Kyndill - 01.06.1932, Síða 41

Jafnaðarstefnan
Kyndill
a'ð borga, um leið og hanu kaupir hráefnin. Peningar
Þeir, er hann lætur fyrir þetta, skapa honum engan
hagna'ð, — en öðm máli er aftur á móti að gegna um
greiðsluna fyrir vinnuþrekið.
Vdð sikulum áætla, að dagvirði vinnuþreks eins verka-
rnanms sé MÖ sama og verðmæti þeirrar vöru, er
hann framleiðir á 5 klst. vinnudegi; í reyndinni mun
dagvirði vininuÞreksáns verða nokkru meára, en við
skulum áætla þamnig og segja, að hið nauösynlega starf
hvers manns sé 6 króna virði. Þá höfum við 6 krónur
íil að styðjast við, sem verðmæti vinnuþreksins. Ef
auðmaðurinn greiðir dagviinnu verkamannsins með 6
krónum, þá boiigar hamn hana fullu, verði. Hann hefir
keypt sér imiráðarétt yfir og afmot vinnuþreksins yfir
það tímabil, sem um talað hefir verið, og getur jnnan
takmarka laganna notað það eftár eigin vilja. Þ\d meiri
vinnu sem hann getur látið verkamanninn leysa af
hendi, því meira hagnast hann, og ef hann getur knúð
verkamianninn til að vinna í 10 stundliir í sitaðinn fyrir
5 stundir, mun hagnaðurinn vaxa gífurlega. Aðeins
Með því að knýja verkamannian til vinnu í lengri tímia
honium nægir til aö framleiða jafnvirdi vinnuþreks
8íns, tekst auðmanninum að auka auö sinn með hagnaði.
Við skulum álykta sem svo, að vinnan hætti, þegar
Þessar 5 klst. væru liðnar. Auðmaðurinn hafði þá
ífteitt 6 krónur fyrir vinnuna og verkamaðiurinn hafði
Þá framleitt vörur, er voru 6 kr. virði. Á þessu hafði
aúðmaðurinn hvorki grætt eða tapað. En það er heldur
ekki ætlun hans að láta fé í framieiðsluna lí
87