Æskan - 01.05.1965, Blaðsíða 7

y1 ð Urðiim öll samferða upp á fjallið, en ]m
smai
jð ætluðum við að
hef ' ))ennan 'hiíí- Er upp á fjallið kom, fór Stefán (sem ekki
], 'er|ð {jetið um áður, Rósantsson, en hann á lfka kindur
En lla)’ noi'ður á fjallið, en við liin fórum saman suður fjallið,
að f.>e.fiar vii) nu vorum komin ]>að langt suður, er við ætluðum
fórn‘;;a Þennan dag, urðu Böðvar og Valdi ]iar eftir, en við pahbi
Vcl mistur á fjallið. Nú var smölunin hafin og gekk hún nijög
'ar' V'' ai) i'Vlr en varði var allt féð saman komið i hóp. Eitt
sj(e 11Ur ]>ó til baga, það var hitinn, sem angraði bæði menn og
Vor nui- Smölunin tókst þó sæmilega eftir ástæðum, svo að brátt
f,Pl Við homin með féð á leið niður brekkuna og ])ar var það
hiii • !’Íður ])V1 hún er hrött. Þegar niður kom, átti að reka féð
>neð- 1 ■ en Þa® er afgirt svæði, sem fénu er safnaö inn i á
ejn,( 11 smalamennsku stendur. Er áin (Hofsá) þarna aðhald á
hein, * °fi sten<lur bærinn inni i hólfinu. Við rákum nú féð
hál 1 a,') hölfinu og opnaði pabbi hlið, sem er ofan til á ]ivi.
0rðm'n V'ð svo te® *nn um liliðið og gekk ]>að vel, ]>ví að full-
að i(, ‘rrnar rata. Siðan var liliðinu lokað rammbyggilega, svo
unuin' S,yppu eklti ut úr hólfinu. Eftir þetta sprettum við af liest-
löð|_. S,!° Þeir gætu velt sér; ]>ess ]>urftu ]>eir með, þvi ]>eir voru
baðst'f' SVeittlr ettlr öll lilaupin. Að því búnu fórum við inn i
Kl ] !' 111 a® horða og hölluðum okkur svo út af örlitla stund.
'ar ,*!f liu um kvöldið risum við upp aftur. Og þar sem ekki
eftj,. , . meira áliðið og bjart var og gott veður og skyggni
Alýra,,"' fiott’ l>á ákvað pabbi að bezt væri að fara og smala
l'esl ii!'.'1 svoltatlaðar, sein eru upp og fram á fjallinu. Nú voru
scm ] n° !ilta húnir að hvíla sig, og |>ví var lagt af stað og riðið
vat,„ " ,a Upp a fjallið og ]>ar fram, unz við komum að Stafns-
fóru . SVoltölliiðu. Þar skiptum við okkur. Þeir pabbi og Valdi
Gi,ja,rtUr fvril' vat»ið og allt austur að Giljakvisl (á kortinu:
BöðVa; Scni rennur þar á mörkum Gilja og Þorljótsstaða, en
við Vol’ ^tetán og ég fórum fram fjallið vestan við vatnið. Þegar
l>°ka f,Urn ltomin þó nokkuð langt frameftir, kom allt i einu upp
að c](| !ain a heiðunum og stefndi út eftir. Við sáum þá fram á,
effj', h;.lnundi smalað meira að sinni, og stönzuðum til að biða
U,u við 'I" Pal3ha og Valda. Komu ]>eir líka innan skamms og rið-
farið ' v >a fireiðustu leið niður að Þorljótsstöðum. Var þá aftur
Vr að S°fa.
hiða fr. 0afi’ er við vöknuðum, var niðaþoka og urðum við að
farið s-ni Vtir hádegi með að fara af stað að smala; en þá var
Sem fj..] PU lei® ofi efi lýsti liér á undan, og byrjað að smala þar
arnár , 'ar horfið ]>á. Við vorum von bráðar komin fram á Mýr-
til lia^11 SVo er kallað flatlendi þarna fram frá. Þar snerum við
°kkur ,,°fi, héldum heim á leið og smöluðum nú kindunum með
f h'nai
ev. r,,.. <H lil: l>að vel og skeði ekkert á leiðinni, sein frásöguvert
um 0g U1 sltamms vorum við komin heim að liliði á Þorljótsstöð-
U|iUm ' U1,n te® inn í hólfið. Að ]>vi húnu sprettum við af hest-
og fó °g slePPtum þeim, gengum svo inn i haðstofu, horðuðum
ni si«an að sofa
Morguninn eftir, þann 14. júlí, vöknuðum við um 8-leytið og
nú var engin þoka til að tefja okkur, svo að við gátum farið af
stað um kl. 9. Nú átti að smala Runugil svokallað, er liggur út af
Runu, en ckki veit ég hvernig á þvi nafni stendur. Pabbi og Stefán
fóru lengst fram eftir; Valdi átti að fara og gæta þess, að féð
færi ekki upp úr gilinu, en við Böðvar áttum að fara fram að
Uppgöngu svokallaðri, en þar er farið niður í gilið á þvi svæði.
Áttum við að bíða þar þangað til að pabbi kæmi fram fjallið.
Átti ég ]>á að fara með lionum þarna niður í gilið og hjálpa hon-
um að smala það þaðan út eftir.
Ekki var langt þar til pabbi kom og fórum við von bráðar
niður í gilið og smöluðum það út, en liinir piltarnir áttu að vera
uppi á fjallinu út fyrir svokallað Illagil, sem er djúpt og hrika-
legt. Við smöluðum nú út gilið og geklt það vel. Nú kom Illagilið.
Ærnar runnu út fyrir það og fórum við pabbi á eftir þeim. En
frekar er þarna vont yfirferðar bæði fyrir menn og liesta. Ég var
svo hrædd á leiðinni, að ég hét þvi að fara það aldrei aftur.
Það óhapp lienti okkur i miðju gilinu, að ein ærin slapp, og
var hún með 2 lömh.
Þegar út fyrir Illagil kom, komu hinir piltarnir niður af fjall-
inu og smöluðum við því öllu fénu i cinum hópi út niðri á lág-
lendinu. Einn varð samt að riða á undan og vera fyrir fénu, er
það kæmi framanað. Eftir drjúga stund vorum við svo komin
út að bæ og féð rekið inn í hólfið. Þá héldum við heim að bæ
og gengum frá liestunum. Jæja. Nú var loks búið að smala allt
Þorljótsstaðaland og bara eftir að rýja.
Við borðuðum nú, og að því loknu sagði pabbi, að það væri
líklega bezt, að hann færi nú heim (á jeppanum) að sækja
niömmu og 3 yngri systkinin mín, sem ætluðu að koma til nð
hjálpa okkur að rýja og svo líka til að sjá allan kindaliópinn.
Hann fór samt ekki strax heldur hvildi sig i um liálftima, en
síðan lagði hann af stað, en við fórum að sofa.
Morguninn eftir, er við vöknuðum, var pabbi enn ckki kominn,
cn við fórum strax að rýja. Þá er féð rekið í smáliópum úr liólf-
inu i rétt, sem cr áföst við bæinn. Þegar búið er að rýja livern
liópinn, er honum sleppt út úr réttinni og svo alveg út úr hólfinu.
Nú sáum við til ferða pabba og voru þau svo komin í hlað cftir
stutta stund. Fóru ]>au svo inn i baðstofu og hituðu sér kaffi.
En siðan var aftur tekið til við rúninginn og unnið af kappi
fram á kvöld. Þá var farið að sofa.
Þegar risið var úr rekkju að morgni, var aftur tekið til
starfa. Um hádegi var svo búið að rýja allt féð og hleypa þvi
út úr hólfinu. Og þá var liugsað til heimferðar. Við Valdi fórum
ineð liestana, en þau hin fóru á bilnum og fluttu nieð sér útilegu-
búnað okkar smalanna og dálítið af ullinni, en hitt var svo sótt
seinna.
Er út að Litlu-Hlíð kom, var okkur hoðið upp á kaffi, sem var
vel þegið, þvi við vorum orðin þyrst. Síðan var haldið áfram og
loks komið heim; — allir i góðu skapi.