Heima er bezt - 01.04.1956, Síða 12

Sigurður Ólason, röntgenlæknir.
og vandvirkni. Stofnunin var áreiðanlega mjög
heppin, er henni bættust starfskraftar Ólafs yfir-
læknis, þegar hún skiptist í sjálfstæðar deildir við
stofnun hins nýja Fjórðungssjúkrahúss.
Sigurður Ólason var aðstoðarlæknir á sjúkrahús-
inu, þegar flutt var í nýju bygginguna. Ffann er bor-
inn og barnfæddur Akureyringur, var um nokkurra
ára skeið héraðslæknir á Hólmavík, en fluttist til
Akureyrar og gerðist starfandi læknir þar. Þegar
Arni Guðmundsson, sem um langt árabil hafði ver-
ið röntgenlæknir sjúkrahússins, fluttist til Reykja-
víkur 1954, tók Sigurður við forstöðu röntgendeild-
arinnar á Fjórðungssjúkrahúsinu. Sigurður er enn
ungur maður, aðeins rúmlega hálffertugur, og á
því sjálfsagt langan og góðan starfsdag fyrir höndum
við stofnunina.
Frú Þorbjörg Magnúsdóttir er svæfingarlæknir
Fjórðungssjúkrahússins. Hún stundaði framhalds-
nám sitt í Danmörku og Svíþjóð og hlaut viður-
kenningu sem sérfræðingur í svæfingum árið 1952.
Það var Fjórðungssjúkrahúsinu mikið og næstum
sérstætt happ að ná frú Þorbjörgu í þjónustu sína,
því að enn er fátt um sérmenntaða svæfingarlækna
á Islandi. Aðeins einn íslenzkur læknir hafði stund-
að svæfingar sem sérgrein á undan frú Þorbjörgu.
Það má fullyrða, að ýmsar þeirra aðgerða, sem nú
eru gerðar á handlæknisdeildinni, væru ófram-
kvæmanlegar, ef frú Þorbjargar nyti ekki við.
Bjarni Rajnar er aðstoðarlæknir. Hann er enn
Frá röntgendeild (Ijúsm. Gisli Ólafsson).
108 Heima er bezt
ungur maður, en á vafalaust eftir að geta sér góðs
orðs og góðs frama engu síður en hinn kunni faðir
hans, jónas Rafnar, yfirlæknir í Kristnesi. Bjarni
var um skeið starfandi læknir á Akureyri, en réðist
síðan til framhaldsnáms í kvensjúkdómum og fæð-
ingarhjálp, enda hefur hann nú að rniklu leyti tek-
ið við stjórn fæðingardeildar sjúkrahússins.
Torfi Maronsson er nuddlæknir Fjórðungssjúkra-
hússins. Hann hefur um langt árabil verið starfandi
nuddlæknir á Akureyri, en starfar nú jafnframt
nokkurn tíma daglega við sjúkrahúsið.
Fyllsta ástæða væri til að rekja hér nokkurn þátt
um hjúkrunarkonurnar, en rúmið leyfir það ekki.
Fátt er sjúkum manni jafn-dýrmætt og góð hjúkr-
un. Starf hjúkrunarkonunnar þarf að vera unnið af
þekkingu, nákvæmni, vandvirkni og alúð. Viðbrögð
sjúklinga eru ákaflega misjöfn. Sumir eru rólegir
og jafnvel glaðsinna í öllum raunum og þakklátir
fyrir allt, sem fyrir þá er gert. Aðrir eru svartsýnir,
amasamir, sísífrandi og meta lítils það, sem fyrir þá
er gert. En góð hjúkrunarkona lætur slík viðbrögð
aldrei hafa nein áhrif á þjónustu sína. Og þess mun
gætt á Fjórðungssjúkrahúsinu. Þess mætti gjarna
minnast oftar en gert er. En hjúkrunarkonur eru
því vanar, að hljótt sé um störf þeirra. Eitt nafn
hlýt ég þó rétt að nefna. Það er frú Ragnheiður
Árnadóttir, sem verið hefur yfirhjúkrunarkona á
sjúkrahúsinu undanfarin sex ár, en hafði áður starf-
að þar sem hjúkrunarkona. Þessi hljóðláta, en þekka
og trausta kona hefur unnið hugi allra, sem henni
liafa kynnzt, og hún hefur rækt hið mikilvæga for-