Æskan - 01.04.1990, Blaðsíða 24

Á ferð
með
Lata
Skjóna
eftir Kristínu
Steinsdóttur.
Selma og Heiða
eru búnar að vera
í heilan mánuð
austur á Egilsstöðum.
Þar er alltaf sól!
Þær eru sólbrúnar og
hraustlegar,
ganga berfættar í stuttbuxum
og fara á hverjum degi í
sund með ömmu.
En nú vilja pabbi og mamma
fá þær heim til Reykjavíkur.
Þau eru flutt í nýja húsið
og sakna stelpnanna
svo ógurlega mikið.
Heiða harðneitar að fljúga,
segist bara muni kasta upp
eins og síðast.
Selmu langar til að fara
með flugvél en afi og amma
ætla líka að fara með og aka
alla leið til Reykjavíkur.
Þau eiga gamlan jeppa
sem amma kallar Lata Skjóna.
Lati Skjóni er stór
en samt er hann næstum fullur
þegar þau eru búin að troða
öllum farangrinum inn í hann.
Þau fara snemma að sofa
til að geta vaknað eldsnemma
næsta morgun.
Stelpurnar eru ægilega syfjaðar.
Þær geta varla borðað
og alls ekki greitt sér.
Það er líka varla kominn dagur
þótt sólin sé farin að skína.
Fáir eru á ferli svona snemma
nema fuglarnir sem syngja.
Þeir eru alls ekki syfjaðir!
Stelpurnar sitja í aftursætinu.
Amma breiðir teppi ofan á þær
og þær stinga böngsunum
sínum undir kinn.
Svo reyna þær að sofna.
En Lati Skjóni hossast svo
mikið að þær vakna alltaf aftur.
Amma er með nesti.
I hádeginu setjast þau niður
í gömlum húsatóftum á heiðinn>
þar sem einu sinni
var sveitabær.
Afi segir þeim langa sögu
af því hvernig var að
búa í slíkum bæjum.
Afi veit allt um það,
því að pabbi hans og mamma
bjuggu í torfbæ.
- Ertu svona ægilega gamall,
afi minn?
spyr Heiða og horfir
rannsakandi á afa.
- Asni ertu!
Afi er ekkert gamall,
segir Selma móðguð.
Hún klappar afa sínum á lseriÖ
eins og til að róa hann.
Afi hlær og segist ekki
vera eldri en amma!
- Ægilega er þetta gott brauð!
segir Selma með fullan
munninn.
Og það er satt; brauðið
hennar ömmu er ótrúlega gott
í dag, miklu betra en í gær.
- Það er af því að við
borðum úti, segir amma glöö.
Hún brosir og hlær.
Amma er alltaf glöð þegar
einhver borðar vel.
Afi bendir á hóla
og stóra steina.
Þar segir hann að búi álfar
og huldufólk.
- Vertu nú ekki að hræða
stelpurnar, segir amma
alvarleg.
- Við erum ekkert hræddar,
amma mín, segir Selma og
horfir spennt á afa sinn.
- Sjáið þið stóra steininn
þarna? spyr afi og bendir á
stóran, gráan stein.
Þetta er sennilega álfakirkja,
heldur hann áfram.
Stelpurnar ganga upp að
24 Æskan