Heima er bezt - 01.12.2000, Síða 25

irkomið að helmingur var í hvorum
bót einsog í venjulegum drætti, en
nú lú miðjan í bugðu aftur af fremri
bútnum og uppí stefni þess aftari.
Sama blíðviðrið hélst og verið
hafði mestallan tímann sem út-
haldið hafði staðið, og var stefna
tekin austur með landi og settar sjó-
vaktir, fjórir eða fimm ó hverri. Ég
ótti hundavakt ósamt stýrimanni
og tveim eða þrem hdsetum. Var
brýnt fýrir okkur - sjólfsagt fyrst og
fremst þeim óvönu - að fylgjast vel
með nótabótunum og gæta þess að
ekkert aflagaðist í þeim.
Nú er ég settur við stýrið uppúr
miðnætti, en þeim félögum mínum
ó vaktinni fannst ekki taka því að
vaka. Sumir lögðu sig, en stýrimað-
ur fór framí lúkar að raka sig. Ég lít
aftur um skut öðru hverju, bútarnir
fara vel í sjó og allt virðist í lagi. Á
var hæg lognalda úr norðri, ekki
En hvað er að fúst um það, þótt
hættir landsins hafi breyst d þó leið
að stærri jólagjafir þurfi nú en þú til
glaðnings, úr því hægt er að gefa
þær?
Sannleikurinn er, að við söknum
bernsku okkar og æsku, söknum
sjúlfra okkar frú bernsku- og æsku-
dögum, en ekki landshúttanna,
þegar við vomm ung."
Þetta er hygg ég einmitt kjarni
múlsins, hver kynslóð og hver tími,
kallar ú þau gögn og gæði, sem
tíðarandi og efnahagur leyfir, og
með vaxandi hagsæld og bættum
lífskjörum verða þau köll húværari
og umfangsmeiri. Það verður því
að öllum líkindum nokkuð lengi
við líði að kynslóð hvers tíma
muni finna meiri frið og kannski
eftirsjú, í jólasiðum fyrri tíma, því
það tekur stundum nokkuð ú að
vera í miðjum suðupotti breytinga
og framfara, og nokkurn tíma tek-
ur alltaf að venjast því nýja svo al-
mennt verði.
Við hér hjú Heima er bezt óskum
meiri en svo að skipið vaggaði ofur-
rólega og bútarnir fylgdu þægir ó
eftir líktog lömb eftir móður sinni.
Mér var því ekki óhapp í hug, en lít
aftur öðru hverju svo sem skyldan
bauð. Þó fór nú svo, að eitt sinn er
ég lít um öxl til bútanna, sé ég að
nótin er byrjuð að dragast í sjóin úr
þeim fremri, en sú síðari marar í
húlfu kafi. Ég kalla í snatri til mót-
oristans, hann stöðvar vélina um-
svifalaust, og í sömu svifum kemur
stýrimaður nýrakaður hlaupandi
framanúr lúkar. Var nú ekki annað
fyrir en ræsa skipstjóra og skipshöfn
og taka síðan því sem að höndum
bæri. Eftir tímafrekt basl, hífingar
og austur tókst að koma öllu í samt
lag og hefja ferðina að nýju.
Nú mætti ætla að hinir værukæru
vaktfélagar mínir, að ekki sé minnst
ú sjúlfan þann sem dbyrgð bar ú
skipi og skipshöfn í forföllum skip-
lesendum okkar gleðilegrar jólahú-
tíöar, með þeirri von að friður og
góður andi megi ríkja í þeirra
ranni, hvort sem þeir nú hugleiða
jól forfeðra sinna eða bara njóta
þess sem er.
Með bestu kveðjum,
Guðjón Baldvinsson.
stjóra, hefðu gengið undir rannsak
og ófellisdóm fyrir vanrækslu ó
skyldustörfum, en svo fór þó ekki.
Mín urðu örlög bakarans sem
hengdur var fýrir smið. Yfir mig
helltist steypiflóð hrakyrða og sví-
virðinga, vaktfélagar mínir hlýddu
ú hneykslaðir með sakleysissvip.
Hvemig hefðu þeir útt að geta haft
auga með bútunum, ýmist sofandi
eða önnum kafnir við fegrunarað-
gerðir ó sjólfum sér - enda vafalaust
ekki vanþörf ú. Ekki kom fram við
þessi miklu reikningsskil að fró stýr-
inu var óhægt um vik að sjú bútana
og fylgjast með þeim að staðaldri.
Til þess þurfti að sleppa stýrinu,
reka höfuðið útum dyrnar öðru-
hvorumegin og horfa afturfyrir skip-
ið, og gæti fúvísum sýnst að rór-
maðurinn ætti heldur að fylgjast
með því sem framundan væri en
hinu sem var fyrir aftan.
Á þessu skipi gófust ekki margar
tómstundir til dægradvala svosem
rúða mú af því sem sagt hefur verið.
Þó kom fýrir að ekki vom torfur í
sjónmúli, og þú klifraði nótabass-
inn uppí skýli sitt sem var krubba
með segldúkshlíf uppi ó stýrishús-
þakinu, og þaðan skimaði hann
eftir veiði.
Framhald.
Úr hlaðvarpanum, framhald af blS. 436
Leiðrétting
Forsíðuviðtal við Einar Magnússon:
Rangt var farið með nöfn fólks á
efri mynd til hægri á blaösíðu 399,
en þar ú aö standa: Systkinin Óli,
Magnús faöir Einars, og Soffi'a.
Einnig er sagt ú blaðsíðu 400 í
hægri ddlki, að togarinn Max Pem-
berton hafi verið d heimleið frd
Englandi þegar hann fórst, en rétt
mun vera að hann hafi verið að
koma af Halamiðum.
Eru hlutabeigendur beðnir velvirð-
ingar ú þessum missögnum.
Arni Gunnarsson
Einar Magnússon.
Heima er bezt 457