Æskan - 01.05.1978, Blaðsíða 41

^ti Un hafhl lokað niðri í hásetaklefanum. Þeir féllust á fyrir-
,, nir ^ennar, en hún hótaði þeim dauða, ef þeir reyndu að
j^a' Hún lét þá lausa um það leyti er dimmdi.
þá Utl ^eh ^ skammbyssunni í annarri hendi, en afvopnaði
, hinni, um leið og þeir komu upp með uppréttar
ndurnar
þg
S(., ®ar afvopnuninni var lokið, lét hún þá byrja á því að ná
að ^35111111 sundur, því ætlun hennar var engin önnur en sú
a sklPÍð reka til hafs og freista gæfunnar og náttúru-
fir-, Una> sem hún vissi að mundu aldrei verða sér verri en
Nlkolas
V,
var
as Rokoff, næði hann í hana.
er'ú gat, að eitthvert skip hitti Kincaid, og þar eð skipið
vel
Vrtu.
folrgt að vistum og vatni, að því er sjómennirnir full-
til k’ stormatíminn var liðinn hjá, hafði hún fulla ástæðu
JSs aú vænta hins besta.
tj| j^, var svart; þung ský voru yfir skóginum og ánni; —
Ni
llns virtist nokkuð léttara í lofti.
^°hin var tilvalin. Gat ekki verið betri til þessa verks.
ltVa^ 1Illr hennar gátu ekki séð, hvað hún hafðist að, né vitað,
íð fStefnn sklpið tók á rekinu. Fyrir birtu væri útfallið búið
ttQr^ R'ncaid svo langt til hafs, að straumurinn, sem liggur
,t0t^Ur ttteð Afríku, hefði tekið skipið og flutt það svo langt
Ut> aö ekkert gat sést til þess af Ugambi-ánni.
síð °nan Sto^ yfir mönnunum og varp öndinni léttara, er
asti
k°miö.
Oasti k'
l^o . Pa^ur festarinnar brast, og hún vissi, að skipið var
Hú
a rek.
Utl ^3^1 nn ah reka sjómennina aftur undir þiljur, en
kón • U°U °ffn g°^n °g sögðust geta orðið henni að liði, svo
.. Pa vera kyrra á þilfarinu.
SV0
erski
ci R.yiid (X piiidiiiiu.
r ltlCaid rak um stund hratt undan straumnum, en stansaði
dt 1 einu og brakaði í hverju tré. Skipið hafði rekist á rif,
‘Ptir
-^ltt
angnablik sat það fast, en snerist svo og rak aftur af
aftl)rVl a^ Jane var að hlakka yfir því, að skipið hafði losnað
gi.^u við skot, blönduð skerandi kvenmannsópi, á að
jj. , har> sem Kincaid hafði legið áður.
4ð þ ^^nirnir urðu hávaðanum fegnir, því þeir þóttust vita,
Vasru félagar þeirra á ferli. Þá fýsti síst að halda áfram
tv*sýna ferðalagi, svo þeir báru í skyndi ráð sín saman
§ 1 yhrbuga stúlkuna.
°snum, um fjórðung enskrar mílu frá sjónum.
Ultl að
nth-
ov0
Var að sjá, sem gæfan væri með þeim, því skotin drógu
..^h Jani
Qnn
e að sér, og í stað þess að hafa augu á sjó-
áttj Utlntn hljóp hún fram á skipið og starði út í myrkrið í
saáhljóðið.
he0ri. etlnirnir sáu, að hún var óvör um sig og læddust nær
$á^Un hrokk við , er hún heyrði marra i skóm annars þeirra og
ltuna, en um seinan.
BIBLÍUMYNDIR
1. mynd. En engill drottins talaði til Fillppusar og
sagði: Statt upp og gakk suður á veginn, sem llggur ofan
frá Jerúsalem til Gasa.
2. mynd. Og hann stóð upp og fór. Og sjá, þar var
etíópskur maður, hirðmaður og höfðingi hjá Kandake
Etíópa-drottningu, sem settur var yflr alla fjárhirslu
hennar; hafði hann komið tll Jerúsalem tll að biðjast
fyrir.
3. mynd. Og hann var á helmlelð og sat í vagni sínum,
og las Jesaja spámann. En andinn sagði við Flllppus:
Gakk að og halt þér að vagni þessum. Og Filippus
skundaði þangað og heyrði hann vera að lesa Jesaja
spámann og sagðl: Hvort skllur þú það, sem þú ert að
lesa? En hann sagði: Hvernlg ætti ég að geta það, nema
einhver leiðbelnl mér? Og hann bað Fillppus stíga upp
og setjast hjá sér.
4. mynd. En er þeir fóru áfram veginn, komu þelr að
vatni nokkru, og hlrðmaðurinn segir: Sjá, hér er vatn,
hvað hamlar mér að skírast?
Er hún sneri sér við, stukku báðir mennirnir á hana og
skelltu henni á þilfarið, og um leið og hún datt, sá hún mann,
er bar við loft, klifra yfir borðstokkinn á skipinu.
XVII. KAFLI.
Á ÞILFARI KINCAID
Þegar Mugambi sneri í skóginn með dýrin, hafði hann
ákveðið verk i huga. Hann ætlaði sér að ná í bát til þess að
flytja dýr Tarzans fram að Kincaid. Ekki leið á löngu, áður en
hann næði takmarki sínu.