Æskan - 01.02.1989, Qupperneq 17

i höfum eyðilagt búningana okkar, segir
u °'®' er örg en ekki hrædd! - Asni get-
kr kií VCr^’ B>össi! Þetta voru auðvitað bara
a 'ar að gera jóla-at. - Jahá, h'klega, segir
°SS! sneyptur. Hefðu þetta verið geysireið-
Sfýlur væri ekkert okkar til sagna.
Skuggalegu verurnar urðu Bjössa og félaga
ekki varar en verða furðu lostnar þegar þær
sjá hin undarlegu og ótrúlegu spor í snjónum.
- Hver í ósköpunum skilur eftir sig slík spor?
spyrja þær hver aðra. Sá getur ekki verið
mennskur, það er eitt sem víst er.
- Það er kominn tími til að fara heim, segir
Björg. Bless, Þrándur! - Ef þú skyldir mæta
óvættum er eina ráðið að leggjast niður og
teygja handleggina út frá líkamanum. Þá
myndar þú kross. Með því eina móti getur þú
varist þeim, segir sérfræðingur í geysireiðar-
grýlum! - Þvæla! tautar Björg.
á t"f if' ^e*SlU um citthvað sem ég get notað
hér* mJ,ra8^a'sýningunni? Það verður að hæfa
gj..a s ræ8um sjónhverfingamanni. En faðir
~ þSS-i 6r nidurs°kkinn í að lesa bæjarblaðið.
far Vl anna® eins- Nema mús á brott og
hann1116,11 1 Bíngandi furðuhlut, umlar
- Hvað ertu að gera þarna uppi, spyr Björg.
- Ég veit það varla sjálfur. En ég þarf góða
yfirsýn. Ég er að leita að einhverju sem ég get
notað á sýningunni.------Fremur getum við
kallað vin vorn Bjössa töframann en loftfim-
leika-mann! Hann missir að sjálfsögðu jafn-
vægið. . .
og fellur með skelli á gamalt borð. - Ó,
Bjössi! Meiddirðu þig? - Ekki er orð á því
gerandi, svarar hetjan, heppin í hrakföllum!
Við sem erum iðulega á toppnum verðum að
vera viðbúnir skyndilegu hrapi. En hræddur
er ég um að borðið hafi ekki þolað þetta.
Hálfléleg smíð, sýnist mér. . .
gatin, er ekki vitlaust að nota borð mei
hylia nP Úr ^V1 má galdra hitt °8 Þetta! °!
stórt fl h meÚ duh' Sjáðu, þetta er hæfileg;
er þ SS eg geti k°mið hendinni í gegn
yflr r ara a^ finna eitthvað sem ég get set
- Kannski ég geti notað þessa kökudós.
- Herrar mínir og frúr! Úr þessum köku-
dunki get ég galdrað hvað sem mér dettur í
hug. Sjáið, hann er tómur! - Það er ekki einu
sinni botn í honum, segir Björg hlæjandi.
- Þá verður þetta enn einfaldara en ella, segir
töframaðurinn tunguiipri.
- Hefur þú lesið þetta? kallar Þrándur. Hann
kemur á harðahlaupum og veifar blaði.
- Fljúgandi furðuhlutur hefur lent hér í hér-
aðinu! Hlustaðu! „Fjórar geimófreskjur
hræddu roskin hjón. Undarleg, ókennileg
spor sjást víða um sveitina. Almannavarna-
nefnd og sýslumaður eru í viðbragðsstöðu!“