Heima er bezt - 01.12.2000, Page 8

Þinghúsid á Hvammstanga. Skammt frá því var lítil grasflöt. Þar skildi drengurinn
kerruhestinn eftir. (Mynd: Húnaþing, I. hefti, 1975.)
Ég þurfti ekki að svara þessu.
„Hvemig skarst hjó ykkur?"
Ég hélt að ekki hefði verið búið að vigta.
„Veistu hvað þeir hafa í kaup í slóturvinnunni?"
Það vissi ég ekki.
„Ætli það séu ekki alltaf 10 krónur ó dag," sagði
Bensi.
Ég vildi helst ekki fá fleiri spurningar og kvaddi því
Bensa.
Ekkert bar til tíðinda það sem eftir var ferðarinnar.
Bleikur skilaði sínu hlutverki með prýði og kom öllu
heilu í hlað. Á honum sáust engin þreytumerki. Hann
hristi sig hraustlega þegar ég tók af honum aktygin og
tók síðan á rás til félaga sinna, hest-
anna, sem voru á beit suður á tún-
inu. Það var auðséð að hann var
feginn að vera kominn heim. Ég var
líka feginn að vera kominn heim.
Gekk nú í bæinn og heilsaði fólkinu.
Mér var fagnað eins og týnda synin-
um og mamma setti fyrir mig ríku-
lega máltíð. Við Eggert bróðir fórum
síðan út til þess að taka slátrin og
vöruna af kerrunni og koma þessu
öllu inn. Þama var bókin, sem
Pálína lánaði mér, í kerruhominu,
vafin í hvítan léreftspoka.
Nú var myrkrið að detta á og ekk-
ert sérstakt þurfti að vinna úti, svo
við bræður gengum aftur inn í bæ-
inn. Ég hallaði mér útaf, opnaði bók-
ina og fór að lesa. Brátt var ég í hug-
anum kominn suður til Afríku, þar sem mörg þúsund
manna herir stóðu vígbúnir hvor gegnt öðmm, vopnað-
ir sverðum og spjótum og seiðkonan Gargolí framdi
magnaðan seið. Ég gleymdi stund og stað, bara las og
las, þar til mamma sagði að kominn væri háttatími. Ég
hlýddi og háttaði, en gat ekki stillt mig um að lesa
áfram, þar til mamma kallaði aftur og sagði að nú yrði
ég að slökkva ljósið og fara að sofa. Þá varð ég að hætta
lestrinum, þó ekki væri mér það ljúft. Og nú varð mér
ljóst að ég var orðinn bæði þreyttur og syfjaður. Ég fór
að hugsa um að á morgun ættum við bræður að sækja
mó upp á Þverholt. Svo hvarf mér veröldin.
Kirkjuhvammur. Þangað varÁsta að fara þegar leiðir fermingarsystkinanna skiidu. (Mynd: Saga Hvammstanga, fyrra bindi,
1995.)
440 Heima er hezt