Æskan - 01.10.1942, Blaðsíða 14

ÆSKAN_____________
Svínahirðirinn.
...................
Leikrit fyrir börn.
í fjórurn þáttum-
I. ÞÁTTUR
KÓNGSDÓTTIRIN
(stendur upp). Er cg ekki falleg?
1. HIRÐMÆR: Yndisleg!
2. HIRÐMÆR: Dásamleg!
;i. HIRÐMÆR: Töfrandi!
IvÓNGSDÓTTIRIN (snýr sér að
hirðmönnunum): Nú skuluð þið
Játast vera biðlar mínir. Fallið á
kné.og sláið mcr gullhamra!
1. HIRÐMAÐUR: Engin rós í
í öllum heimi er svo unaðsleg!
2. HIRÐMAÐUR: Engin perla í
djúpi hafsins er eins dásamleg!
3. HIRÐMAÐUR: Engin stjarna
á hveli himnanna er eins Ijómandi!
ALLIR: Og kóngsdóttirin!
(Konungurinn kemur inn.)
KÓNGSDÓTTIR: Konungurinu;
faðir minn!
KONUNGUR (faðnmr huna a'ð
scr): Barnið mitt, sendiboði er
kominn, og hann færir þcr
gjafir----.
KÓNGSDÓTTIR (áköf); Gjafir!
Ó, frá hverjum?
KONUNGUR: Frá kóngssyniu-
um í Litlaríki.
KÓNGSDÓTTIR (með fyrirlitn-
ingu): í Litlaríki?
HIRÐMEYJARNAR: I Litlaríki?
KÓNGSDÓTTIR: Ég held, að ég
Jcæri mig ekki um gjafir hans.
KONUNGUR: Jæja, góða mín.
Hafðu það eins og þú villt. Ég slcai
vísa sendiboða hans á burt.
☆ ☆
^ Eftir æfintýri *
☆ ☆
* H. C. Andersen. *
☆ ☆
☆ ☆☆☆☆☆ ☆☆ ☆☆☆☆☆☆
KÓNGSDÓTTIR: Nei, nei, pabbi.
Gerðu það ekki. Mig langar lil þess
að sjá, hvað hann hefur meðferðis.
KONUNGUR: Hirðmenn! Vísið
sendiboðanum inn.
(Tveir hirðmenn fara úi og konta
aftur að vörmu spori ásamt sendi-,
boðanum.)
KÓNGSDÓTTIR: Kemur þú frá
lvóngssyninum?
SENDIBOÐINN: Frá kóngssyn-
inum í Litlaríki.
KÓNGSDÓTTIR: Þú mátt kyssa
á hönd mér. (Sendiboðinn gerir
/)(lð.)
1. HIRÐMAÐUR. Hann kyssti
liönd hennar.
2. HIRÐMAÐUR: Hún er hvít,
eins og nýfallin mjöll.
3. HIRÐMAÐUR: Allir konungar
væru fúsir að gefa fegursta gim-
steininn úr kórónu sinni, til þess
að fá að snerta hana.
1. HIRÐMAÐUR: Þetta er stór-
kostlegur viðburður i lífi vesalings
mannsins.
(Sendiboðinn horfir undrandi á
þá.)
KÓNGSDÓTTIR (grem julega):
Þögn! Við skuluin skoða gjafirnar,
sem þessi maður kom með.
(Sendiboðinn krýpur á kné oý
opnar kassann. Allir þgrpast ákajd'
utan um hann.)
KÓNGSDÓTTIR: Það vildi cg,
að það væri lílill kettlingur!
(Sendiboðinn tekur upp blómst."
andi rós.)
1. HIRÐMÆR: Yndisleg!
2. HIRÐMÆR: Dásamleg!
3. HIRÐMÆR: En livað hún er
falleg!
KONUNGUR: Hún er meira en
falleg, hún cr dásamleg.
(Kángsdóttirin skoðar lmna oý
sýnist ákaflcga óéinægð.)
KÓNGSDÓTTIR: ()j, pabbi! Uss,
hún er ekki tilbúin! Þetta er 1K'
andi rós!
1. HIRÐMÆR: Uss!
2. HIRÐMA5R: Ekki tilbúin!
3. HIRÐMÆR: Lifandi rós!
SENDIBOÐINN: Þetta litla rósa-
Irc var á gröf föður kóngssonar-
ins. Það blómstrar aðeins á finii'1
ára fresti, og ber þá ekki nein"
eina rós — cn hvílík rós! Hún er
svo yndisleg, að allir, sem finna il"1
hennar, Iiljóta að gleyma öllui"
sorgum sinum.
KÓNGSDÓTTIR (geðvonzkU'
lega): Ég er aldrei sorgmædd. Mcl’
finnst rósin ekki falleg.
KONUNGUR: Við skulum líta á
hinar gjafirnar.
(Sendiböðinn tekur upp litiml>
hrúnan næturgala. Ilann heldur 11
fuglinum i lófanum, og hann syn<)~
nr yndislega.)
1. HIRÐMÆR: Dásamlegur!
2. HIRÐMÆR: Undursamlegur •
3. HIRÐMÆR: Frábær! Töfi'
andi!
1. HIRÐMÆR: En hvað fugli'1’1
minnir mig á spiladósina, sen1
drottningin sáluga átti!
IvONUNGUR (snöktandi): -I-1’
vcsalings konan mín!
KÓNGSDÓTTIR: Jæja, ég vona,
að þetta sc ekki lifandi fugl?
106