Æskan - 01.10.1978, Síða 7

svo, er
að húsamúsin sat á
etta er sögukorn um tvær músa
.Ur- Önnur var hagamús, hin húsa^
^s- Það atvikaðist
^tntust,
^Mllaraglugga kvöld nokkurt og
9®gðist út, en þá bar hagamúsina að.
Ir húsamúsinni var stofugólfið, yfir
a9amúsinni heiður himinninn. Og
þær
syllu
,,Ekki finnst mér neitt til um það,“
sagði hagamúsin, ,,hvers virði er
stofuklukka í samanburði við tré í
skógi?"
,,Hún gefur fólkinu til kynna hvað
tímanum líður."
En hagamúsinni fannst ekkert til
um það og sagði:
,,Komdu, við skulum hlaupa yfir
Hagamúsin og húsamúsin
jje9num rúðuna horfði húsamúsin á
9amúsina og hagamúsin á húsa-
^asina.
"Af hverju kemurðu ekki út?“
Puröi hagamúsin.
"Af þV| að ðg er húsamús," sagði
n svo sem til skýringar, ,,og mér
^ ir gott að búa í húsi.“
s . n húsamúsin varð dálítið hugsi á
V|P °g lagöi litla trýnið alveg að rúð-
°nni
^eð
°9 klóraði sér svo bak við eyrað
annarri litlu löppinni.
s '..9 gaeti nú skroppið út sem
°ggvast og skoðað mig um út í
naganum.“
Q ’,Jú. gerðu það, við skulum koma
0rfa á tunglið,” sagði hagamúsin,
sð er að koma uþp.“
sá k9 kraft’ vi® birtu tun9lsins bleika,
t.-.,'9amúsin húsamúsina litlu koma
“itt
hú
'andi
en ekki vissi hún hvaða leið
n hafði farið.
0 a9amúsin stóð upp á afturfót-
Uni og veifaði til hennar.
w’’ erna er ég. Komdu. Nú skulum
lðhlaupa."
9 svo hlupu þær langa leið.
tré ..^St af °llu ætla ®9 sýna Þ®r
$9 hagamúsin benti á stórt birkitré,
ve breiddi út iim sitt. „Ekkert jafn-
Séð69t °9 fa9urt °9 birkitré hefurðu
'nnan fjögra veggja, það er ég
5S um.“
Urti hað er st°r klukka> sem nær h®r
aila 'ifra 9ólfi til lofts. Og hún gengur
tit, n So|arhringinn og segir tikk-takk,
K'lakk.“
græna grundina. Ekkert er til svona
grænt og mjúkt og fallegt," sagði
hagamúsin.
„Ábreiðan í setustofunni," sagði
húsamúsin.
„Vitleysa,” sagði hagamúsin,
„heldurðu, að gólf-ábreiða standist
nokkurn samanburð við græna
grundina?”
„Hún er ekki vot,“ sagði húsamús-
in.
Hagamúsin leit á hana fyrir-
litningaraugum.
„Komdu með mér," sagði hún og
svo hljóp hún að nokkrum Ijómandi
fallegum hagablómum, en af þeim var
hin besta angan.
„Andaðu að þér,” sagði haga-
músin, „hvílíkur ilmur! Hvað skyldi
vera til í húsi, sem ilmar eins?”
„Vatn, sem kemur [ flöskum — og ef
tappinn er tekinn úr berst anganin um
alla stofuna.”
„Heyr undur mikil,” sagði haga-
músin.
„Já, og ef menn hella nokkurum
dropum í fötin sín ilma þau langa
lengi."
Hagamúsin var farin að reiðast.
Læknir: Drekkið þér alltaf
sódavatn klukkutíma fyrir
miðdegisverð, eins og ég hef
ráðlagt yður?
Sjúklingur: Ég reyni það, en
mér er ómögulegt að halda út
lenguren í 10 mínútur.
Hún reis upp á afturfótunum og benti
á tunglið:
„Líttu á tunglið! Hvað hefurðu í
húsinu þínu svo fagurt í laginu og
glæsilegt?”
„Ost,” sagði húsamúsin.
„Heyrðu nú,“ sagði hagamúsin
spekingslega, „Þú ætlar þó ekki að
reyna að telja mér trú um, að ostur
standist samanburð við tungliö?"
„Hann er ætur,” sagði hagamúsin,
„og meira til — hann er lostætur.”
Þá gafst hagamúsin uþp.
„Það er víst best, að hver uni við
sitt. Ég í haganum mínum — og þú í
húskofanum þínum. Farðu heim,
heillin, og haltu þar kyrru fyrir. Þar er
þinn heimur.”
„Það geri ég og það þegar í stað,"
sagði húsmúsin, „og vertu sæl."
Og svo trítlaði hún af stað. Haga-
músin horfði á eftir henni rétt sem
snöggvast og hristi höfuðið. En
aðeins andartak. í haganum var svo
margt fagurt á að horfa. Og þar ætlaði
hagamúsin að una alla sína daga.
(Endursamið úr ensku)
A.Th.
Ung dama kom inn í verslun
eina hérna í bænum og bað um
flibbaáföðursinn.
— Viljið þér hafa hann eins
og þann, sem ég er með?
spurði verslunarmaðurinn?
— Nei, ég vilfáeinn hreinan.