Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1950, Síða 34

36
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON:
hefi eg færst í fang að safna eftirfarandi upplýsingum
um hina fyrstu íslenzku landnema, sem ekki hefir áður
verið getið, en tóku sér bólfestu á ofangreindu svæði.
Jafnframt er eg mér þess vel meðvitandi, að þessum þát-
tum verður í ýmsu ábótavant, þar eð flestir fyrstu land-
nemamir eru nú horfnir af sjónarsviðinu, svo fullkomnar
og áreiðanlegar upplýsingar um þá em ekki fáanlegar;
tíminn orðinn langur, nú 45 ár, frá fyrsta landnámi, og
lítið eða ekkert við að styðjast annað en óglöggt minni.
Þó eg að sjálfsögðu fari fleiri orðum um þá, sem
skarað hafa fram úr á einn eða annan þátt, tekið ákveðn-
ari þátt í opinberum málum, lagt meira á sig almennum
félagsmálum til viðhalds og eflingar, í einu orði sagt,
kappkostað “að gera garðinn frægan”, hætti eg mér ekki
út á þann hála ís að fara út í ýtarlegar mannlýsingar.
Álit lítið á þeim að græða. Gætu ekki orðið öðruvísi en
einhliða, og hætt við, að einhverjum yrði á að taka undir
með K.N. og segja:
“Skrítið, já, skrítið, það ákaflega er,
að enginn trúir mér né þér.”
Þó er óhætt að fuUyrða, að það fólk, sem hér gerðist
frumbyggjar, þolir fyllilega samanburð við landnema
annara byggða; þó sumir kæmu hingað með ofurlítil
efni, voru margir efnalitlir og nokkrir allsleysingjar.
En hitt skal fúslega við kannast, að framfarir voru
hér hraðfara. Margir landnámsmenn höfðu það, sem
mest var í varið; verklega þekkingu. Örðugleikar af nát-
túrunnar hendi færri yfir að stíga; landið víða fljótunnið
og greiðfært yfir að fara, og á ýmsan hátt hentugra til
ábúðar, en í öðrum nýlendum, sem íslendingar hafa
byggt-
Til að byrja með vil eg reyna til að skýra frá hverjir
voru fyrstu landnemar á svæði, sem er 6 mílur frá austri