Æskan - 01.10.1942, Blaðsíða 20

ÆSKAN
Bíómvndin.
Steini (kemur með Stebba. Þeir
mæta Stjána) : Sæll karlinn. — Ja, þú
hefðir átt að vera með okkur í gær-
kvöldi. Þá var nú gaman.
Stjáni: Voru áflog?
Stebbi: Miklu betra. Við vorum í
bíó.
Steini: Við sáum leyndardóm gömlu
hallarinnar.
Stjáni: Já, en sú mynd er bönnuð
fyrir börn.
Stebbi: Við sögðum aðgöngumiða-
salanum, að við værum tuttugu og
fjögra ára.
Steini: Já, og það var satt.
Stjáni: Nú, þið hafið elzt fljótt síð-
ustu dagana.
Stebbi: Nei, en við reiknuðum rélt.
Við erum tólf ára hvor, og tvisvar
tólf eru tuttugu og fjórir.
Stjáni: Var myndin góð?
Steini: Góð? Meira en það. Hún
var-------.
Stebbi: Hún var eins og myndir
eiga að vera.
Stjáni: Um hvað var hún?
Stebbi: Við skulum setjast. Svo skal
ég segja þér það. (Þeir setjast á
bekk.)
Stjáni: Jæja byrjaðu nú.
Slebbi: Já, sko, fyrst sáum við
gamla höll á afskekktum stað, og i
dimmu herbergi niðri í kjallaranum
voru peningafalsarar að smíða tíeyr-
inga.
Steini: Nci, myndin byrjaði í aðal-
skrifstofu leynilögreglunnar í Lund-
únum. Þar sat formaðurinn-------------.
Stebbi: Hí, formaðurinn. Heldurðu
að hann sé kallaður formaður, eins
og formaður á trillubát? Nei, lögreglu-
foringinn. Og svo kom dóttir hans,
og hún hafði i ógáti tekið vitlausa
tösku í bílnum.
Steini: Bilnum. Sá er góður. Það
var í jarðbrautarlestinni. Veiztu ekki,
að í Lundúnum ferðast menn á járn-
brautum, sem eru lagðar i skolpræs-
unum?
Stebbi: Úhú. Ekki vildi ég ferðast
á þeim.
Steini: Jæja en þeir gera þetta þar.
og hún tók ekki eftir því, fyrr
en hún kom til pabba síns, að hún
var ekki með sína tösku.
Stebbi: Ja, hún kom nú eiginlega
ekki til pabba síns, því að hann var
farinn, þegar hún kom. En i stað hans
sat þar ungur maður með yfirskegg.
Steini: Nei, hann var ekki með yfir-
skegg.
Stebbi: Víst, ég sá það sjálfur.
Steini: Ónei, hann var ekki með
yfirskegg, heldur bara dulbúinn. Hann
átti að fara að elta Rauða Kobba.
Sjáðu til, það hafði einhver banditt
hringt til hans-------.
Stjáni: Banditt, hvað er það?
Stebbi: Veiztu það nú ekki?
Stjáni: Er það einhver, sem þarf
að binda?
Steini: Nei, nei, það er — ja það
er víst glæpamaður.
Stjáni: Nú, það var skrítið, að
glæpamaður hringdi til lögreglunnar.
Stebbi: Já, sko, þessi með yfir-
skeggið —• —.
Steini: — Þessi skegglausi.
Slebbi: Jæja, með falska skeggið,
var eiginlega ekki lögreglumaður,
heldur sérfræðingur í dulmáli.
Stjáni: Hvað er það?
Steini: Hann kunni að lesa leyni-
letur, og það er þannig, að stöfunum
er ruglað, eins og þú gerir stundum í
stílunum þinum. Jæja, hann fann seðil
með leyniletri í töskunni, sem dótt.ir
foringjans kom með, og hann sá, að

það var eitthvað um Rauða Kobba, og
svo batt hann stúlkuna og fleygð1
henni inn í bíl.
Stjáni: Af hverju gerði hann það?
Siebbi: Hann hélt, að hún væri meÖ
Rauða Kobba.
Stjáni: Sagði hún ekki, hver hú»
var?
Steini: Jú, en hann trúði henni
ekki.
Stjáni: En lögregluforinginn þ#>
pabbi hennar?
Stebbi: Svarti Siggi var búinn að
ræna honum — vorum við ekki búnir
að segja það?
Stjáni: Nei, þið kölluðuð hann
Rauða Kobba.
Steini: Æ, þú skilur ekkert. Nei>
Svarti Siggi var glæpamannaforing'
inn.
Stjáni: En hver var þá Rauði
Kobbi? Hestur, eða hvað?
Stebbi: Sko, Stjáni. Það eru pen-
ingafalsarar í kjallara í höll. Svarti
Siggi er höfuðpaurinn og Rauði Kobbi
næstur honum að tign. Þetta er utaH
við borgina. Inni á lögreglustöðinni
er yfirforingi leynilögreglunnar------—
Stjáni: Áðan sögðuð þið, að búi®
væri að ræna honum.
Steini: Já, það er satt, en það kom
seinna. Fyrst sat hann, sko, og beið
eftir dóttur sinni, og þá hringdi eiO'
hver, sem sagði, að hún hefði Ient 1
bilslysi, en það var Rauði Siggi, sem
skrökvaði þessu--------.
Stebbi: Þú átt við Svarta Kobba. —
Stjáni: Nei, nú verð ég að fara.
Steini: Bíddu, bíddu, nú vorum við
að komast að efninu.
Stjáni: Nei, nú ætla ég að fara í bíó
og atliuga sjálfur, hvort Rauði Kobbj
heitir Rauði Siggi og Svarti Sig^
heitir Rauði Kobbi. (Fer).
112