Heima er bezt - 01.09.1960, Page 24

Þetta var snemraa vors. Eins og títt er á þessum slóðum skall
fyrirvaralaust á hið ægilegasta ofsa-fárviðri. Og enda þótt fárviðri
þetta stæði ekki yfir nema stundarkorn, var hið góða skip „Kastor“
örbjarga og flak eitt, er af létti þessum hamförum náttúrunnar.
Siglurnar og allur reiði var brotinn og slitinn og hin viðamiklu
siglutré, er enn þá voru tengd við skipsskrokkinn á höfuðböndum,
lömdust við hann í hafrótinu, þar sem hann valt og byltist
stjórnlaus. Reköldin úr reiða skipsins höfðu brotið stýrið og
laskað afturstafn skipsins.“
Úr bókinni Gullhellir Inkanna
138. HIRÐINGJARNIR í HÁSKADAL
eftir Chares Barnes. Þetta er spennandi kúrekasaga úr
Vilta Vestrinu og kennir þar margra grasa: bankaráns,
hestaþjófnaðar o. s. frv.
I lausasölu kr. 23.00 Til áskr. HEB aðeins kr. 15.00
„ . . . í svefnskála Demantahæðar höfðust við rúmlega tuttugu
nautasmalar. Allir höfðu þeir heyrt getið Tex Ortons, sem kall-
aður var syfjaði Tex. Hann hafði ævinlega verið þeim ráðgáta
og leyndardómsfullt fyrirbrigði síðan kvöldið góða, þegar hann
kom þeysandi utan úr myrkrinu og birtist allt í einu í ljósrákinni,
sem lagði út um svefnskáladymar. Og þvers um yfir hnakknefið
hans lá slyttislegur, óstirðnaður líkami „Tígursins."
Þeir voru fáir í þessum hópi, er höfðu ekki einhvern tíma
tekið þátt í skipulagðri herför til höfuðs „Tígrinum“, er þarna
lá nú dauður yfir hnakknefið. Hann hafði verið kallaður „plága“
Sana-Mara-fjalllendisins. Þarna hafði hann stundað þjófnað,
rán og morð i fjallabyggðum landamæranna, eða öllu heldur á
landsvæðum nautahjarðamannanna. Og blóðþyrstur var hann eins
og grimmasta tigrisdýr. Enda hafði alþýða manna gefið honum
það nafn, er hún taldi rentu fylgja."
Úr bókinni Hirðingjarnir i Háshadal
ENDURMINNINGAR
F. MINNINGAR
eftir Björgvin Guðmundsson. Höfundur er hvergi
myrkur í máli og gerir fjörlegar athugasemdir um menn
og málefni, um leið og hann segir frá því, sem á dagana
hefur drifið.
I lausasölu kr. 85.00 Til áskr. HEB aðcins kr. 60.00
„ . . . Ég hafði beðið Hauksstaðafeðga, Helga og Víglund, að
koma við hjá okkur, svo að ég gæti orðið þeim samfcrða. Var
það enginn krókur, en annars alhægt að komast fram hjá bænum
án þess að vart yrði við, með því að fara út með ánni, því að til
hennar sást ekki frá bænum, þar eð fyrr nefnt Mýrarhall nemur
hana úr augsýn. Að sjálfsögðu reiddi ég mig á samfylgd feðganna
og beið þeirra lengi vel. Loks kom þó þar, að mig fór ekki að
gilda einu og lagði af stað í síðustu forvöðum, ríðandi með
söðulhest í taumi.
Þegar ég kom í Fremri-Hlíð, var mér sagt, að Hauksstaða-
feðgar væru komnir út hjá fyrir löngu, og hafði Jón Sveinsson
slegizt í för með þeim. Þótti mér þeim hafa farizt ómannlega
og fékkst nokkuð um, með því að þetta var með þeim fyrstu
meinlegum skakkaföllum, sem ég hlaut vegna sviksemi og óorð-
heldni annarra, en því miður ekki þeim síðustu, því að nálega
ekkert ódyggðugt í fari íslendinga hefir þreytt mig jafn átakan-
lega og þessi ótuktarlegi þjóðarlöstur.
Var nú komið rökkur, færð í versta lagi, því að hlákur höfðu
gengið undanfarið og víða komið krapablár, en illa frosið yfir
og því sífelld íhlaup, ég lítt að manni, og hestarnir huglausir,
kargir og hrekkjóttir. Hygg ég varla ofmælt, að Rjúpnafells-
klárar hafi verið mestu húðarbykkjur í Vopnafirði á sinni tíð,
og kannske þótt víðar væri leitað. Átti ég við þá marga illa raun,
og frá þeim stafar það að líkindum, að mér þykja hestar hvim-
leiðastir flestra húsdýra, sem ég hefi haft kynni af. Kannske
meira um það bráðum."
Úr bókinni Minningar
E. ENDURMINNINGAR I—II
eftir Ely Culbertson. Höfundur segir frá ævintýralegum
æviferli sínum frá því að hann var að alast upp í Rúss-
landi og þar til hann er setztur við spilaborðið í Ameríku.
Frásögnin er spennandi. Tvö bindi í fallegu geitarskinns-
bandi. Brynjólfur Sveinsson þýddi.
í lausasölu kr. 145.00 Til áskr. HEB aðeins kr. 100.00
„ 1 þessari bækistöð voru um þrú hundruð manns, og
tímavörðurinn fékk hest til umráða. Jim sagði mér, að þetta væri
úrvals gripur, en „dálítið viðkvæmur". Næsta sunnudag söðlaði
ég hann og ætlaði að svipast um nágrennið. Þegar ég reið af
stað frá skálanum, Var Jim glettinn á svipinn. Hann sagði: „Þú
ert heppinn að fá þennan hest. Hann er ósvikinn gæðingur."
Kósakkablóð er í æðum mínum, og ég þóttist ósmeykur að
fást við hesta. En eftir tíu mínútur var ég orðinn dauðhræddur.
Hesturinn var bandvitlaus skepna. Varð enginn hemill á honum
hafður. Hann beygði sig hvorki fyrir kjassi né svipuhöggum. Ég
missti hann á æðisgengið stökk. Hljóp hann umhverfis skálasvæðið
í æ þrengri hringjum. Ég hékk á honum upp á líf og dauða.
Kom þar að lokum, að hann lenti með mig inn á mitt búða-
svæðið og snerist þar enn í hringum. Menn þutu úr vegi fyrir
honum. Jim stóð hjá og horfði á leikinn. Ég þráaðist við að
lafa á honum. Að lokum hljóp hann á tjaldstag og féll. Hann
velti sér um hrygg, alveg yfir mig, brauzt æðislega um, sparkaði í
mig, komst á lappirnar og þaut f burtu. Eg lá lengi meðvitundar-
laus. Óbrotinn var ég þó, sem betur fór, og viku síðar komst ég
á fætur. Þá komst ég að raun um, að þetta var algengur hrekkur
við menn, er nýkomnir voru í búðirnar. Þetta var eini hesturinn
þar, sem öllum var heimilt að fara á bak á.“
Úr bókinni Endurminningar
146. MEÐ VÍGDREKUM UM VERÖLD ALLA
eftir Mountevans lávarð og flotaforingja.
Höfundur er háttsettur, brezkur sjóliðsforingi, sem siglt
hefur um flest höf jarðarinnar. í bók þessari skýrir hann
á skemmtilegan hátt frá ævintýrum sínum og reynslu á
langri sjóferðaævi.
í lausasölu kr. 100.00 Til áskr. HEB aðeins kr. 70.00
„ . . . Það var ónæðissöm og ill nótt, sem við áttum. Við
létum það þó ekki fyrir standa, en beittum skipinu með 20 mílna
hraða. Að það tókst, mátti þakka ágætri starfshæfni vélaforingj-
anna og starfsliðs þeirra. Áður en dagur rann, höfðum við þegar
komið auga á strandstaðinn og skipið, sem við þó gátum ekki
nálgazt að gagni, fyrr en birti af degi. Þarna var komin á vettvang
lítil skúta, er Foxglove hét, og beitti upp í nærri strandstaðnum.
348 Heima er bezt