Almanak um/fyrir árið 1900-1905 - 01.01.1902, Síða 60

•------------------i------------------------•
í með útlitið eit.t.
Skömmu seinna liófu þeir leika sfna og-
liéldu þeim áfram uppihaldslaust í tvo klukk-
utíma og hef ég aldrei séð slíkann frækleik
eða þolgæði.
Gamli maðurinn spurði Wanda hvort ég
væri nokkur íþrótta maður, hvort ég kynni
að skjóta af byssu og væri frár á fæti. Hún'
kvað svo vera. Það varð til þess, að ég varð
að reyna byssu öldungsins, átti að hæfa spón
í allmikilli fjarlægð, en mislukkaðist það.
Næst dtti ég að reyna tvö hundruð faðma
kapphlaup við ungann og efldann montara.
Ég gjörði mitt allra ítrasta, hálf sprengdi
mótstöðumann minn, en tapaði þó að lokum,
og kom aftur sneyptur og niðurlútur. Wanda
varð döpur í bragði. Það var auðseð að afi
hennar ætlaði ekki að lilífa mér, því nú átti
ég að glíma við ungan og hraustan Indí-
ána höfðingja. Wanda hvíslaði að mér, að
þetta væri biðill sinn. Ég lözt fús til þess.
En sannleikurinn var sá, að ég var fjúkandi
vondur út af þvf, að vera þannig gjörður að
athlægi.
Þessi ungi höfðingi var allur sverari og
stærri en ég. En samt treysti ég mér vel í
þetta sinn þvíög var útlærður glímumaður.
Hann tók óvægilega á mér og ætlaöi víst að
til skarar skyidi skríða á stuttum tíma. Eg
lofaði honum að hamast, enda átti ég í fullu
[32]