Æskan - 01.01.1987, Qupperneq 34

AUKAVERÐLAUNASAGA
Hann leggur á, alvarlegur á svip.
„Hver var þetta?“ spyr mamma.
„Þetta var kennarinn hennar Karen-
ar. Hún vill að við komum í viðtal á
morgun. Ætli það sé eitthvað að?“
segir hann og kveikir á Stöð 2.
Sjónvarpið á fullu og allir að horfa.
Allt í einu segir pabbi Karenar:
„Við fórum að tala við kennarann
þinn í dag. Hún heldur að það sé
eitthvað að hjá þér. Er það?“
Karen ætlar að fara að svara játandi
en þá gerist það.
Rafmagnið fer og all verður vitlaust.
Pabbi rýkur upp til handa og fóta og
fer að fikta í tækinu blótandi og
mamma tuðandi í honum um að laga
þetta fljótt því að myndin sé svo
spennandi.
Ekkert gengur.
„Við verðum bara að vera án sjón-
varpsins í kvöld.“
Svipur þeirra hjúa verður myrkur og
fullur vonbrigða.
Þögn.
Allt í einu virðist eitthvað renna upp
fyrir pabbanum.
„Heyrðu, hvernig var þetta annars
með skólann?“ spurði hann.
Það var langt liðið á kvöldið.
Frá eldhúsinu barst mikill hávaði,
óp og hlátur.
Við eldhúsborðið sat fjölskyldan og
spilaði Veiðimann.
Samtalið um skólann hafði gengið
ágætlega en reynt þó mest á Kareni.
Það er erfitt að segja frá því sem mað-
ur hefur þurft að byrgja í brjósti sér.
En nú er allt saman búið. Magaverkur-
inn var horfinn og nú var hún loksins
búin að létta öllu þessu fargi af sér.
Hún hafði sagt sína meiningu og mætt
skilningi.
Þau töluðu um það sem mætti betur
fara og það kom Karenu á óvart að
foreldrarnir voru algjörlega sammála
því að margt mætti betur fara. Þetta
var ekki erfitt, miklu auðveldara en
hana hafði grunað. Það var bara að
byrja, þá kom það alltaf. Nú leið
henni vel og hún sá að þeim leið líka
vel.
Það eina sem olli henni gremju núna
var hve pabbi hennar var fjári montinn
þegar hann vann.
Þegar klukkan var rétt orðinn 11
hættu þau að spila og allir ruddust inn
á klósettið til að bursta tennurnar og
undirbúa sig fyrir svefninn.
„AHH.“ Karen var í svo góðu skapi
að hún flaug hreinlega í rúmið.
„Þetta var sko toppurinn,“ sagði
hún og kom sér þannig fyrir að hvergi
var loftgat milli rúms og sængur og
byrjaði að telja kindúr.
34