Heima er bezt - 01.12.2000, Side 30

lækjum. Meö framburði sínum hef-
ur áin íyllt upp dalbotninn á löng-
um tíma og gert þar frjóar, víðáttu-
miklar flæðiengjar að ákjósanlegu
heyskapar- og beitilandi. Flestar bú-
jarðimar vom vestan árinnar eða
sex af sjö talsins. Síðustu bændur á
Gili vom Friðrik fónsson og Theódór
sonur hans, rithöfundur.
Þrátt íyrir að Gil væri landmikil
jörð var bústofn þeirra feðga ekki
stór, ein kýr og þrjátíu ær í kvíum.
„En hver ær á Gili mjólkar á við
tvær í Höfðahverfi," er haft eftir
Theódóri.
Á útmánuðum stundaði Theódór
sjóróðra og varð þá að ganga
tveggja stunda leið frá Gili út að
Botni til þess að komast í róður. Vor-
ið 1899 dregur hann búslóð sína á
skíðasleða út að Botni. Bróðir hans
rekur búsmalann, átta ær og fimm
gemlinga. Faðir hans fluttist einnig
brott frá Gili um líkt leyti. Eftir það
hefur jörðin staðið í eyði.
Næsti bær neðan við Gil var Kuss-
ungsstaðir, sem stóð á hjalla yfir
Þveráreymm og þótti farsæl jörð en
trúlega þekktust fyrir þær Kussungs-
staðasystur, sem ólust þar upp í lok
19. aldar og þóttu bera af kynsystr-
um sínum í Fjörðum og þótt víðar
væri leitað. Meðal þeirra voru:
Sigríður, er giftist Sæmundi skip-
stjóra, sem Hagalín skrifaði um í
„Virkum dögum,"
Valgerður húsfreyja á Lómatjöm,
gift Guðmundi bróður Sæmundar
Inga, giftist Óla Hjálmarssyni og
settist að í Grímsey.
Hálfdanía, giftist Ármanni Þor-
grímssyni á Hraunkoti í Aðaldal.
Guðrún giftist Snorra Sigfússyni
námsstjóra.
Sigurbjörg giftist Kristjáni á Hellu
á Árskógsströnd.
Fleiri voru þau Kussungsstaða-
systkinin þótt ekki séu hér talin, en
foreldrar þeirra voru hjónin Guðrún
Hallgrímsdóttir og Jóhannes Jóns-
son Reykjalín.
Svo skemmilega vill til að farar-
stjórinn okkar, Valgarð Runólfsson,
er afkomandi einnar Kussungs-
staðasystra,
Valgerðar á Lómatjörn.
Meðal annarra afkomenda Val-
gerðar eru:
Valgerður Sverrisdóttir, iðnaðar-
og viðskiptaráðherra, Valgarður Eg-
ilsson læknir og Skírnir bóndi á
Skarði, sem áður er getið. Kussungs-
staðir fóru í eyði 1904.
Austan árinnar voru Kaðalstaðir,
mikil hlunnindajörð með beitilandi,
rekafjöru, silungsveiði, og flæðiengj-
um til heyskapar.
Árin 1908-19 var allstórt sauðabú
á Kaðalstöðum, sem Björn Líndal
lögmuður átti, en hann bjó þar þó
ekki sjálfur.
í aprílmánuði 1919 hljóp snjóflóð
á sauðahúsin, sem stóðu neðar og
nær sjónum. Fórst þar allt féð. Hætti
Bjöm þá búskap á jöröinni en hún
hélst þó áfrarn í ábúð til ársins
1933. Síðasti bærinn í ábúð í Hval-
Efst: Veisluborð í Munað-
arnesi við ferðalok. Nœst
á mynclinni eru Valgarð
Runólfsson og Ragnhildur
Guðmundsdóttir, sem
voru fararstjórar íferð-
inni.
Fyrir miðju: Reynir Er-
lingsson bílstjórifrá ísa-
firði stóð sig vel í akstrin-
um.
Neðst: Asbjörg Jóhannsdóttir eigandi
Hótels Varmahlíðar. Hjá henni var gott
að dvelja.
vatnsfirði, Indriðastaðir, fór í eyði
sumarið 1944. Þar með lauk bú-
setu í Fjörðum.
Bílstjórinn okkar, Reynir Erlings-
son, beið hópsins við vegamótin
hjá Grýtubakka og þar vom okkar
ágætu fylgdarmenn á jeppunum
kvaddir, en við héldum í kvöld-
verð og náttstað á Stóru-Tjömum.
Þriðjudagsmorguninn 8. ágúst
lauk vem okkar á Stóru-Tjörn-
um, þeim ágæta stað, og héld-
um við þaöan til Eyjafjarðar,
inn þann dal og upp i hálendið að
Laugafelli, sæluhúsi Ferðafélags Ak-
ureyrar, sem reist var þar 1948.
Þangað komum við um hádegisbil,
þrátt fyrir nokkuð erfiðan veg upp
úr botni Eyjafjarðardals. Frá Lauga-
felli ókum við Skagafjarðarleið nið-
ur í Vesturdal hjá Þorljótsstöðum til
Varmahlíðar og komum þangað
um sexleytið. Þur hlutum við góðan
viðurgeming hjá henni Ásbjörgu Jó-
hannsdóttur sem rekur hótel
Varmahlíð.
Miðvikudaginn 9. ágúst var kom-
ið að ferðalokum þegar haldið var
frá Varmahlíð, hringveginn suður
með viðkomu á Þingeyrum, Borgar-
virki og í Munaðarnesi, en síðast
nefndi staðurinn var eins konar
leynistaður, þar sem veisluborð beið
hópsins, okkur öllum að óvömm,
nema þeim sem réðu ferðinni.
Fallegur endir góðrar ferðar.
462 Heima er bezt