Heima er bezt - 01.05.1996, Blaðsíða 13

'’éinÆrði.
OtaprsWti
a3 hljóðS |
a3 múz' r.ó,
ckii á brtp
stjónuu*.-
i-eðtaœóifiííj
iaoar* *íf®
Íi^fccrajj
V a. hcfiMil
hl' crj»d stigð kooiis* iiÍBjg;-
*>«o fiutet hiogað ítinnao
'faðslækmr • \Tsinpyumíi

flP it
fíttl! j jBHE
,-t. laaíii hiti ij
tiökkun) i A
i fer öíi» »!
*—: ' ^*5éi
"-inr cmíS'. V'"''
uowi.'aPL
{>•« ^rfi(rt——
cíVi.'ttt,
Wr ósdmmti I ■
-Ha hcfði ■
"Kgo;
!étaðsl»'
1 .. 0
í :' í!‘A#lJjjÉ
f eru í hatigum ’i»s,r
! fóik héða f :!
! kvað vera“
4 jma h.'iti'. i.
í kouist tii aa, ....
I lcggja rolHTO^R^™
,ttrs,-cf.höo rc.tti-.um
,.ir J
(iíær haía I,
‘ bcr g « st n*\xhgf I
«ciu , iic«t.|qHífl
Wsðið st
Irfinaast, eð»:: taaö;
frv., þvf að 'stjóroií-
varði,"jafnveUr sy*t»;
ð cþtitiit miiC;
s* u
?tgð*rféii
*>, engi
i<hi fyrir'
'tusjóo sJ
«n TH
félagiinJ
Gluggaö í gömul
blöð og rit og
forvitnast um það,
sem efst var á baugi
fyrir nokkuð margt
löngu
Umsjón: Guðjón
Baldvinsson
########################«####«##«####«####«#
ísafold, 4. ágúst 1905.
Bændafundur-
inn í Reykjavík
Suðurreiðin.
Þeir vissu ógjörla hvaðan á þá stóð
veðrið, sumir meiri háttar Reykvík-
ingar, einkum stjórnarhöfðingjarnir,
er það varð hljóðbært á sunnudaginn,
seint nokkuð, að bændur lengst ofan
úr sveit væru teknir að drífa hingað
flokkum saman.
„Koma þeir svona snemma á þjóð-
hátíðina?“ spurðu einhverjir. „Og
það í þessari tíð, frá hálfhirtum tún-
unum.“
„Hann Eyjólfur í Hvammi er kom-
inn við tólfta mann, allt Landmenn.
Þeir eru að fara af baki í portinu hjá
honum Jóni Þórðarsyni!“
Þetta var ein með fyrri fréttunum.
Það var engin missögn. Þeir voru
þar komnir, helstu bændurnir af
Landinu, 12 af rúmum 30 alls í
hreppnum, með tvo til reiðar hver.
Þeir höfðu riðið heiman samdægurs,
á sunnudagsmorguninn. Það er 24
stunda ferð lestagang. Þeir höfðu rið-
ið það á 9-10 stundum eða þar um
bil. Þar var og í hóp, Ofeigur prestur
í Fellsmúla, Ólafur hreppstjóri í
Austvaðsholti, o.sv.frv.
„Nei, það gerir ekki Eyjólfúr eða
þeir Landmenn aðrir, að fleygja frá
sér orfinu og ríða suður í Reykjavík í
þj óðhátíðarskemmtunarerindum, og
það meira að segja 2-3 dögum fyrir
þjóðhátíðina! - sögðu menn þá.
Þeir fóru að renna í grun um að hér
mundi vera eitthvað annað á seiði,
eitthvað meira og alvarlegra.
Síðar um kveldið komu Holtamenn
og Áshreppingar, fram undir 20, þar
á meðal þeir Þórður, f. alþm. í Hala,
Runólfur hreppstjóri á Rauðalæk,
Sigurður í Helli, Páll í Ási, Bjarni í
Moldartungu, Ingimundur í Kaldár-
holti, o.fl. o.íl. Ólafur prestur Finns-
son í Kálfholti var áður kominn.
Snemma morguns á mánudaginn,
komu þeir bræður, Grímur og Þor-
steinn Thorarensen og fleiri Rang-
vellingar.
Svörin voru lík eins og hin, um þá
Landmenn.
Nóttina þá og daginn eftir, drifu að
Árnesingar, Borgfirðingar og nokkrir
Mýramenn úr efri hreppunum. Af
Niður-Mýrunum komu 10-12 bænd-
ur sjóveg á áttæringi um kveldið, þar
á meðal Ásgeir í Knarrarnesi, þeir
bræður Hallgrímur og Sveinn Níels-
synir, Pétur í Hjörsey, o.fl. Þá komu
og Strandarmenn og fleiri sunnan-
menn, þar á meðal þeir nafnar Guð-
mundarnir frá Landakoti og Auðn-
um, síra Árni á Kálfatjörn, Ágúst í
Höskuldarkoti. En lengra að sunnan
komu flestir ekki fyrr en morguninn
eftir, á stórum mótorbát.
Kjósarmenn og Kjalnesingar fjöl-
menntu og mjög og loks Hafnfirð-
ingar og Álftnesingar, fundardags-
morguninn.
Þegar hér var komið, duldist fáum,
að merkistíðindi væri í vændum, ef
ekki stórtíðindi.
Og tíðindi voru það. Suðurreiðin
sjálf, þessi liðsafnaður til höfúðstað-
arins, mikið á 3. hundrað manns, eru
tíðindi, sem aldrei hafa gerst fyrr í
sögu landsins, þetta ferðalag um há-
slátt í þeim einum erindum, að láta
sjá sig í höfuðstaðnum og skifta sér
af landsmálum lítils háttar eða reyna
að hafa áhrif á þau, þau áhrif, að
landið frelsaðist frá þeim voða, sem
stjórn og þing (meirihlutinn) virðist
þess albúinn að steypa því í.
Sumum fór sannast að segja ekki
að verða um sel. Istöðulitlar sálir, í
karla líkamshreysum eigi síður en
kvenna, prúðbúnum og borðalögðum
eigi síður en lélega klæddum, tóku til
að sjá ískyggilegar ofsjónir, meðal
annars gilda bændur og vasklega á
velli, vinda sér inn í þingsalinn og
snara löggjöfúnum út þaðan, meira
að segja taka suma þeirra og binda
upp á mótruntu og hafa heim með sér
í nokkurs konar gæsluvarðhald, að
þeir gerðu eigi skaða af sér framar í
lögréttu.
En ofsjónir voru það allt, sem bet-
ur fór, tómar ofsjónir og höfuðórar.
# # « # #
Heima er bezt 169
###########
#########«###