Heima er bezt - 01.05.1996, Qupperneq 36

HUSSTJORN A HALLORMSSTAÐ
Einnig finnast þeir, sem misst hafa
dýrmæta ástvini, sem ekki eru dánir, ef
þeir þræða stig sannleikans og góðverka.
Ég bið syrgjendur að öðlast trú og þá
von, að ástvinir þeirra, jafnvel þó í villu
gangi, séu ekki glataðir, ekki vonlausir,
jafnvel þó fallið hafi fyrir eigin hendi og
við aðstæður, sem virðast útiloka hverja
von. Ég bið ykkur að hugsa um allt, sem
ég hef sagt og bið að þið ígrundið hvort
bænir þeirra og samúð geti ekki hjálpað
þeim, sem þarfnast allrar þeirrar hjálpar,
sem unnt er að veita.
Frá heimili mínu í hinu sólbjarta landi,
sem líkist svo mjög ættlandi mínu, hverf
ég nú til starfa á jarðsviðinu, meðal
þeirra, sem eru óhamingjusamir. Ég vinn
einnig að því stóra verkefni, að koma á
andasambandi milli lifenda og dauðra.
Hluta hvers dags dvel ég hjá ástvinu
minni og mér er nú unnt að hjálpa henni
og vemda, á ýmsan hátt.
í heimili mínu í andaheimi hef ég
einnig þá ánægju að fá í heimsókn fjölda
vina og leiðbeinenda frá vegferð minni
og síðar í þessu sólbjarta landi.
Ég er umvafinn minningum um ást og
vináttu.
Ég bíð, glaður í huga, þeirrar ham-
ingjustundar þegar pílagrímsganga ást-
vinu minnar er á enda, þegar kveikur lífs
hennar er útbmnninn og jarðstjama
hennar er sest, þá mun hún sameinast
mér í enn bjartara heimili, þar sem okkur
báðum mun skína eilíflega trúarstjama
vonar og ástar.
Sögulok
Eftirmáli þýðanda.
Ég fæ ekki annað séð, en að efni
þessarar sögu falli að öllum fegurstu
fyrirheitum heilagrar ritningar, um
kærleika Guðs, langlundargeð hans
og fyrirheit um eilíft líf öllum, sem
trúa og iðrast synda sinna. Hún fjall-
ar, á mjög athyglisverðan hátt, um
„hreinsunareldinn,“ sem allir verða
að komast gegnum, hver eftir fyrra líf
og breytni. Ég vona að efni sögunnar
veki marga, sem trúa, til endurmats á
lífi þeirra og breytni. Takmark okkar
allra á að vera „kærleikur,“ að
breyta þannig við náungann, sem við
óskum að hann breyti gegn oss. Þá
mun skapast nýtt andrúmsloft friðar
og mannkærleika meðal hins hrjáða
mannkyns.
Til þess þarf endurmat og ný lífs-
viðhorf.
Framhald afbls 168
að ganga nánast í klaustur hér. Það
var ímyndin sem hún hafði af skólan-
um. Þessi ímynd er auðvitað góð, en
við verðum að gæta okkur að ganga
ekki of langt, það er gott að halda í
hefðir en við verðum að laga þær að
nútímanum. En varðandi vetrarhjálp-
ina, þá eyðilagði ég hana, kannski því
miður. Það gerði ég með því að bjóða
piltunum hér inn, nema auðvitað þeir
kæmu að næturlagi, þá bað ég þá vin-
samlegast að koma aftur daginn eftir,
á eðlilegum heimsóknartíma. Þá var
þetta ekki lengur forboðið og spenn-
an fyrir bí.
Framtíð skólans
Ég hef hugsað mikið um þennan
skóla og velt fyrir mér hvernig fram-
tíð hans verði best fyrir komið. Það
hefur verið barningur að halda hon-
um gangandi, ekki vegna þess að það
vanti nemendur heldur vegna þess
hvað skólinn er lítill og þar af leið-
andi óhagstæð rekstrareining. Verk-
nám er miklu dýrara nám en bóknám
og við höíúm enga stóra bóknáms-
bekki hér til að fela verknámið í,
kostnaður er öllum sýnilegur. Við
höfum í staðinn reynt að reka skólann
á eins hagkvæman hátt og við höfum
getað með því að halda starfsmanna-
haldi í algjöru lágmarki en fela nem-
endum ýmis verk og gera dagleg
störf hér hluta af námi þeirra. Um
tíma var ég orðin svo áhyggjufull yfir
framtíð skólans að ég var farin að
trúa því að það væri honum fyrir
bestu að vera undir hatti annars og
stærri skóla, t. d. Menntaskólans á
Egilsstöðum, og vera þannig deild
við hann. En ég er horfin ffá þessu
aftur. Hússtjórnarskólinn á Hallorms-
stað verður alltaf sérskóli og öðruvísi
en aðrir skólar. Kostnaður verður
alltaf svipaður, eigi starfsemin að
vera á þessu róli og það er í raun
stefna skólanefndar að svo verði. Ég
vona að við getum fjölgað nemend-
um með einhverjum ráðum. Það hef-
ur t.d. verið ræddur sá möguleiki að
byggja gistiálmu við grunnskólann á
Hallormsstað. Þar er rekið sumarhót-
el og gistirými er heldur lítið. Ég hef
aðeins velt því fyrir mér hvort Hús-
stjórnarskólinn gæti nýtt slíka gisti-
álmu fyrir sína starfsemi á veturna og
þannig fjölgað nemendum. Við höf-
um bara eina kennslustofu en það er
svigrúm fyrir aðra slíka og það gæti
breytt rekstrargrundvellinum.
Börnin í skóginum
Það æxlaðist þannig að Sigfús tók
við skólastjórastöðu við Hallorms-
staðarskóla eftir að við höfðum verið
hér í eitt ár og hann situr að því góða
brauði enn. Þessi ár hér á Hallorms-
stað hafa verið mikill hamingjutími
fyrir fjölskylduna. Árið 1989 eignuð-
umst við litla telpu, Hildi Þóru,
þannig að börnin eru nú orðin þrjú.
Bömin eru auðvitað það mikilvæg-
asta sem við eigum og hamingjan er
fólgin í þeim. Litla prinsessan hefur
vaxið upp hér í skóginum eins og
trén. Börnin mín, sérstaklega þau tvö
yngri, mega ekki til þess hugsa að
búa annars staðar en á Hallormsstað.
Það fylgja því margir góðir kostir að
búa hér og starfa en sá stærsti er að
búa með börnunum sínum í svona
yndislegu umhverfi og svona vernd-
uðu og gefandi samfélagi. Það má
segja að íbúamir hér séu eins og ein
stór og góð fjölskylda og hér er mjög
gott mannlíf, sem hefur verið gott að
vera þátttakandi í. Hér snýst allt um
uppeldi, bæði skólastarf og skógrækt.
Það er í raun einstakt tækifæri að fá
að vera hér.
Tveir skólastjórar á einu
heimili
Auðvitað geta komið upp árekstrar
þar sem tveir skólastjórar búa á sama
heimilinu en þó einkum vegna þess
A
192 Heima er bezt