Heima er bezt - 01.01.1968, Blaðsíða 26

Undanfarin sumur hafa bindindismenn efnt til sum-
arhátíðar í Húsafellsskógi um Verzlunarmannahelg-
ina, og hafa þessi sumarmót tekizt vel. Undirbúningur
allur og stjórn hefur að miklu leyti hvílt á æskulýðs-
samböndum í Borgarfirði.
I sumar gerðu tveir ungmennafélagar hátíðarljóð fyr-
ir þessa vinsælu sumarskemmtun og var ljóð þetta sung-
ið við dansinn. — Þeir nefndu ljóðið Húsafellsvalsinn,
og hér birtist ljóðið:
Ég kominn er hingað og kann mér ei læti
nú kyssa ég vildi hvern sem er.
I Húsafellsskógi ég hoppa af kæti
og hjartað þar skoppar í brjósti mér.
Viðlag: Nú leikur allt í lyndi,
hér liðast áin tær
um hraunið og eykur yndi,
og ilmandi birkið grær.
Hér ómar hvert rjóður af ærslum og sköllum,
því æskan sér helgar þennan stað,
og dansinn er stiginn á dunandi pöllum,
og Dátar og Óðmenn sjá um það.
Og sólin hún víkur sér vestur á bóginn,
og verður í framan heit og rjóð,
og kvöldblærinn leikur við hvanngrænan skóginn.
„Ó, komið þér sælar jómfrú góð.“
Við Eirík er jökullinn ískaldur kenndur
og allt það hann veit, sem talað er hér.
I viðhafnarbúningi björtum hann stendur
og baðar í kvöldroða skallann á sér.
Og húmnóttin kemur af heiðinni niður,
og hefur í fangi bláa sæng.
Þá hljóðnar hver þytur og þagnar hver kliður
og þrösturinn hvílir lúinn væng.
Viðlag: Nú leikur allt í lyndi,
hér liðast áin tær
um hraunið og eyltur yndi,
og ilmandi birkið grær.
Ein 16 ára fyrir vestan, en nafnið dulið, biður um
ljóð, sem hún heldur að Alfreð Clausen hafi sungið á
hljómplötu, en hún kann ekki nema nokkur stef úr þessu
ljóði.
Hér birtist þetta umbeðna ljóð. Höfundur ljóðs og
lags er hinn velþekkti ljóða- og lagasmiður Jenni Jóns-
son, en Alfreð Clausen hefur sungið það á hljómplötu.
Ljóðið heitir:
BRÚNALJÓSIN BRÚNU.
Ó, viltu hlusta elsku litla ljúfan mín?
Ljóð ég kveða vil um þig,
því mildu brúnaljósin brúnu þín,
blíð og fögur heilla mig.
Hugfanginn hlýða sæll ég vil á sönginn þinn,
syngdu þitt fagra ljúfa lag,
þar sem alla tíð ég unað finn
í ástar þinnar töfrabrag.
Bjartar vonir vaka og þrá,
um vorsins fögru draumalönd,
og vin, sem þú gafst hjarta þitt og hönd.
O, viltu hlusta elsku litla ljúfan mín?
Ljóð ég kveða vil um þig,
því mildu brúnaljósin brúnu þín,
blíð og fögur heilla mig.
Ó, — viltu mig.
Guðbjörg Böðvarsdóttir, Ytri-Njarðvík, skrifar þætt-
inum hlýlegt bréf og biður um að birt sé ljóð, sem byrj-
ar þannig:
„Ég skrifa þér með blýant, því blek er ekki til. . . .“
Hún heldur líka að Ijóðið sé eftir Davíð Stefánsson.
Jú, það er rétt. Þetta Ijóð er vissulega eftir þjóðskáldið
Davíð Stefánsson og er ljóðið bæði glettið og gaman-
samt. — Því miður eiga ekld allir Ijóðabækur þessa ágæta
skálds, og þess vegna ætla ég að verða við bón Guð-
bjargar Böðvarsdóttur og birta þetta ljóð, sem heitir:
Bréfið hennar Stínu. — Það minnir unga fólkið á, að
eignast og lesa og læra ljóð þjóðskáldsins, sem öllum
ljóðelskum mönnum, bæði ungum og gömlum, konum
og körlum, þykir vænt um.
BRÉFIÐ HENNAR STÍNU.
Ég skrifa þér með blýant, því blek er ekki til,
og blaðið það er krypplað, og Ijósið er að deyja.
En þegar þú færð bréfið, þá veiztu hvað ég vil,
og veizt að ég er heima og í náttkjól meira að segja.
Ég svík þig ekki vinur, og sendi þetta bréf,
til að sýna þér, að ég er hvorki hrædd við þig né
gleymin,
til að segja — til að segja — til að segja, að ég sef
undir súðinni að norðan. — Eg er svo voðalega feimin.
22 Heima er bezt