Afturelding - 01.08.1948, Qupperneq 10

AFTURELDING
Þetta gerist á okkar dögum
Framhald aí bls. 50.
Davíð, mun verða höfðingi meðal þeirra.“ Á herð-
um hans mun framkvæmdavaldið hvíla í náinni
framtíð fyrir hönd hins nýja ríkis. í skaut hans
fellur, fremur en nokkurs eins manns annars, eftir
því sem nú horfir, að „vera þeim hirðir“, „sækja
hið lirakta, binda um hið limlesta og koma þrótti
í hið veika“ af Jrjóð sinni, senr nú er heimilislaus
í Evrópu og víðar „og leiða þá inn í land þeirra."
Þetta gerist á okkar dögum.
Á þeim tímamótum, sem Ísraelsríki stendur nú,
eru ráðamenn þess eðlilega næmir fyrir afstöðu ann-
arra ríkja og forystumanna þeirra til sín. Trúman
Bandaríkjaforseti hefur staðið fast með málefnum
Gyðinga, og er það ekki kornið í ljós, nema að litlu
leyti, hve mikla þýðingu það liefur haft fyrir hið
unga ríki, að Trúman hefur verið forseti Banda-
ríkjanna síðan stríðinu lauk. Þetta hafa Gyðingar
metið mjög við hann og Bandaríkin. í viðurkenn-
ingarskyni var forseta Ísraelsríkis falið að færa Trú-
man þá sjaldgæfu heiðursgjöf, er sést á forsíðu
blaðsins.
í ljósi þess, sem gerist nú í Palestínu og víðar
um heim, er sem brúður Krists — hinir trúuðu —
standi við hjólsporið. Vagninn, sem tekur hana
heim til Drottins, getur komið á hverri stundu
DavíS B. Gurion, /ursœtisráSherra, skrijar undir yfirlýsingu um
sjálfslœtt Israelsríki, nóttina milli 14.—15. rnaí s.l.
sem er. — Eins og fyrr var sagt, þá varð það svo,
að þegar hinir tveir fyrstnefndu spádómar, sem
getið er um í þessari grein, rættust, auðmýkti lýð-
ur Guðs sig í bæði skiptin, gerði iðrun og yfirbót
og þrengdi sér nær Drottni. Á sama hátt, og þó
miklu fremur, ætti uppfylling þessa spádóms að
vekja trúaða menn af hvers konar andvaraleysi,
svo að þeir gefi gaum viðvörunarorðum Guðs síns:
„Ver viðbúinn að mæta Guði þínum!“
A. E.
á íslandi af eigin raun, því að á meðan ég var
heima í Noregi, var ég oft búin að spyrja sjálfa
mig, hvernig þessu starfi miðaði áfram heima á ís-
landi. Nú hef ég fengið að sjá það með eigin aug-
um, og fer til baka aftur með Ijúfar og yndislegar
minningar frá samverunni með ykkur.
— Svo að þú ætlar að hverfa til Noregs aftur?
— Já, ég fer sennilega út aftur í ágúst. Verð
þangað til á ísafirði að mestu, því að þar er móðir
mín.
— Ef til vill kemur þú aftur til íslands, og geng-
ur í lið með okkur hér í starfinu í Guðsríki?
— Ekki er það líklegt, því að ég á heimili í
Noregi, og tvö börn. Ég missti manninn minn á
hernámsárunum. En ég finn það, að ég muni leggja
mig meira fram til að biðja fyrir starfi Drottins
á íslandi en áður. Sá vöxtur, sem það hefur liaft
hin síðustu ár, gefur mér meiri áliuga fyrir því hér
eftir. Hins vegar veit ég, að allt er undir því komið,
að Guðs barnið lilýðnist skilyrðislaust vilja Drott-
ins og bendingum lians, því að á vegi hlýðninn-
ar er blessunin, en annars staðar ekki. Og þess vegna
þýddi ekki fyrir mig að ætla að reyna að standa á
móti því, ef Drottinn sýndi mér það, að ég ætti
að fara til íslands aftur, enda þótt ég sé eðlilega
fastbundin Noregi á einn og annan liátt. — En,
sem sagt, það er varla trúlegt, að Guð kalli mig
þannig til íslands, eftir svo mörg ár.
— Nei, líklega verður þetta ekki, systir Ólafía,
en jró vitum við aldrei hvað orðið getur, jiví að
vegir Drottins eru órannsakanlegir. En ég þakka
jrér fyrir þetta stutta samtal, og Guð gefi þér á-
nægjulegt sumar hér og svo góða ferð heim til
Noregs, þegar að því kemur.
58