Almanak um/fyrir árið 1900-1905 - 01.01.1902, Síða 55

«-----------------------------------— — «
skapaður á svo mannúðleg'ann iiátl; sem föngl
eru til. Þjóðíiokkur þessi óttast afturför
meira en skæðustu drepsóttir.
Við Wanda vorum öllum dögum saman
og á hverjum degi fann ég hj&benni nýjaog
nýja yflrburði, gieind og yndisleika,
meðal hverra var vaxandi leyndardómur í
djúpi augna hennar. I þessu dökka drann-
sakaniega djúpi var eitthvað það, sem hafði
svo undariega töfraridi áhrif á mig, og ég
vissi oft ekki fyr, en ég starði f augu henn-
ar og reyndiað ráða l>essa gátu. Eftir nokkra
daga var hún líka sér óafvitandi, búin að
hertaka lijarta mitt.
Einusinni er við sátum saman nálægt j
námuin föður liennar, sagði ég henni hversu j
ég eiskaði liana. Hú horfði á mig, og leynd-j
ardöinurinn í augum hennar varð enn þá ó-'
skiljanlegri.
,,Nei, nei!“ sagði hún, eins og ástarjátn-
ing mfn hefði meitt liana. Svo stökk hún á
fætur, hljóp spölkorn frá mér, sneri svo aft-
ur, tók í bendina á mér og sagði:
„Við skulum koma heim.“
Mér fannst ég standa dálítið nær því að
skilja hana þetta augnablik.
Þetta kvöld fökk ég leyfi föður hennar j
til að vinna ást hennaref mérauðnaðist það.;
Eg spurði hanti hvort hún hefði áður verið
nokkrum manni heitin, eða hvort húnj
[27]