Æskan - 01.12.1994, Blaðsíða 22

LACIÐ VAR
ums

• •
- Úr sögunni, Sitji Guðs englar, eftir Guðrúnu Helgadóttur. -
Þaö eru komin jól. Krakkarnir í stóru
sjómannsfjölskyldunni dveljast hjá
kunningjafólki af því oð mamma
þeirra er á spítala. Hún veiktist eftir oð
henni fæddist sonur, eitt barniö enn...
Þetta er á stríösárunum. Bandarískir
hermenn eru í bænum og hafa aösetur
í klaustrinu en nunnurnar, vinkonur
fjölskyldunnar, hafa vikiö um set...
Viö birtum kaflann, Fyrir neöan
klaustriö stóö ameríski herinn og söng
- lítiö eitt styttan:
Það var gaman hjá Kristínu og
Steingrími.
Allt var orðið svo fínt og fallegt
hjá þeim. Kristín átti tvennar gardín-
ur fyrir stofugluggana. Aðrar voru
settar upp á sumrin, hinar á veturna.
Heima hjá Heiðu voru bara til einar.
Kristín hengdi ekki upp músastiga í
loftið eins og allar hinar konurnar.
Hún setti bara grenigreinar og kerti
hér og þar og Heiöu fannst það fal-
legra. Og jólaskrautið hennar Kristín-
ar var þab fallegasta sem hún hafbi
séð. Alla vega litar kúlur og stjörnur
og englar sem voru klemmdir á
greinarnar á jólatrénu. En mest var
gaman þegar hann Steingrímur kom
meb snjóhúsið neöan úr kjallara. Þau
lagfærðu á því bómullina og bjuggu
til jólasveina úr pípuhreinsurum sem
renndu sér á skíðum í kringum það.
Loks kom Steingrímur með Ijósaperu
og stakk henni inn í húsib. Þegar
kveikt var og Ijósið kom gegnum
rauðar glanspappírsrúðurnar fékk
Heiða kökk í hálsinn. Þab var svo fal-
legt að hún óskaði þess ab hún gæti
átt heima í því.
Kannski vildi hún bara alltaf eiga
heima hjá Kristínu.
Heima hjá henni var enginn núna
nema amma og afi.
Hún hljóp reyndar stundum heim
til að hella úr koppnum fyrir afa af
því ab amma var svo ónýt í fótun-
um. En afi var ægilega skapvondur.
Hann reri bálvondur fram í gráðið og
auöi bletturinn á bakinu á henni
Rauðku var alltaf ab stækka.
Amma sat alla daga vib að lagfæra
jólafötin krakkanna frá því í fyrra.
Elsku Heiða mín, sagði hún, lestu
dulítið fyrir hann afa þinn meban ég
lýk við þetta.
En afi sagbi ab þetta væru kjaft-
askar og fáráölingar sem skrifuðu í
blaðib og það var alveg sama hvað
Heiða las, honum fannst það allt vit-
leysa.
Pabbi var farinn á sjóinn. Hann
hafbi aldrei verið heima á jólunum
svo að Heiða myndi.
Hann hafbi komiö til Kristínar ab
kvebja Heiöu. Og hann hafði skilib
eftir pakka. Ekki meb jólapappír utan
um en samt átti hún ekki að opna
hann fyrr en á jólunum. Heiða sá
hvab hann hafbi kostað af því ab
kaupmaöurinn hafði skrifað það með
feita blýantinum sínum og þab var
heilmikib.
Heiöa var reglulega glöð. Mamma
og pabbi höfðu aldrei gefib þeim
jólagjafir í jólapappír heldur bara föt.
Og fötin fengu þau alltaf fyrir jólin.
Hún hafbi satt að segja kviðið svolítiö
fyrir að láta Kristínu sjá ab hún fengi
ekkert frá pabba og mömmu. En nú
var því bjargaö. Henni þótti ósköp
vænt um pabba. Kristín hlyti að geta
skilið að pabbi kunni ekki að pakka í
jólabréf. Mömmurnar gerbu það víst
alltaf.
Pabbi gat verið góbur. Amma
sagði að hann hefbi ekki smakkað
dropa í þetta skipti. Hann var bara
alltaf hjá mömmu og nýja stráknum
á spítalanum.
Honum er ekki alls varnað,
garminum, sagði amma.
Og pabbi fór.
En Birgir Björn kom. Hann tók sér
frí úr jólatúrnum. Hann sagði að síð-
asta feröin hefði verið hræðileg. Þýsk
2 2 Æ S K A N