Heima er bezt - 01.04.1956, Blaðsíða 19

I
Nr. 4 Heima 115
-----------------------------— er bezt-----------------------------
uðmundur var svo mikið út á við, að hann
-.r kom ekki nema endrum og eins heini,
J’ Hann vann mikið að ýmislegum félags-
málum og var því oft að heiman í margvíslegum
erindagjörðum. Var hann til dæmis formaður Bún-
aðarsambands Suðurlands, starfaði mikið að kaup-
félagsmálum, sveitantálum o. fl. o. fl. Haft var eftir
tengdaföður lians, Jóni, að hann hefði einu sinni
sagt: Það var skrýtið, sem kom fyrir um daginn.
Hann Guðmundur var veðurtepptur 4 daga heima.
Mikið var ferðast með hesta og vagna á þann veg,
að aftan í göflum vagnanna var kengur, og næsti
hestur bundinn þar aftan í og haft svo stutt í taumn-
um, að hann kæmist ekki frarn með vagninum. Við
fórum eina ferð um veturinn niður á Eyrarbakka,
og hafði ég þá 5 hesta, oft einn, þegar Guðmundur
fór króka hér og þar.
Guðmundur vildi gera sem mest til að fræða mig
og skemmta mér, og keypti hann okkur inn á bíó.
Þar var sýnd Borgarættin, og því gleymi ég aldrei.
þeirri ánægju. Þekkti ég þar bæði menn og hesta af
Rangárvöllum. Höfðu verið teknar myndir þar,
þegar fólk var að ferðast til kirkjunnar.
Eitt atvik af Bakkanum man ég glöggt.
Einn nágranni minn hafði beðið mig að taka
leðurstígvél fyrir sig úr aðgerð og borga fyrir við-
gerðina. Gerði ég það og greiddi gjaldið, án þess að
taka kvittun, og datt mér slíkt ekki í hug, því að
það þekktist ekki fyrir norðan. Þegar Guðmundur
heyrði þetta, átaldi hann mig að sagði, að ég hefði
gert þetta á eigin ábyrgð. Menn ættu alltaf að taka
kvittun, þegar þeir borguðu fyrir aðra. Slíkt þekkt-
ist ekki nyrðra. Þar var engin verzlun, nema í verzl-
unarstöðum, en hér höfðu 10 menn í hreppnum
verzlunarleyfi.
Eitt af því, sem mér þótti undarlegt og óskiljan-
legt var, hversu bændur voru alltaf að verzla hver
við annan og mikill verzlunarandi ríkti meðal
manna. Varla var hægt að segja, að verzlunarsamtök
þekktust í þeim anda, sem ég hafði kynnst. Og
fannst mér þessi mikli verzlunarandi aðallega verða
til þess að gera hina ríku ríkari en hina fátæku enn
fátækari og á þann hátt verða til þess að afkomu-
möguleikar manna urðu æ misjafnari.
Jón gamli á Hofi hafði búið á Hvoli í Mýrdal, og
var Ragnhildur einkabarn hans. Settist Guðmund
ur í það bú, þegar þau Ragnhildur giftu sig og bjó
þar um skeið, en fluttist síðar að Hofi. Man ég, að ég
spurði einhverju sinni Jón að því, hver myndi verið
hafa orsök þess, að Guðmundur yfirgaf Hvol og
tók Hofið, þar sent allt var úr sér gengið og niður-
nítt. Hann sagðist ekki vita neina ástæðu til þess
aðra en þá, að honum myndi hafa fundizt hann
búinn að gera allt, sem gera þurfti fyrir Hvol, og
ekki hafa fleiri verkefni þar, en á Stóra-Hofi skorti
ekki verkefni til margra ára.
FERÐAST TIL A Ð SKOÐA
MIG U M
Um vorið var hjá Guðmundi, Guðmundur Þórð-
arson frá Lambalæk í Fljótshlíð. Einn dag bað hús-
bóndi minn hann að fara með mig í Fljótshlíðina
og lánar okkur hesta. Við skoðuðum margt þann
dag og fórum inn að Barkarstöðum og gistum þar.
Um morguninn geng ég þar upp í brekkuna og
skoða mig um. Og fannst mér þá, að hvergi þætti
mér eins fallegt í Fljótshlíð eins og þarna. Lækirnir
Paradisarhellir.