Æskan - 01.05.1970, Blaðsíða 20

INGIBJORG ÞORBERGS:
TAL OG TONAR
Hlýir dagar, bjartar nætur, græn tún og blóm. Syngjandi fuglar,
suðandi flugur, hoppandi krakkar og skoppandi lömb.
Allt þetta og svo margt annaö getum viö sagt að fylgi vorinu
og sumrinu.
Þegar lömbin segja: Me-e-e-e-e — þá eru þau líka áreiðan-
lega oft að segja: — Mikið er gaman að leika sér úti allt vorið
og sumarið! — Það finnst ykkur líka. Þá eru prófin búin, og þið
syngið um það, þegar „skólahurð aftur skellur og skruddan með“!
En þótt þið hafið verið orðin leið á „skruddunum", þá hlakkið
þið áreiðanlega til að opna þær aftur í haust.
Nýlega komst ég að því, að börn kunna ennþá að meta bækur.
Ég var að spjalla við Stellu Maríu Thorarensen, 9 ára, sem á
heima á Hringbraut í Keflavík, og Erlu Quðjónsdóttur vinkonu
hennar, sem er 10 ára og á heima á Melteigi í Keflavík.
Ég spurði þær, hvað þeim þætti skemmtilegast að gera. Þær
töldu upp sitt af hverju: Lesa góðar bækur. Spila á spil. Horfa
á sjónvarp — „Dísa“ skemmtilegust! — Hlusta á útvarp. Vera
Ijósálfar. Fara í leikhús. Handavinna. Teygjutvist, — alltaf í
teygjutvisti! Synda — þegar ekki er of kalt í lauginni! — Og margt
fleira nefndu þær.
Svo spurði ég þær Stellu og Erlu, hvað þær tækju nú helzt
með sér, ef þær yrðu að fara út i eyðieyju og dveljast þar um
tíma. Þær mundu fá nóg að borða og drekka, en mættu aðeins
taka með sér einn hlut til ánægju.
Dágóða stund horfðu þær hugsandi út í loftið, unz Stella
sagði: — Ég mundi helzt vilja taka með mér einhverja góða og
skemmtilega bók. Erla var á sama máli.
— Jæja, sagði ég, — eruð þið nú alveg vissar um, að þið
vilduð ekki heldur hafa teygjuna með til að tvista, — ja, eða
kannski hjólaskauta? Þær fóru að hlæja, en skiptu ekki um
skoðun.
Næst spurði ég vinkonurnar, hvort þær læsu Æskuna, eða
hvort þær skoðuðu bara myndirnar í henni. Þetta þótti þeim nú
hálfmóðgandi spurning. — Auðvitað lesum við hana, sögðu báðar
samtímis. — Og við geymum öll blöðin, því við ætlum að láta
binda þau inn seinna. Hvern árgang í sérstaka bók.
— Það er heillaráð. Þetta geta orðið verðmætar bækur þegar
frá liður, sagði ég.
Svo röbbuðum við um hitt og þetta, þangað til Erla og Stella
hlupu út til að fara I teygjutvist!
í fyrra lærðuð þið hér Ijóðið hennar Margrétar JónsdótWh
„Krakkar út kátir hoppa“.
Við skulum syngja það aftur núna, því góð visa er aldrei of oft
kveðin.
Rifjum svo upp hvaða Harpa það er, sem við vorum að bjóða
velkomna í Ijóðinu. Það er fyrsti sumarmánuðurinn að gömlu ís'
lenzku tímatali. Harpa byrjar alltaf á sumardaginn fyrsta, sern
núna var 23. apríl, og endar svo fyrsta föstudag eftir 18. maí. Þá
tekur Skerpla við, og Skerpla byrjaði núna laugardaginn 23. maí-
Veit svo nokkur gamla heitið á næsta mánuði, sem byrjar 23.
júni? Einhver sagði Sólmánuður. — Það er alveg rétt.
Þeim, sem geta hlaupið úti, þykir vitanlega alltaf gaman
vera til. En litlum börnum og litlum lömbum þykir óvenjugaman
að vera til þessa fyrrnefndu mánuði. Þvi sendi ég ykkur lag við
vísurnar hans Jóhannesar úr Kötlum, um litlu stúlkuna lngu
Dóru og skrítna, skrítna lambið hennar.
Þetta lag er einfalt að spila og syngja, svo flest ykkar, sem
eitthvað eru „með á nótunum“, ættu að ráða við það. (Píanóút'
setningin er í F-dúr, en auðveldara er fyrir ykkur að spila á gítar-
inn í C-dúr, svo ég merki þá hljóma inn á textann.).
Jóhannes hefur samið margar vísur um hana Ingu Dóru °9
ævintýri hennar í sveitinni. Ég hef samið lög við þessi barnaljóð
(„Vísur Ingu Dóru“ — 10 barnaljóð), og sum þeirra hafa verið
flutt í Svíþjóð við góðan orðstír. Því finnst mér, að íslenzk börn
megi kynnast þeim líka. Seinna sendi ég ykkur fleiri lög við
Ijóð úr þessum vísnaflokki Jóhannesar úr Kötlum. Þetta eru ólík*
skemmtilegri og betur ortar vísur, en sum sú endaleysa, sem
börnin læra á mörgum dagheimilum eða í leikskólum.
— Við þurfum nýjar vísur, — er sagt. Það er að visu satt °9
rétt, að gaman er að fá eitthvað nýtt. Annars álít ég, að ms®
nýjum börnum verði gamlar vísur að vissu leyti nýjar. Alla vega
finnst mér ekki nauðsynlegt að taka t. d. Gamla Nóa úr Örkinni
sinni og skella honum í að keyra kassabil, eins og börnin syngia
núna! En áreiðanlega hefur Nói bjargað kindunum, eins og fleiri
góðum dýrum. Og kassabíll hefði ekki gert það gagn, sem ÖrkW
hans Nóa gerði, og þá ættum við kannski engar kindur! En Þsef
eigum við og einnig margar vísur um þær og litlu lömbin þeirra-
Og nú lærum við strax „Vísurnar um kindina“ eftir Jóhannes úr
Kötlum og kennum yngstu kynslóðinni þær.
Kærar kveðjur
INGIBJÖRG
C
Krakkar út kátir hoppa
G7
úr koti og höll,
léttfættu lömbin skoppa
C
um laut og völl.
Smalar í hlíðum hóa
F
sitt hvella lag.
G7 C
Kveður í lofti lða
G7 C
svo léttan brag.
Krakkar
út kátir hoppa
c
Vetrarins fjötur fellur,
G7
þá fagnar geð.
Skólahurð altur skellur
C
og skruddan með.
Sóleyjar vaxa í varpa
F
og vorsól skín.
G7 c
Velkomin vertu, Harpa>
G7 C
með vorblóm þín.
288