Æskan - 01.03.1973, Qupperneq 56

BJARNARKLO
Teikningar: Jon Skarprud »
V/

(/v

Þau voru svo önnum kafin vi5 verk sltt, að þau gleymdu alveg að haida vörð, enda þótt frumstætt fólk þurfl alltaf að vera
á verði til þess að geta varðvaítt llf sltt. En villidýrin geta líka gleymt sér um stund. — Oddur bauðst til að ganga upp með
ánni til þess að athuga, hvort ekki væri hægt að finna betrl leir, þar sem straumurinn væri minni. Hann hafði ekki gengið
langt, þegar hann stóð skyndilega frammi fyrir stórri birnu með tvo húna. Oddur var fljótur að átta sig á hættunni. — Þegar
björninn ætlaði að hremma hann, stökk hann leifturhratt tll hliðar, náðl taki á gildrl eikargrein og vó sig upp á hana.
En þrátt fyrir snarræðið, tókst birnunni þó að rífa hann svo II la á öðrum fætinum, að töluvert blæddl úr sárinu. — Oddur
fann mikið til, en samt klifraði hann fimlega eins og api frá einu tré til annars, til þess að komast niður eftir til mömmu
]A

w
<%,. w
sinnar og bróður. En björninn elti hann með opinn kjaftinn, og nú hafði hann llka fundlð þeflnn af þeim hlnum. — „BjörPi
— skógarbjörn!1' kallaði Oddur eins hátt og hann gat. En nú var fjara, svo að áin gnauðaði á steinum og hlelnum °9
yfirgnæfði köll hans. Þá stökk Oddur léttilega til jarðar og klifraði upp snarbrattan klettavegginn, en björninn raktl spof
hans niður að bústaðnum. — Oddur renndi sér niður klettavegginn hinum megin og staðnæmdist rétt hjá bústað fjölskyld-
unnar. „Skógarbjörn!" æpti hann og benti á stóra dýrið, sem birtist í skógarjaðrinum og kom æðandi I áttina til þeirra-
„Klifrið upp í tréð eins fljótt og þið getið," kallaði Bjarnarkló. — Bjarnarkló hefði áreiðanlega getað bjargað sér, en
mundi dýrið hafa klófest annað hvort hinna. Hann snýr þvl gegn birnunni með uppreidda öxi og æplr svo hátt, að undir
tekur í klettunum. Á meðan klifra Oddur og móðir hans upp klettavegginn og því næst upp I tré nokkurt. — Skógarbjörn-
inn hugsar sig lítið eitt um, áður en hann ræðst á Bjarnarkló. Hann Iftur I kringum sig og rymur reiðilega til húna sinna,
sem hafa verið óhlýðnir og komið á eftir móður sinni. En hún hafði rekið þá upp I tré, áður en hún fór að elta Odd. —
Ný skemmtileg myndasaga
54