Æskan - 01.10.1942, Blaðsíða 11

ÆSKAN
l,r úti á götu einni í borginni og sá fyrsta bilinn,
Se,n hafði borið fyrir augu hans á ævinni. Það var
rettnefnd lijólatík, sem mjakaðist geltandi áfram,
skröltandi og skellandi, en þetta var honum samt
°pinberun, sem olli byltingu í lifi bans.
Áður en árið var liðið tókst honum að fá vinnu
1 bílaviðgerðasmiðju. Þar lærði liann að aka bil-
l,num aftur á bak og áfram um gólfið, þó að ekki
v«ri það stórt, því að smiðjan var í aflögðu gripa-
búsi. Og nú tók Eddie að útvega sér tól og tæki og
bjó sér til smiðju í einhverjum útihússhjalli heima
bjá sér og ákvað að smíða sér bíl. En fvrr en varði
Var stofnuð bilasmiðja i borginni, og hvern sunnu-
úaginn eftír annan fór Eddie þangað til að biðja
Um atvinnu, en alltaf var horium neitað. Þegar hann
*ékk hryggbrot i átjánda sinni, sneri hann sér til
e,ganda smiðjunnar, sem var undrandi yfir þrá-
kelkni stráksins, og sagði:
»Heyrið þér. Ég kann betur við að segja yður
bað, af því að' þér vitið það ekki, að þér bafið
^engið nýjan starfsmann í smiðjuna. Ég ætla að
byrja að vinna liér í fyrramálið. Gólfið er óhreint.
kg ætla að þvo það, og svo ætla ég að fara i snatt
°g sendiferðir ogbrýna og livessa smíðatól."
En launin? Hann birti ekki hið minnsta um þau.
bíann vildi aðeins komast þarna að, fá tækifæri lil
læra. Og liann fékk það. Og nú tók hann nám-
skeið í vélfræði við bréfskóla, til þess að geta notað
aðstöðuna, sem hann fékk nú, og unnið sig áfram.
, °g nú las hann og lærði og vann, og var fljót-
b'ga trúað fvrir hverju starfinu öðru vandasamara.
eyrst var liann óbreyttur verkamaður, þá verk-
s*Jóri, aðstoðarvélstjóri, eftirlitsmaður, sölumaður,
sbðan deildarstjóri.
En nú náði ævinlýraþráin og hraðaæðið tökum
a honum. Hið æsandi áhættulif kappakstursmann-
UuiUi töfraði liann, og liyllin og frægðin, sem þeir
Uutu, seiddu hann. En liann fann, að hann varð að
b'Uija og stilla skap sitt, því að hann var funa-
bráður að eðlisfari. Og hann gerði það. Hann
'eyddi sjálfan sig til að brosa glaðlega að þvi, sem
aðiu- hafði hleypt honum upp og sett hann út af
b'ginu, þangað til þetta bros hans varð frægt.
Eraðakstur rcvnir óskaplega á rósemi og festu,
"g þeir, sem stunda hann, verða að hafa stáltaug-
')r- Eddie vissi það. Þess vegna liætti hann alveg
gersamlega að bragða vín og reykja, fór i algert
■Uridindi, og á hverju kvöldi fór hann að sofa
'biEkan tín.
T ókst honum það, sem hann ætlaði sér með
lessu? Já. Þegar Eddie var tuttugu og fimm ára
uð aldri, var hann orðinn einn hinna frægustu
Auðæfin.
Ungur maður, sem var óánægður með lilutskipti
sitt, kvartaði yfir, hve gúð væri óréttlátur.
„Hann veitir öðrum auðæfi, en mér gefur liann
ekkert. Hvernig á ég að lifa, án þess að eiga nokk-
uð lil?“
Gamall maður heyrði til hans og sagði:
„Ertu í rauninni eins fátækur og þú heldur?
Hefur guð ekki gefið þér æsku og' lieilsu?“
„Jú, satt er það. Eg er stoltur yfir, hvað ég cr
ungur og hraustur.“
Gamli maðurinn tók i hægri liönd unglingsins og
spurði:
„Vildirðu láta höggva af þér þessa hönd fyrir
þúsund krónur?“
„Nei, alls ekki.“
„En þá vinstri?"
„Ekki heldur.“
„Vildirðu lála blinda þig fyrir tíu þúsund
krónur?“
„Nei, aldrei. Ég vildi ekki missa annað augað,
hvað sem í boði væri.“
„Þarna sérðu,“ sagði gamli maðurinn, „hyilík
auðæfi guð hefur gefið þér, og þó kvartar þú.“
Leo Tolstoj.
hraðakstursmanna, sem uppi voru í Bandaríkjun-
um og höfðu nokkru sinni verið.
Þegar Bandaríkin fóru i ófriðinn mikla, var
Eddie átrúnaðargoð allra ökugarpa. Hann var því
valinn lil þess að fara með yfirhershöfðingja
Bandarikjanna til vigstöðvanna og vera ökumaður
hans.
En það var ævintýralöngun hans lítil svölun að
dóla i rólegheitum með hershöfðingjanum í bíl
sínum. Hann vildi hafast eitthvað að, sem meira
hugrekki þurfti til, Hann gerðist þvi flugmaður i
orustuflugvél, og eftir átján mánuði var hann orð-
inn frægastur allra flugkappa Amerikumanna, og
heiðursmerkjum rigndi yfir hann frá stjórnum
jiriggja stórvelda.
Hefði bann náð þessu marki, ef hann hefði ekki
verið algerður bindindismaður?
Ég veit það ckki, og enginn getur vilað það með
vissu. En eitt er víst:
Eddie laldi sjálfur livort tveggja jafnnauðsyn-
legt til þess, skapstiIlirKjnna og bindindið.
G. G. þýddi lausl.
103