Heima er bezt - 01.05.1976, Qupperneq 29

(Die zwei Grenadiere — Die beiden Grenadiere) eins
og það hefur verið nefnt í íslenskum þýðingum. Þetta
ljóð og lag hefur löngum hrifið mig. Ég lagði það meira
að segja á mig að læra ljóðið á þýðverskunni og það er
furða hvað ég man úr þeim lærdómi enn í dag. Mér
finnst þetta ljóð Heines alveg kynlega seiðmagnað, en
ég legg það þannig út að það sé ádeila á oftrú manns-
ins á einhverja persónu eða stefnu hvernig svo sem per-
sónan eða stefnan hafa reynst. Hugur hermannanna í
þessu kvæði Heines er allur hjá hinum dýrðarfulla
keisara og það er svo sem alveg sama hvað illt hefur af
athöfnum hans hlotist, hann er þeim allt, jafnvel varðar
þá ekkert um börn sín eða konur, þau geta gengið um
betlándi ef sulturinn þjakar þau, — en keisarinn (Napó-
leon) var fanginn og hugurinn var allur bundinn ör-
lögum hans. Ég ætla ekki að segja meira um þetta, ég
hef alltaf verið meira fyrir það að láta lesendum eftir
að skilja með sínum skilningi það sem ég hef borið á
borð fyrir þá á skáldskaparsviðinu. Ég birti hér þvð-
ingu Guðmundar skólaskálds á þessu heimsfræga ljóði,
en ég held ég skýri rétt frá að til muni vera önnur
þýðing, jafnvel nákvæmari, en ég kem bara ekki fyrir
mig í svipinn eftir hvern hún muni vera. Ef til vill gefst
tækifæri að birta hana seinna. Lag Schurpanns er ris-
mikið og endar á stefjum franska þjóðsöngsins (La
Marseillaise).
SKOTLIÐARNIR
Til Lrakklands skotliðar fóru tveir,
er fangar á Rússlandi vóru.
Og daprir urðu og þöglir þeir,
er Þýskaland um þeir fóru.
Þá barst þeim sú harmsaga Frakklandi frá,
að frægðarsól þess væri runnin
og fallin að velli þess kappafjöld kná, —
sjálfur keisarinn, keisarinn unninn.
Þá grétu þeir skotliðar barm við barm,
— sú bölfregn losaði’ um tárin.
Og annar kvað: „Við aultinn harm
nú ýfast mín gömlu sárin“.
Og hinn kvað: „Úti’ um allt er þá,
— við okkur skyldum farga!
En — konu’ og börnin ung ég á,
sem án mín sér ei bjarga“.
„Hvað kemur mér barn og víf mér við?
Mér veglegri þrá upp er runnin!
Lát þau fylla’ á verðgangi kvalinn kvið:
minn keisari, keisari’ er unninn!
Og svo er bænin eftir ein:
Ef augun nátjöld skyggja,
til Frakklands heim með þér flyt mín bein,
á Frakklandi vildi eg liggja.
Minn heiðurskross við blóðróð bönd
á brjóst mitt festur verði,
og ljá mér byssu’ í hægri hönd
og hvössu gyrð mig sverði.
Svo ligg ég og hljóði hlusta’ eg í
og held í gröfinni vörðinn,
uns heyri ég þrymskota hlymjandi gný
og hófdyn svo titrar jörðin.
Þá keyrir á gröf mína keisarinn jó,
og kesjum, skjöldu þeir berja, —
þá rís ég með alvæpni úr kaldri ró,
hann, keisarann minn, til að verja!“
Fleiri ljóð birtast þá ekki að sinni. — Kær kveðja.
E. E.
Til minnis
Nú er nokltuð síðan áskrifendum voru sendir gíró-
seðlar fyrir greiðslur á áskriftargjöldum „Heima er
bezt“. Flestir voru snöggir upp á lagið og sendu greiðsl-
una um hæl. En nokkrir eru þó ennþá sem hafa gleymt
sér. Við biðjum þá vinsamlegast að bregðast nú fljótt
við og senda áskriftargjöld sín sem fyrst.
Með bestu kveðju.
Útgefandi.
Vor og veiðiþjófar ...
Franihald af bls. 141. -------------------------
en fram kemur á pappírnum. Vér verðum að sýna, að
vér færum einnig fórnir til að takmarka veiðar vorar
svo að þorskstofninn sé ekki í hættu. Með því sýnum
vér alheimi að hér fylgi hugur máli, og vér séum ekki
að berjast fyrir máli voru af yfirgangshneigð og of-
beldi eins og Bretar og jafnvel fleiri núa oss um nasir.
Landhelgisbrot íslendinga sjálfra gefa slíkum rógi byr
undir vængi. Þessvegna verðum vér að skapa almenn-
ingsálit gegn þeim brotum, álit sem ekki sé veikara en
hugur vor gegn yfirgangi Breta. St. Std.
BRÉFASKIPTI
Sigríður Jónsdóttir, Árdal, Bitrufirði, Strandasýslu, óskar eftir
pennavinum á öllum aldri.
Erna Ragnarsdóttir, Bessahrauni 8B, Vestmannaeyjum, óskar
eftir pennavinum á aldrinum 20—40 ára.
Anna Axels, Miðstræti 18, Vestmannaeyjum, óskar eftir penna-
vinum á aldrinum 20—40 ára.
Jóhanna Þorleifsdóttir, Langhúsum, Fljótum, Skagafirði, óskar
að skrifast á við stráka á aldrinum 15—17 ára.
Heima er bezt 173