Æskan - 01.05.1978, Blaðsíða 45

Asíu, næstum alls staðar í
ÍEvrópu og hluta af N.-Ameríku. f
Afríku þekkist hinn svonefndi
hunangsgreifingi, sem dregur
nafn sitt af því að hann lifir þar
ákaflega mikið á hunangi.
Asíu og hann er þekktur víða
um N.-Ameríku. í Afríku lifir
einnig hinn svonefndi
hunangs-greifingi. Hann er
mjög værukær að eðlisfari og
vill lifa rólegu og hávaðalausu
lífi. Hann grefur sér holu í út-
jaðri skógarhæða. Á þeim eru
4—8 útgangar, flestir notaðir
sem neyðarútgangar eða til
þess að leiða inn loft.
Hann heldur sig að mestu í
holu sinni á daginn, en þegar
rökkva tekur og á nóttunni fer
hann af stað f leiðangra. Þó
sést hann stundum á ferli aö
degi til í einangruðum
skógarbeltum þar sem hann
telur sig alveg öruggan.
Greifinginn er mjög snyrti-
legur með sig og andstætt við
mörg önnur dýr hefur hann
mjög þrifalegt í híbýlum
sínum. Hann liggur í dvala á
veturna, en verður oft fyrir því
sama og björninn, að vetrar-
svefninn er truflaður.
í febrúar og mars vaknar
'
greifinginn úr vetrardvaianum
til þess að leita sér að fæðu,
sem er trjárætur og rottur. Á
vorin er hann grindhoraður
og varla nema bein og skinn,
en síðast á haustin áður en
hann leggst í dvala er hann
orðinn sílspikaður.
Skrýtlur.

• ......

HVARUFA DYRIN?
sem svo víða kemur fram í
ævintýrum er sannleikur. Og
þar sem úlfurinn heldur til
finnst refurinn sjaldan, en þar
sem úlfinum fækkar fjölgar
réfunum.
Það er talinn lélegur refur
sem ekki hefur nema eina út-
gönguleið úr greni sínu og
refaholur eru oft mjög marg-
brotnar að gerð. En þegar
þannig er á refurinn ekki
heiðurinn af því; hann grefur
sér ekki sjálfur greni ef hann
getur komist hjá því, en
neyðist hann til þess leggur
hann ekki mikið á sig við það.
Hann notfærir sér einkum
yfirgefin marðar-greni og sest
jafnvel að í marðar-grenjum
með íbúum þess. Raunveru-
lega er hann ekki gefinn fyrir
félagsskap, en leggur þó slíkt
á sig fyrir gott húsnæði!
Refurinn hefur lengst af átt
nokkra samúð hjá mann-
fólkinu þó að hann sé slæmur
gestur í sauðfjárstofni þess,
og í gömlum sögum um slægð
hans og undirferli má oft
marka nokkra aðdáun á
þessum hrekkjalómi, sem
þrátt fyrir að vera sjálfur
heldur veikburða hefur tekist
að beygja stærri dýr undir
vilja sinn.
Ef eiginleikar refsins eru
yfirfærðir á manninn verða
þeir ekki sérlega aðlaðandi,
og má vísa til þess að „refur"