Æskan - 01.05.1965, Blaðsíða 23

mm
ogn
indu
hans og leiddi hann fram a skurð-
-stofuna til læknanna. Allt var tilbúið
og Dr. Picardo gekk til drengsins, tók
í hönd hans og sagði: „Paolo, ertu
nokkuð hræddur?"
,,Nei,“ svaraði drengurinn lágt.
„En heldur þú að það muni heppn-
ast?“ spurði læknirinn aftur.
„Já, ég held það hljóti að heppn-
ast, ef þér trúið því sjálfur,“ svaraði
Paolo fullur trúnaðartrausts.
Móðir bræðranna heimsækir þá
í sjúkrahúsinu.
Adgerðin.
Nú var Paolo lagður á skurðborð-
ið og svæfingarlæknirinn tók til við
deyfinguna. Þegar deyfingin Itafði
virkað, tóku læknarnir til við aðgerð-
ina. Varlega ljarlægði Picardo hin
mjólkurkenndu vögl eða smáagnir,
sem höfðu hindrað sjón Paolos, og
með örsmáum, fínum sporum saurn-
aði hann skurðinn saman og síðan
voru umbúðir settar fyrir augun og
Paolo ekið á sjúkravagni inn á
stofu 12.
„Látum okkur taka þann næsta
strax,“ sagði Picardo, en svæfingar-
læknirinn bað Picardo að hvíla sig
stutta stund áður en þeir héldu áfram
og það var gert.
Næstur var Carmello, og aftur byrj-
uðu þeir. Doktor Picardo vann með
öruggum, næstum vélrænum hreyf-
ingum, og hann fann til einkenni-
legrar vissu um að allt myndi heppn-
ast.
Svona héldu þeir áfram og síðastur
var Calogero litli, þá var klukkan
orðin um 11. Þegar allt var um garð
gengið, var Picardo orðinn fjarska
þreyttur, og þögull ótti byrjaði að
naga sál hans. Hann efaðist ekki eitt
augnablik um kunnáttu sína og dugn-
að sem skurðlæknir á þessu sviði, en
það gat ýmislegt óútreiknanlegt spil-
að inn. Hugsa sér ef þannig færi, að
fjórir fengju sjónina, en sá fimmti
ekki. Þetta varð tíminn að leiða í
Ijós, en eftir eina viku í fyrsta lagi
yrðu umbúðirnar fjarlægðar, og viss-
an fengist ekki fyrr.
§3© ☆ €C2
Stór fjölskylda.
Bræðurnir fimm voru allir iæddir
í Cambobello di Licata, smábæ með
nokkur þúsund íbúum í héraðinu
Agrigento. Faðir þeirra var landbún-
aðarverkamaður að nafni Gaetano
Rotolo. Hann og kona hans, Grazia,
195