Heima er bezt - 01.06.1972, Blaðsíða 33

spegilsléttur. Þarna voru skógi vaxnar eyjar, aðrar
hér um bil skóglausar. Á sumum stærri eyjunum
voru þorp. Já, útsýni var margbreytilegt. Þau
gleymdu sér við það og hugsanirnar, sem fylgdu í
kjölfarið.
Nú komu fyrirmælin um að spenna beltin. Gamli
maðurinn aðvaraði ungu stúlkuna, sem ekki hafði
veitt þessari bendingu flugþernunnar athygli. Nú,
það var víst Björgvin, sem þarna sást. Nei, þetta var
ekki borg, aðeins húsþyrping. Innan skamms voru
þau á Flesland flugvellinum.
Þegar gamli maðurinn og gangastúlkan höfðu
beðið stutta stund í flugskálanum, komu ferðatösk-
ur þeirra á hægfara færibandi. Þau tóku töskurnar
og gengu út í áætlunarbíl, sem beið farþeganna úti
fyrir skálanum. Þau komu töskunum fyrir á þar til
gerðum palli aftur í bílnum. Svo var haldið af stað
til borgarinnar. Innan stundar var komið að hinu
glæsilega hóteli niðri í bænum. Á neðstu hæð þess
var afgreiðsla SAS, en á vegum þess var einmitt af-
greiðsla Flugfélags íslands.
Herbergin voru til reiðu. Þegar þau höfðu, hvort
um sig komið sér fyrir, fór gangastúlkan til gamla
mannsins og sagði, að nú hefði hún ákveðið að
bjóða honum verulega góða máltíð. Hún sýndi
gamla manninum tvo 100 krónu seðla norska og
einn 50 króna seðil norskan. Þetta sagði hún, að
unnustinn hefði gefið sér, til þess að eyða, hvernig
sem hún vildi. Gamli maðurinn hló glaðlega og
sagðist sannarlega skyldi hjálpa henni til þess að
eyða þessum peningum. En hann gerði það að til-
lögu sinni, að þau fengju sér fyrst morgungöngu og
fengju sér svo máltíð á þeim matsölustað, sem þau
væru næst, þegar klukkan væri 12. Þetta féllst hún
á, og bráðlega voru þau komin út og gengu frá
hótelinu.
„Þetta er nú Borgin milli fjallanna sjö, eins og
Björgvinjarbúar kalla hana stundum. Ég hef komið
í margar borgir, en þó að Björgvin sé ekki stór, er
hún og verður ein fegursta borg á Norðurlöndum
og þó að víðar væri leitað. Þarna sérðu byggingar
uppi á fjallshrygg. Jú, það er rétt, ég var búinn að
segja þér, að þetta er Flöjfjallið. Það er sannarlega
margt, sem ég hefi víst sagt þér þennan dag, sem við
dvöldum hér, áður en við fórum til Álasunds. — En
nú er öðruvísi ástatt hjá okkur. Þá var óvissan fram-
undan um það, hvort okkur heppnaðist að hafa upp
á unnusta þínum. Nú er þetta allt að baki og við
erum komin á heimleið. — En nú skulum við koma
í safn frá tímum Hansastaðakaupmannanna og nota
tímann til þess að fara í sædýrasafnið og fleira, eftir
því sem dagurinn endist,“ sagði gamli maðurinn, en
svar gangastúlkunnar fól hún í björtu brosi og greip
undir handlegg hans. Þannig leiddust þau um borg-
ina.
Dagarnir liðu líkt og í draumi, þar sem hraðinn
er meiri en hægt sé nokkru sinni að nema staðar,
meðan atburðarásin fer fram. Þó fór svo, að dvöl-
inni í Björgvin lauk og flugvélin frá SAS hóf sig
upp af flugvellinum. Ekki var fleira með flugvél-
inni en svo, að gamli maðurinn og gangastúlkan
gátu bæði fengið sæti við glugga. .
Litlu eftir flugtak sagði gamli maðurinn:
„Jæja, þá er nú Stavangur framundan. Þar á að
koma við á leiðinni suður eftir. En viðstaða verður
þar sama sem engin. Líður þér ekki sæmilega?"
„Sæmilega? Miklu meira en það. Ég er bara alltaf
eins og í leiðslu. Ég vona bara, að þetta sé ekki
draumur allt saman, heldur veruleiki,“ svaraði hún.
„Það vona ég líka. Svona getur nú lífið verið, lík-
ast fögrum draum.“
Það varð tæplega hálfrar klukkustundar viðstaða
á flugvellinum í Stavangri. Síðan hélt flugvélin
beina leið til Kastrupflugvallar á Amager, sem er
eyja, en jafnframt hluti af milljónaborginni Kaup-
mannahöfn.
„Það er leiðinlegt, að þessi þoka skuli hylja okk-
ur sýn yfir Danmörku. Jæja, við sjáum raunar niður
öðru hvoru. Úr lofti getur maður séð greinilega,
hversu vel er ræktaður svo að segja hver skiki. Sko,
þarna,“ sagði gamli maðurinn.
Skömmu eftir að lagt var af stað frá Stavangri var
borinn fram morgunverður. Nú hafði mataráhöld-
unum verið safnað saman, svo að farþegarnir gátu
óhindraðir horft á umhverfið bæði niður og til
hliðar.
Lendingin á Kastrupflugvellinum tókst vel að
venju. Úr flugvélinni var langur gangur til farang-
ursafgreiðslunnar. Meðan beðið var eftir farangr-
inum, spurðist gamli maðurinn .fyrir um það,
hvenær flugvélin færi til íslands. Honum var sagt,
að þota Flugfélags íslands (Icelandair, eins og af-
greiðslumaðurinn sagði) færi eftir rúmlega tvær og
hálfa klukkustund. Farþegar ættu að mæta Yz
klukkustund fyrir burtför. Gamli maðurinn kom
farangrinum fyrir í geymslu, en svo hröðuðu þau
sér út úr flugstöðinni. Gamli maðurinn vék sér að
leigubílstjóra og bað hann að aka þeim á skrifstofu
Icelandair. Það tók nokkra stund. Á skrifstofunni
var þeim tekið með vingjarnlegri kurteisi, farseðill
þeirra áritaður og allar upplýsingar látnar í té, sem
farið var fram á. Þau þökkuðu innilega og gengu
út á fjölfarna götuna. Eftir örstutta stund kannaðist
Heima er bezt 213'