Skírnir - 01.01.1936, Síða 208

206
Munur karla og kvenna.
[Skírnir
drengir eru venjulega skarpari við verkefni og þrautir.
Drengir skara fram úr í fornmálunum, stúlkur í nýju mál-
unum, sérstaklega munnlega. Drengir eru ögn betri í
landafræði, stúlkur í sögu; drengir í eðlisfræði, efna-
fræði og verlcfræði, stúlkur í líffræðum, sérstaklega í
grasafræði. Niðurstaðan í skólunum endurtekur sig venju-
lega í háskólunum. En alstaðar er það ljóst, að afbrigðin
koma af mismunandi kennslufyrirkomulagi. Þar sem pilt-
ar og stúlkur hafa verið alin upp í samskólum, með ná-
kvæmlega sömu kennslu og svo að kalla sama námi, hefir
munurinn verið miklu minni. Þar sem um einhvern veru-
legan mun er að ræða, virðist raunar, að hann sé fremur
sprottinn af áhuga og lífstefnu en af meðfæddum hæfi-
leika. í stuttu máli, hann á fremur rót sína í lunderni
en gáfum.
Sé litið á lundernið, þá er ekki eins auðvelt að ákveða
aðalmuninn á körlum og konum. Ef dæma skal eftir lát-
bragði, þá eru konur vissulega tilfinninganæmari en karl-
ar. „Suðumark“ kvenna virðist miklu lægra; þær bráðna
auðveldlegar og það sýður fljótar upp úr í orðum eða tár-
um. En hið innra eru tilfinningar karlmanna oft dýpi’1
og langærri. Tilfinningar karlmanns eru eins og undir-
alda — víð, stöðug, og rétt að maður verður hennar var;
tilfinningar kvenna eru líkari gárum og smábárum —
skarpar, snöggar og augljósar, en hverfa skjótt og eru
oft grunnar. En munurinn er meiri í sjón en raun.
Grundvöllur lundernis og skaplyndis eru hinar al-
mennu eðlishvatir manna; og hér er það nú ljóst, að hvor-
ugt kynið erfir neina eðlishvöt, sem hitt ekki erfir líka.
Yfirleitt ráða árásarhvatirnar meiru hjá karlkyninu, en
aftrandi eða bælandi hvatir meira hjá kvenkyninu. Þetta
sannast venjulega jafnvel á lægri dýrum. Eins og lítil
stúlka skrifaði einu sinni í grein um „túnið“: „Mannýg-
ustu kýrnar eru nálega ætíð tarfar“; og dr. Syntax stað-
festi ályktun hennar, þegar hann lagði af stað að leita
að konuefni: „Gráa merin er betra hrossið: hún ræður
með því að látast hlýða“. Bardagahvötin, forustuhvötin,