Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1923, Qupperneq 108

96
ÓLAFVR 8. THOROEIRSSON :
söngspörva, láta ungsteggjana, þegar þeir eru vaxnir, vera
afskekta meS beztu söngfuglunum, og læra þá unglingarn-
ir fljótt a'ð syngja, yndislega.
Á meSal dýranna er hreysikötturinn lang-nalnasti
kennarinn. Hann kennir ketlingum sinum aS hlaupa,
stökkva, klifra og mæla vegalengd. Allar þessar kúnstir
gjörir móSirin fyrst, og fær ketlingana til aS apa efbir sér.
Dag eftir dag heldur hún áfram meS æfingar sinar unz
þeir litlu eru orSnir leiknir I öllum kúnstunum.
Veittu eftirtekt kisu okkar meS ketlingana sina. Jafn.
harSan og þeir geta fariS aS hlaupa I kring, fer hún aS leika
sér viS tvinnakefli, völu, pappírssnepla eSa eitthvaS þess
konar, rétt eins og hún væri ekki enn komin af barns-
aldrinum.
Svona fer kisa aS þvl, aS kenna börnum slnum aS beita
klðm og kjafti, og svo, þegar fyrsta námsskeiSiS er liSiS,
færir hún þeim venjulega mús eSa smáfugl aS leika sér viS.
SKRÍTLUR.
Biskup einn nafnkendur I suSurrlkjum Bandaríkja,
mintlst þess nýlega viS tækifæri, aS eitt sinn er hann var
á ferS um biskupsumdæmi sitt, gisti hann I litlu þorpi úti á
landsbygSinni, þar sem, elns og víSar stóS á, aS húsmæS-
urnar þurftu aS inna af hendi húsverkin, vegna skorts á
góSum vinnukonum. — VaknaSi biskup snemma um morg-
uninn viS þaS, aS húsmóSirin söng fögrum tónum sálminn:
"Hærra, minn guS, til þín.” Og þar sem biskup lá I rúm-
inu, dáSist hann aS þvl, hve þessi kona hlyti aS vera vei
innrætt, sem syngi jafn-göfugan sálm viS húsmóSurverkin,
svo snemma morguns.
AS morgunverSi gat hann um þaS viS konuna, hve vel
sér hefSi falliS I geS söngurinn.
Ó, herra minn,—svarar hún—, þaS er sálmurinn, sem
eg syng, þegar eg er áS láta suSuna koma upp á eggjunum.
■þrjú versin syng eg, fegar þau eiga aS vera linsoSin, en
íimm, ef harSsoSin.
Ungur maSur, nýskeS trúiofaSur, hafSi einkennilega
stóran munn, sem, þegar hann brosti, náSi út aS báSum
eyrum og hertók svo andlitiS, áS þaS sýndist eins og alt
vera einn munnur. Bftir ósk kærustunnar fór hann til