Æskan - 01.05.1992, Page 21

MYNDBÖNDIN HEILLA
LÍTIÐ
- Hefur myndbandabyltingin
gagntekið ykkur eins og suma
unglinga?
Bergur: Ekki vil ég segja það. Ég
horfi aðeins á eina mynd í mánuði.
Það er allt og sumt.
Halldór: Ég segi það sama, horfi
aðeins á eina mynd í mánuði. Við
förum hins vegar stundum á kvik-
myndasýningar hérna. Kosturinn við
þær er sá að þar hittir maður aðra
krakka og nýtur myndanna með
þeim.
- Hvernig kvikmyndir og
myndbönd finnst ykkar aldurs-
hópi skemmtilegast að horfa
á?
„Flestir krakkar hafa mest gam-
an af sakamálamyndum og gaman-
myndum," svöruðu strákarnir. „Það
er bara einn og einn sem hefur gam-
an af ógeðslegum myndum."
Það var farið að síga á seinni
hluta samtalsins. Að lokum spurði
ég piltana hvort þeir ætluðu að eiga
heima á Akureyri í framtíðinni.
„Því er ertitt að svara,“ sagði Hall-
dór. „Ég gæti alveg eins hugsað mér
að vera á Húsavík. Það er gott að
koma þangað, fallegt og mikið fé-
lagslíf. Ég á nokkra vini á Húsavík
og þekki því dálítið til þar.“
„En ég get varla hugsað mér að
flytjast úr götunni sem ég á heima
í,“ sagði Bergur. „Ég vona að það
verði aldrei!"
Að þessum orðum sögðum
gátu ungu kylfingarnir fengið
að halda áfram óáreittir
keppninni sem þeir voru byrj-
aðir í. Ætli þeir hafi ekki verið
fegnir því í aðra röndina að
vera lausir við þennan spurula
og ágenga blaðamann?
Kyllingarnir, knattspyrnu- og handknattleiksmennirnir, Halldór Jóhann og Bergur Már.
GÖMUL DÆMISAGA
eftir Sigurð Júlíus Jóhannesson.
Á hendi fingurnir fóru ab rífast
og friður mó aldrei meb deilum þrífast.
Á rifrildi þeirra ég hlusta og heyri
ab hver þeirra telur sig öbrum meiri.
Og litli fingurinn fyrstur mælti
og fjúkandi vondur taugar stælti:
„Ef húsbóndinn reibist og hvessir orbib
og hnefunum slær kem ég fyrstur í borbib.
Ég mestur er, þib mig eltib allir
um örbirgbar hreysi og konungs hallir."
Þú baugfingur mælti, og brýndi róminn:
„Hver ber d sér gullib og ríkidóminn?
Ég mestur er því ég gullib geymi
og gullib er tignab í þessum heimi."
En langatöng sig teygði og sagbi
og talsvert af drambi í róminn lagbi:
„Þib vitib ab ég er, strdkar, stærri,
ab styrkleika komist þib mér ei nærri.
í heiminum ræbur hnefaréttur,
sd hrausti er öllum betur settur."
Og þumalfingurinn reis upp reibur,
d rausi hinna hann sagbist leibur:
„Þib stybjib hver annan í öllum vanda
en aleinn sjdlfur ég megna ab standa.
Þib sjdlfsagt vitib ab sd er mestur
er sjdlfstæbi og djörfung aldrei brestur.
Því meiri ég er en allir hinir,
þib eflaust jdtib þab, góbir vinir."
En vísifingur ab bræbrum brosti:
„Þib búib," sagbi hann, „ab einum kosti.
Þó einn sé fremstur en annar fjdbur
hver öbrum verbur samt jafnan hdbur.
Þó einn sé sjdlfstæbur, annar stærri,
hver öbrum skyldi samt vera nærri.
Um góba bræbur þab gildir alla
ab glabir þeir saman standa og falla.
Því einn hefur þab sem annan brestur
svo enginn md þeirra teljast mestur."
(Úr Ijóðabókinni Sólskin. - Sigurður fúlíus var fyrsti ritstjóri Æsk-
unnar, síðar lœknir, ritstjóri og skóld í Vesturheimi)
Æ S K A N 2 7