Æskan - 01.03.1973, Blaðsíða 19

. - eb er kannski ekki nógu vel undirbúin. Ég hef þó verið
a kvennaskólanum og hef próf þaðan og einn vetur í föndri í
n'yndlistaskólanum, svaraði Sjöfn mjög hægt.
Við skulum ekkert þenkja um þetta meira núna. Ég kem
aveiðanlega í heimsókn til þin á næstunni, svaraði Aðalsteinn og
°k kaffikönnuna og bauð Sjöfn meira kaffi.
~ Þakka þér fyrir, ég þarf að fara, svo að ég haldi móður þinni
e k* of lengi vakandi.
Eg geng með þér út að húsinu.
Það er aldeilis óþarfi, þakka þér fyrir. Sjöfn stóð upp og
>akkaði fyrir sig. Svo gengu þau út.
ef>ar Aðalsteinn kom inn aftur, hringdi liann til skólanefndar-
tnann
ke
anna og sagði þeim, að hann væri búinn að fá handavinnu-
nnara fyrir skólann næsta vetur. Voru þeir mjög ánægðir yfir
mkvæmdum hans. — Þú ræður þessum málum eins og þú
kefur
Eert, var svar þeirra i simanum.
sunnudagsmorguninn var hann kominn eldsnemma niður að
■reitunum. Settist hann þar á stein og lét hugann öslast
fisk
áfr
v< aiT1* Veðrið var mjög fagurt. Uppi í hlíðinni gekk stúlka og
lI'tist vera að leita að blómum. Hver gat þetta verið? Hann
kti ])ag ekki. Hann var helzt að hugsa um að standa upp og
JJota upp i hlíðina lika. Nei, hann vildi það ekki. Það hafði nóg
^ fsla um fólkið hérna í plássinu, þó liann væri elcki til þess að
01X13 neinni vitleysu af stað. En hver gat þetta verið? Núna,
ckar hvcrgi sást maður á kreiki.
etta bæjarfélag þurfti mikla fyrirhyggju. Það vantaði félags-
Pa> sem gætu tekið að sér ýmis störf. Til dæmis íþróttaflokk,
ag. S*ti komið fram með skemmtiatriði á samkomum. Það vant-
t.j starfsfólk við gróðursetningu og fegrun. Það vantaði að búa
samkomusvið úti, sem átti að vera í skjóli þéttra skógarbelta.
ke^a aiit ætlaði hann að gera. Svo ætlaði hann að fá Sjöfn til að
nx>a stúlknahóp hringdansa og vikivaka. Já, þau áttu bæði að
^cra þetta bæjarfélag að fyrsta flokks bæ. Fólk var farið að
a á fætur, þegar Aðalsteinn stóð upp af steininum. Hann
sin ^121111 °6 inn á sparisjóðsskrifstofuna og starfaði þar um
■ Þegar kvöldmaturinn var búinn, fór hann að heimsækja
á v, n ^ann Bekk mjög hægt upp stiginn, barði þrjú létt högg
■ r*ina. Hurðin var opnuð og Sjöfn birtist uppljómuð i is-
og Z , m Þúningi í dyrunum. — Gerðu svo vel, segir hún um leið
^ iun tekur í hönd Aðalsteins og leiðir hann inn á gólfið.
aisteinn staldrar við og segir: — En sá blessaður blómailmur
up a'.'1 fuEt af blómum. Sjöfn brosir við og segir: — Já, ég fór
j p 1 hlið i morgun og tindi mér nokkur blóm til að hressa upp
s °funa, áður en þú kæmir.
IJað var eftir þér, sagði Aðalsteinn nokkuð lágt. — Sýndist
^ a.-rinn ekki fallegur að morgninum til, áður en fólk kemur
*tur? hélt Aðalsteinn áfram.
Ég ,^n’ Það var afar fallegt að sjá yfir bæinn ofan úr hliðinni.
Sa big, þar sem þú sazt á steini úti við fiskstæðið.
Sv ^a> ég var að gera nýtt skipulag fyrir bæinn í huganum,
eií^8^' ^®alsteinn. Bætti svo við eftir stundarbil: — Já, og við
við m k;jeði að færa bæinn í þetta skipulagsform. Heldurðu, að
fo s*tum ekki orðið samtaka í því starfi? Já, við tvö eigum að
n a n*inn og gcra liann að nútíma bæ.
arð svolitil þögn. Sjöfn leit framan i hann, rétti honum
Það V1
a°ndin;
a og sagði: — Ég skal styrkja þig eins og ég get.
ar> atsteinn tók í hönd hennar, dró hana að sér og kyssti á hand-
þjg . 10- Svo sagði hann ákveðinn: — Ég sá það strax og ég sá
va].a VcBinum, að þú varst máttur hugsjóna minna. Þú varst út-
Verv ^ ai® færa atlt í nýjan búning. Nú hef ég ákveðið, að þú
j,.lr knnan mín.
''áls 1° 'eit fyrst f augu hans, síðan lagði hún hendurnar um
10num og þau kysstust lengi og innilcga.
aðí ?rgun einn v’ar auglýsing á staur einum i plássinu, sem hljóð-
(J* !,annie: -
pPlýsi
„Vantar stúlkur á aldrinum 13—16 ára i félagshóp.
slnBar gefur Sjöfn Sólberg.“
“PP1 fútur og fit hjá unga fólkinu. Drengirnir spurðu:
erJu mega eklci vera strákar með? Eftir nokkra daga fór að
BLÁHVALURINN
Bláhvelið er stærsta skepnan, sem lifir á jörðinnl. Stærsti
bláhvalurinn, sem veiddur hefur verið til þessa, var 128
lestir á þyngd og lengd hans var 27 metrar. Þessi hvala-
tegund lifir í kaldari hluta heimshafanna og getur náð sund-
hraðanum 40 km á klukkustund. Afl hans er talið samsvara
530 hestöflum. — Hvalkálfarnir eru heldur ekkert smá-
smlði, geta verið upp undir 8 metra langir og veglð 2—3
lestir rétt eftir fæðingu. Til þess að sýna betur stærð
þessa hvals hefur teiknarinn sett 8 smálesta vélbát innan
f hann, og kemst báturinn þar prýðilega fyrir. Tallð er, að
ofveiði hafi nú fækkað þessum risaskepnum svo, að stofn-
inn sé í mikilli hættu.
■v---------------------------------------------------*
koma í Ijós, hver meining var með þessari hópmyndun. Sjöfn
fór að raða þeim upp i röð, og svo gengur þær fylktu liði um
bæinn. Einn daginn fór hún með þær út í móa fyrir vestan
bæinn. Þar ,var búið að plægja stórt stykki. Sjöfn mældi þarna
út stóran boga fyrir norðanáttinni, og nú lét hún stúlkurnar
planta eftir bogastrikinu trjáplöntum, sem nýlega höfðu verið
sendar til bæjarins. Svo sendi Aðalsteinn nokkra drengi með
grasþökur, sem voru settar á moldiná innan til við bogann.
Það var nýlokið hreppsnefndarfundi, þar sem Aðalsteinn var
ráðinn umsjónarmaður yfir starfsmálum bæjarins. Átti hann
að sjá um ráðningu á öllu starfsliði bæjarins.
Nú var trúlofun Aðalsteins farin að fréttast um bæinn. Varð
mörg stúlkan vonsvikin, því allar vissu þær, að hann yrði ekki
alla tíð piparkarl. Aðalsteinn var mjög myndarlegur, sviphreinn
og einlægur, var vel kynntur og hændi að sér börnin.
Um veturinn tóku þau Aðalsteinn og Sjöfn nokkra unglinga
og æfðu með þeim leikrit, sem þau bjuggu til sjálf. Eftir nýárið
höfðu þau fyrstu sýningu, og var þetta lofað mjög vel.
Aðalsteinn hafði tekið nokkra stráka og kennt þeim iþróttir.
cét hann þá sýna á skemmtunum. Var góður rómur að þvi
gerður.
Bæjarfélagið var mikið brej’tt orðið á þessu eina ári. Nú, þennan
siðasta vetur, kom Aðalsteinn þvi í framkvæmd, að stofnaður
var gagnfræðaskóli i bænum. Nú þurftu unglingarnir ckki að
fara að heiman, fyrr en þeir fóru i sérnám. Fj’rir þetta var
bæjarráðsmönnum lirósað og bærinn, eins og hann var venju-
lega kallaður, hét fullu nafni Eyrarbær. Það var tvö liundruð
manna byggð.
Allt þetta framtak, sem nú hafði átt sér stað, var þeim sérstak-
lega þakkað, Aðalsteini og Sjöfn, enda mátti með sanni segja, að
þeirra var mátturinn. Þau höfðu bæði kynnt sig sérstaklega vel,
og fólk treysti þeim betur en öðrum. Nú voru þau búin að vera
í hjónabandi i nokkur ár og börnin orðin tvö.
Jón Arnfinnsson.
17