Heima er bezt - 01.06.1972, Page 31

Heima er bezt - 01.06.1972, Page 31
kaupstaðnum og stefnt fram í dal. Margt var að sjá og þurfti gamli maðurinn og raunar Bjarni líka, að hafa sig alla við, til þess að geta tekið á móti upp- lýsingunum, sem hjónin veittu ríkulega. Nú fór skógurinn að verða gisnari, og loks var aðeins um einstök tré að ræða. En, hvað landslagið var orðið Hkt og heima á íslandi! Allt í einu nam bílstjórinn staðar og sagði, að nú skyldu þau stíga út úr bílnum, því að þessi litlu hús, sem sæjust framundan, væru sel. Þarna voru þá þessi frægu sel, sem svo mikið var talað um í sambandi við Noreg. Og „Sunnudagur selstúlkunnar“ eftir Ole Bull hafði átt sinn ríka þátt í því að víðfrægja norsku selin. Þetta voru rauðleit timburhús, með tyrfðu þaki og hlöðnum grunni. Ekki var höfð þarna löng viðdvöl. Snúið var aftur til Örstavíkur, þar farið nokkuð um nágrennið, en svo haldið sem leið liggur til Volda, sem er skólabær skammt frá. Þar var rennt fram hjá glæsilegum skólahúsum, svo sem kennaraskóla, menntaskóla og gagnfræðaskóla. Víða voru nemendur á gangi með skólatöskur sínar. Ekki var hægt að greina mun á útliti, yfirliti og framkomu þessa æskufólks frá ís- lenzku æskufólki. Ekið var upp í hlíðina fyrir ofan bæinn. Þar var útsýni dásamlegt, allt að því óviðjafnanlegt, sagði Sigrún síðar. Á leiðinni heim til norsku hjónanna, var komið við í safni, sem mjög er kært málvönd- unarmönnum í Noregi, en það er safn ívars Ásen. Þarna vakti margt athygli íslendinganna, en þó einna mest, að sjá þarna íslenzk tímarit meðal ann- arra bóka. Þá var aftur komið til Örstavíkur. Vegna vin- gjarnleiks staðarins og elskulegra hjónanna, var Örstavík orðin ungu elskendunum kær. Þeim fannst eins og þau væru að koma til staðar, þar sem þau hefðu dvalið marga daga, en ekki eina dagstund. Degi var tekið að halla og kveðjustundin nálgað- ist. En norsku hjónin vildu þó ekki láta hana renna upp fyrr en í síðasta lagi. Þess vegna fylgdu þau ís- lendingunum aftur til ferjustaðarins. Þar varð nokkur bið eftir ferjunni og var sá biðtími notaður til hins ítrasta. Sól var hnigin til viðar. Víða var farið að kveikja ljós, þegar þessir vinir kvöddust með innilegum ósk- um og vonum um endurfundi, öðru hvoru megin hinna djúpu ála Atlantshafsins. Yndislegur dagur var horfinn í skugga kvöldsins. En hann mundi aldrei geta dáið í hjörtum þeirra, sem áttu jafn dýrmætar minningar frá honum, eins og gamli maðurinn, gangastúlkan og unnusti henn- ar frá íslandi. Þau kvöddu hina norsku vini sína að síðustu með því að veifa til þeirra svo lengi sem nokkur von var til að húmið leyfði. Gamli maðurinn sagði Bjarna, að hann yrði að koma með þeim til Álasunds, því að 'hann yrði að kveðja unnustu sína um kvöldið. Klukkan hálf níu að morgni var ákveðið flug til Björgvinjar. Þar var gert ráð fyrir 1—2 daga viðdvöl, ef svo heppilega vildi til, að ekki rigndi! Bjarni fylgdist því með þeim heim á gististaðinn um kvöldið. Fyrst höfðu þau aðsetur sitt í herbergi gamla mannsins. Þar varð ýmislegt til umræðu. í fyrstu var rætt um minningar frá þessum skemmti- lega ferðalagi. Þar næst var farið að ræða um heim- ferðina. Það sem lengst var til umræðu, var framtíðin. Gamli maðurinn hafði sagt glettnislega: „Jæja, ungi maður. Það fyrsta sem þú ætlar þér að gera, þegar þú kemur til íslands, er að taka gangastúlkuna frá honum afa sínum. Hvernig ætl- arðu að bæta gamla manninum það?“ „Ég átti hana nú að talsverðu leyti, áður en þú komst, svo að eiginlega varst það þú, sem tókst hana af mér, afi,“ sagði Bjarni og hló við. „Það var nú svo ósköp stuttan tíma, sonur sæll. En mér skilst að þú ætlir að taka hana um tíma og eilífð,“ sagði gamli maðurinn hressilega og lét líta svo út, að hann væri að áminna eða snupra. „Þið ætlið ’þó ekki að fara í hár saman út af mér?“ skaut Sigrún inn í umræðurnar. „Nei, vina mín. Nú er ég búinn að gefa piltinum þínum afsal á þér frá því að hann kemur heim til íslands á hausti komandi," sagði gamli maðurinn. Nú stóð Bjarni skyndilega á fætur, gekk til gamla mannsins, klappaði á öxlina á honum og sagði ákveðinn: „Nú skulum við bregða okkur andartak yfir í alvöruna, afi. Við þekkjumst lítið, en eftir þessa litlu kynningu og eins fyrir það, sem Sigrún hefir sagt mér um þig, langar mig til þess að koma með uppástungu. Ég er búinn að hugsa hana talsvert, ja, ég hef velt henni nokkuð fyrir mér. Þegar ég kem heim til íslands, verður Sigrún búin að útvega okkur íbúð, litla íbúð, til leigu í Kópavogi eða Reykjavík. Ég get fengið vinnu í Reykjavík á smíða- verkstæði, en hún sem gangastúlka. Hún er orðin vön því starfi og getur hæglega fengið meðmæli. — Nei, gríptu ekki fram í fyrir mér, elskan mín. Við bjóðum afa að vera hjá okkur. — Bíddu andartak. — Hann getur haft herbergi út af fyrir sig og nóg næði. En til þess að hann þurfi ekki að vera einn Heima er bezt 211

x

Heima er bezt

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Heima er bezt
https://timarit.is/publication/380

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.