Æskan - 01.03.1973, Qupperneq 43

urra daga millibili þar til öruggt er, aS kvendýrið sé unga-
fullt. Nauðsynlegt er að kanlnan hafi næði, þegar sá tími
nálgast, er hún á að gjóta, og bezt er að hafa hana sér I
búri. Tveimur til fjórum dögum fyrir got byrjar hún að
9era sér bæli úr heyi og fóðrar það með hárum, sem hún
reytir af sér.
Meðgöngutíminn er 30 dagar. Ungarnir geta verið mjög
mismunandi margir, en ef þeir eru fleiri en átta, ætti að
fækka þeim, því hætt er við því, að kanínumamman mjólki
ekki handa þeim öllum, ef þeir eru mikið fleiri, en þá van-
Þrífast þeir og drepast jafnvel alllr.
Ungir drengir ættu að fá einhvern fullorðinn til að velja
Ur lélegustu ungana og lóga þeim strax, því áríðandi er,
a8 Þeir, sem eiga að lifa, fái næga móðurmjólk frá byrjun.
Forðast ber að handfjatla ungana of mikið meðan þeir
eru litlir, og nauðsynlegt er fyrir móðurina að fá að vera
Sern fnest I næði. Það er nægur tíml að sýna kunningjunum
Un9ana, þegar þeir fara að hlaupa um.
Ungarnir byrja að opna augun 12 til 14 daga gamlir, en
Þá
eru þeir byrjaðir að hærast. Kanlnuungarnir hætta að
slu9a móðurina 6 vikna gamlir og fara þá að geta séð um
si9 sjálfir.
lúleðalævi kanlnunnar er 4 til 5 ár, en einstaka getur orð-
o allt að 10 ára, ef vel er með þær farið og þær hafa gott
fóður
og er gefið reglulega. Kanlnur eru fullvaxta 6 mánaða
9arnlar, og þær geta byrjað að gjóta 9 mánaða gamlar.
Dýraverndarinn.
Kanlnur má aldrei taka upp á eyrunum, heldur á að taka
í hnakkadrambið á þeim og lyfta þeim þannig með þvi að
halda þeim að sér með lausu hendinni. Þótt ekki megi iyfta
kanínu upp á eyrunum, má taka I eyrun til að stöðva dýrið
eða til að sinna því einhverra ástæðna vegna. Þetta er sýnt
á myndinni.
Hrekkjusvínifi
h^nni u^.a se8J11 ykkur sögu. Fólkið í
Og m e,Ur Stína og Fúsi, sem eru systkini,
ft'eíin ma- svo Kalli> sem býr hinum
SystkV‘8 Sötuna.
KalÍj k‘n*n voru á leið i skólann, þegar
re*ðiie °m a móti þeim. Þá sagði Stína
þitt : •■Þarna ertu þá, hrekkjusvínið
l6> að
ert búinn að hrekkja kisu svo mik-
henn” e® varð að hætta við kaffiboðið
,js r’ ilv' að henni var illt i maganum.”
hljóp ka6 Berir ekkert til,“ sagði Kalli og
Unnj Uriu- Þarna stóðu þau á miðri göt-
..hii sjnie8an krakkarnir hlupu fram hjá.
°skrag.a 1 fá það borgað, asninn þinn,“
..Vjg ‘ Kúsi. Þ4 sagði Stína við Fúsa:
ars v nluiu flýta okkur i skólann, ann-
^egar Um v*® of seiu“
sÞUrju i>an komu heim úr skólanum,
a6 f»ra • U momiuu sína, hvort þau þyrftu
i<5 þjj ,Ui 1 húð. „Nei takk, ekki núna, far-
"Hvar ^ U‘ a8 ie'ha ykkur.“
>>Hún Cr kisa. mamma?“ spurði Stína.
Stjna Sefur inni i stofu.“
-húsj^ ,°r út á svalir og kallaði til Fúsa:
fyrjr ntSJa8u’ bað er einhver með hund
an húsið hjá Kalla.“
Þá heyrðu þau einhvern kalla: „Ég á
lika hund.“ Þau voru viss um, að þetta
hefði verið Kalli.
„Nú veit ég, hvað við skulum gera. Við
skulum fara i nótt ]>egar allir eru sofnaðir
og taka hundinn."
„Já, það er klárt,“ sagði Stina, „þá held-
ur hann, að það sé einhver búinn að stela
hundinum."
„Já, og þá lætur hann lögregluna vita, og
hann gefur okkur fundarlaun,“ sagffi Fúsi.
„Uss, mamma er að koma.“
„Jæja, komið þið nú að borða,“ sagði
mamma. Krakkarnir gátu ekkert annað
hugsað allan daginn.
„Nú er stundin runnin upp. Klukkan er
hálfeitt. Komdu, Stína og opnaðu glugg-
ann. Svona, nú erum við komin út.“ Þau
lilupu yfir götuna. Þá voru þau nú komin.
Glugginn var opinn, svo þau þurftu ekki
annað en banka svolítið í gluggakistuna
og hundurinn kom til þeirra.
„Komdu, hvutti," sagði Stína, „svona,
nú er allt tilbúið. Nú leggjum við af stað.“
Þau kornu hundinum í stóran kassa, sem
Fúsi átti. „Þá er hann kominn i kassann,“
sagði Stina. „Hann getur alltaf andað,
það er fullt af loftgötum," sagði Fúsi.
„Farðu nú í rúmið, Stína mín.“
Næsta morgun, þegar Kalli vaknar, verð-
ur honum svo bilt við, að hann hringir í
lögregluna og scgir: „Hundinum mínum
var stolið í nótt.“ „Jæja, svo að honum
var stolið í nótt. Allt i lagi, vcrtu ekki
hræddur,“ sagði löggan. Mamma Kalla var
ekki heima.
Þegar Stína og Fúsi vakna, gá þau að
hundinum. „Uss, hann sefur,“ sagði Fúsi.
Þcgar þau eru úti í búð, sjá þau auglýs-
inguna um týnda hundinn^ Þau hlaupa
heim til Kalla.
„Kalli, er það satt, að það sé búið að
stela nýja liundinum þínum?“
„Já,“ sagði Kalli.
„Ég veit, hvar hann er,“ sagði Fúsi.
„Veiztu það?“ spurði Kalli undrandi og
hrosti gegnum tárin.
„Já, það veit ég, og ég skal láta þig fá
liann, ef þú lofar að láta kisu okkar vera,“
sagði Stína.
„Já, það skal ég gera, þvi lofa ég,“ sagði
Kalli með grátstafinn i kverkunum. Svo
fóru þau öll heim til Stinu og Fúsa. Þau
náðu i hundinn, sem var feginn að sjá
Kalla.
Eftir þetta léku þau sér saman þegar þau
gátu.
Svava, 11 ára.
41