Æskan - 01.10.1942, Side 10

ÆSKAN
Fluggarpurinn
Eddie Rickenhacker.
Þetta er sagan af manninum, sem virðist ekki
getað farið sér að voða, hlær að hættunum og hef-
ur leikið sér að dauðanum í meira en fjórðung
aldar. Hann hcfur þotið cins og þrumufleygur um
kappakstursbrautir á ægilegum liraða jneira en
tvöhundruð sinnum, og i heimsstyrjöldinni ægilegu
skaut liann niður á einu ári tuttugu og sex þýzkar
flugvélar i lofloruslum, og þó að sprengikúlurnar
sundruðust og hvinu rétl við höfuðið á honum,
fékk hann aldrei svo mikið sem skrámu.
Það er sagan af Eddie Rickenbacker, sem var
foringi i frægustu flugvélasveit Bandarikjanna i
heimsslyrjöldinni, liinn djarfasti meðal liinna
djörfu og átrúnaðargoð landa sinna.
Skömmu eftir heimsstyrjöldina var ég í þjón-
ustu eins hins indælasta manns, sem ég hef kom-
102
Lesið um manninn, sem
hlær að hættunum og
hefur leikið að dauðan-
um í meira en fjórðung
aldar.
izt í kynni við á ævinni. Það var Ross Smitlu
ástralska flughetjan, fyrsti maðurinn, sem flaug
yfir hina helgu borg, Jerúsalem, og fyrsti maður-
inn, sem flaug hálfa leið umhverfis jörðina —
furðulegt þrekvirki í þá daga. Mér fannst þeim
Smith og Eddie svipa í mörgu saman, báðir frægar
flughetjur og bardagagarpar, ákaflega kyrrlátir
menn, hógværir og orðvarir og alls ólíkir þeim, sem
maður gæti búizt við að sjá með vélbyssur i hönd.
spúandi dauða og eyðileggingu.
Eddie Rickenbacker var ódæll strákur fram til
tólf ára aldurs, lítt siðaður og ákaflega bráðlynd-
ur. Venjulega var hann foringi nágrannastrákanna,
og þeir æddu um eins og stigamenn og léku ýmis
strákapör. En þá gerðist sá sorgaratburður, að
hann missti föður sinn. „Þá breyttist ég á einni
nóttu úr götustrák í ráðsettan mann,“ segir Eddie
sjálfur.
Daginn, sem faðir hans var borinn til grafar, ein-
setti Eddie sér að verða fyrirvinna fjölskyldunnai’-
Hann fór þvi úr skólanum og fékk sér vinnu í gler-
verksmiðju einni, vann þar tólf stundir á dag og
hafði sjöfíu aura á klukkustund. Hann gekk til
vinnunnar á morgnanna og heirn aftur á kvöldin,
tólf kilómetra hvora leið, til þess að spara fimmtio
aura i fargjald. Pilturinn liafði einsett sér að kom-
ast áfram og láta ekkert aftra sér. Vinnan í glef-
smiðjunni var tilbreytingalaus, leiðinleg og óholl-
Hann hafði andstyggð á henni. Hann langaði til
að verða listamaður, skapa listaverk, birta sýnh'
sinar og drauma í litum og línum. Hann tók því
að læra teikningu í kvöldskóla og fékk atvinnu við
að höggva út og meitla englamyndir úr marmai’3
hjá legsteinasmið nokkrum. Hann hjó áletrunina á
legsteininn, sem reistur var á leiði föður hans. En
honum var sagl, að steinhögg væri bættuleg at-
vinna fvrir heilsuna. Marmaradustið settist í lung'
un. „Og mig langaði ekki til að deyja ungur,“ sagð1
Eddie, „svo að ég fór að svipast um eftir annarÞ
atvinnu.“
Þegar Jxann var fjórtán ára garnall, kom atvik
fyrir, sem varð honum örlagaríkt. Hann var stadd-