkurn. Við
hröðum okkur í land, glaðir yfir að hafa
sloppið lifandi úr þessari hættuför.
Nú er um að gera að komast heim aftur.
Ég legg leið mína um veg, sem liggur í öf-
uga átt við leiðina, sem við sigldum. Það
dimmir óðum og leið okkar liggur í gegnum
skóg. Við komum að afskekktu húsi.
Ég ber að dyrum og ætla að spyrja mig til
vegar. Stillileg kona kemur til dyra og horf-
ir rannsakandi og tortryggnislega á mig.