Æskan - 01.10.1942, Qupperneq 15

SENDIBOÐINN: Jú, hann er lif-
;indi.
KÓNGSDÓTTIR: Látið hann þá
* Ijúga leiðar sinnar.
SENDIBOÐINN: Konungssonur-
'nn í Litlariki mun koma bráðlega.
KÓNGSDÓTTIR: Nei, nei!
I’arðu! Ég vil ekki sjá kóngsson-
'nn. Mér leiðast gjafir hans.
SENDIBOÐINN: Hann er þegar
Kirinn úr Litlaríki, og mun koma
'njög bráðlega.
KÓNGSDÓTTIR: Látið hann þá
Kn-a aftur. Farðu, þorparinn þinn,
farðu!
(Kóngsdóttirin stappar niður
fótunum. Sendiboðinn fer.)
KONUNGUR: Mér fannst nú
kiafirnar vera ákaflega fallegar,
'ióttir sæl!
KÓNGSDÓTTIR: Uss, vanaleg
p°s og algengur næturgali! Eru
bað nú gjafir! Ég er óhamingju-
S£únasta kóngsdóttirin í öllum
beinrinum!
(Konungurinn hristir höfuðið og
I'11' át. Kóngsdóttirin fleygir s’/’
1}iðnr og hágrætur af reiði.)
1. HIRÐMAÐUR: Augu hennar
e, n eins og djúp og tær stöðuvötn.
2. HIRÐMAÐUR : Tár hennar eru
e,ns og daggardropar.
3. HIRÐMAÐUR: Sorg hennar cr
'b’isamleg eins og óður deyjandi
Svana.
É HIRÐMÆR: Dásamlegt!
2. HIRÐMÆR: Hrifandi!
3. HIRÐMÆR: Töfrandi!
KÓNGSDÓTTIR (rís upp og
Se9ir mjög alvarlega): Þögn!
(Allir leggja fingurna á varirnar
°9 Uta vandræðalega hver á annan.
^Kiufnr ómur lieyrist að utan og
einhver syngur):
Ó, minn kæri Agústín,
allt er horfið á braut.
KÓNGSDÓTTIR: Ne-ei! Þetta er
lllkið, sem ég get spilað með ein-
ll,h fingri!
1- HIRÐMAÐUR: Hennar hátign
e,‘ söngvin.
K HIRÐMÆR: Guðdómlegt!
2- HIRÐMÆR: Dásamlegt!
3- HIRÐMÆR: Frábært! Töfr-
-andi!
KÓNGSDÓTTIR: Farið út og
gætið að, hver þetta er.
(Hirðmennirnir fara út og koma
aftur að vörmu spori.)
1. HIRÐMAÐUR: Það er bara
svinahirðir.
1. HIRÐMÆR: Uss!
2. HIRÐMÆR: Andstyggilegt!
3. HIRÐMÆR: Nefndu hann
ekki í viðurvist hennar hátignar.
KÓNGSDÓTTIR: En þetta er
tagið, sem ég kann! Þetta hlýtur að
vera menntaður svínahirðir! Látið
hann koma inn og spyrjið hann,
livað áhaldið kosti.
1. HIRÐMAÐUR (kallar):
Heyrðu, þú þarna svinahirðir!
Kóngsdóttirin vill tala við þig.
(Köngssonurinn kemur inn i
búningi svinahirðisins, og lieldur á
potti með bjöllum á. Lagið er spil-
að, þegar hann kemur inn.)
1. HIRÐMAÐUR: Hvað viltu fá
fyrir póttinn?
' SVÍNAHIRÐIRINN: Tuttugu
kossa hjá kóngsdótturinni. (Allir
fela andlitin í höndum sér og æpa
af hræðslu, nema kóngsdóttir. Hún
starir undrandi á svínahirðinn.)
Annað hvort það eða ekkert. .
KÓNGSDÓTTIR: En hvað það
er leiðinlegt! Jæja, ég verð þá að
vera pottláus.
(Svinahirðirinn þefar af pottin-
um.)
IvÓNGSDÓTTIR: Hvers vegna
þefarðu úr pottinum, svíriahirð-
ir ?
SVÍNAHIRÐIRINN: Ég finn úr
honum lyktina af hverjum mat,
sem hefur verið etdaður í borginni
í dag.
1. HIRÐMÆR: En hvað það er
skemmtilegt!
2. HIRÐMÆR: Það er sannar-
tega ólíkt skemmtilegra en rósin.
SVÍNAHIRÐIRINN: Ég veit,
hvað eldað er í hverju húsi, allt
frá höll ráðgjafans niður í hreysi
skósmiðsins.
3. HIRÐMÆR: En hvað það er
fróðlegt.
(Allir þgrpast utan um hann og
þefa.)
IvÓNGSDÓTTIR: Við vitum,
hverjir ætla að hafa steik og ábæti,
____________________ÆSKAN
og hverjir ætla að borða saltfisk
og velling.
'l. HIRÐMÆR: Nú brennur
brauðsúpan við hjá skósmiðnum.
2. HIRÐMÆR: Það er verið að
steikja lifur hjá prestinum.
3. HIRÐMÆR: Biskupinn ætlar
að borða rifjasteik og ávaxtagraut.
1. HIRÐMAÐUR: Þeir eru að
hita upp afganga síðan í gær í litla
gistihúsinu við vegamótin.
KÓNGSDÓTTIR: Nei, ég verð
endilega að eignast þennan pott.
SVÍNAHIRÐIRINN: Verðið cr
tuttugu kossar, hvorki meira né
minna.
KÓNGSDÓTTIR: Þú mátt kyssa
mig einn koss. Svo geturðu fengið
hina nítján hjá hirðmeyjum mín-
um.
HIRÐMEYJARNAR: Ó, en við
getum ekki kysst hann!
IvÓNGSDÓTTIR: Hvaða vit-
leysa! Ef ég get gert það, þá eruð
þið ekki of góðar til þess. Munið,
að það er ég, sem ræð hérna.
SVÍNAHIRÐIRINN: Ég vil kyssa
kóngsdótturina tuttugu kossa, ann-
ars fær hiin ekki pottinn.
IvÓNGSDÓTTIR: Æ, hvað þú
ert þreytandi! Jæja, standið þið þá
fyrir, svo að við sjáumst ekki.
(Þau slá liring nm kóngsdóttur-
ina og svínahirðirinn. Iiirðmenn-
irnir breiða úr skikkjunum og liirð-
meyjarnar úr kjólunum sínum.
Þau telja öll upphátt kossana, þeg-
ar svinahirðirinn kyssir kóngsdótt-
urina. Þegar þau. eru komin upp
að fjórum, kemur konungurinn
inn. Hann stanzar í dyrunum og
nýr augun af undrun.)
KONUNGUR: Hvað er hér á
seyði?
(Gengur reiðilcga að hópnum og
reynir að sjá, hvað um er að vera.)
ALLIR: Fimm - se'x — sjö —
átta — níu — tíu — ellefu —
KONUNGUR (stendur á tánumj:
Skollinn sjálfur! Hættið þessu,
segi ég!
(Konungurinn hendir inniskón-
um sinum i svínahirðinn.)
ALLIR: Átján — nítján — tuti-
ugu!
107