Afturelding - 01.08.1948, Blaðsíða 5

AFTURELDING
Yakinn a.f svefni
með skírn Andans
Eftir að hafa verið frelsaður í 8]/> ár, fékk ég
að reyna þessa undursamlegu gjöf', sem Jesús hefur
heitið öllum börnum sínum í Orðinu. Strax í byrj-
un trúarlífs míns sá ég það af Ritningunum, að
Drottinn Jesús skírði færisveina sína forðum með
Heilögum Anda. Jafnframt þessu heyrði ég trúar-
systkini mín vitna um, að þau hefðu öðlazt skírn
Andans og í þriðja lagi átti það sér stað, að ég
var viðstaddur, þegar einstaklingar fengu þessa gjöf.
Það leiddi því eins og af sálfu sér, að ég fór að
biðja um skírn Andans og var það ekki að ástæðu-
lausu, því að sá maður, sem hefur fengið að
„smakka, hvað Drottinn er góður,“ þráir alltaf
meira. Enda er það eðli hans, ef hann hefur heil-
brigt samfélag við Guð, að „sækja, eins og nýfætt
barn, eftir hinni andlegu og ósviknu mjólk. svo að
hann af henni geti dafnað til lijálpræðis."
Ég heyrði eitt sinn þekktan kristniboða liér á
landi þakka Guði fyrir það, að með endurfæðing-
unni hefði hann skírzt Helögum Anda. Margir hafa
haldið þessu fram, að ónauðsynlegt væri fyrir Guðs
börn að biðja um skírn Andans, því að þeir, sem
liefðu endurfæðzt fyrir starf Fleilags Anda, þeir ættu
þegar skírn Andans. Kenningunni um, að tungutal
sem tákn ætti að fylgja skírii Andans, hefur þar
Dýrmætasta stund samverunnar var í lok móts-
ins, þá er hópur af ungu fólki nteð innilegri bæn
um nýjan kraft af hæðum helgaði sig á ný til
þjónustunnar og Drottinn svaraði bæninni með
eldlegum blessunarstraumum. Dýrð sé Guði! Sér-
staklega þeir vinir, sem eftir mótið höfðu hugsað
til að fara út um landið í trúboðsferðir, eins og
nú er orðin árleg venja, munu hafa beðið til Drott-
ins á líkan hátt og Móse: „Fari auglit þitt eigi
með, þá lát oss eigi fara héðan.“
Og Hann, er engan lætur synjandi frá sér fara,
opinberaði einnig nú sína dýrð fyrir þessum litla
lærisveinahópi. Lofað sé lians blessaða nafn!
Kr. S.
Einur Jóh.
Gíslason.
af leiðandi verið sleppt og gildi þessarar blessuðu
náðargjafar Guðs því ekki komið fram, hvorki í
kenningu, sem náðargjöf og tákn, eða lífi einstakl-
inganna. Hitt skal þó viðurkennt, að til eru dærni
íyrir þvíy að menn hafi öðiazt skírn Ileilags Anda
með tungutali sem tákni sama daginn og þeir end-
urfæddust. Það kemur þó mjög sjaldan fyrir og
lieyrir til undantekningum.
Þó svo að ég hafi oft öðlazt mikla fyllingu Anda
Guðs og fengið kraft í líf mitt til vitnisburðar og
þjónustu fyrir Jesúm Krist, eins og margir aðrir,
þá fannst mér alltaf undir niðri eitthvað vanta í
trúarlíf mitt. Ég spurði ekki menn að því, hvað
það væri, því að surnir scigðu: Þú átt nóg. En Biblí-
an segir okkur, að þegar fylling Andans kom yfir
lærisveinana, þá fylgcli tungutal með. Það var því
þetta, sent ég þráði og bað um. Mér fannst því oft
einkennilegt að dráttur skyldi verða á bænasvarinu
og ég spurði stundum sjálfan mig og Guð: Hvers
vegna verð ég að bíða? Hvers vegna öðlast ég ekki
þetta? En það sannaðist hér sem svo oft annars stað-
ar, að Guð hefur sína eigin vegi. Og eitt er víst,
hann kemur aldrei of seint. Ég bað því stöðuglega í
trú, án þess að efast, og kappkostaði að lifa í hrein-
leika frammi fyrir Guði mínum. Meira krefst hann
ekki af börnum sínum. Því var ég fullviss um, að
fyrr eða síðar væri blessunin mín.
Sunnudagsnóttin 11. júlí 1948 verður mér ó-
gleymanleg, því að þá skírðist ég með Heilögum
Anda. Ég lagðist til hvíldar um kvöldið og sofnaði
eftir nokkkra stund. Ég vissi ekkki, hvað langur
tími leið, þar til mig fór að dreyma. Mér fannst ég
53