Fróði - 01.12.1911, Blaðsíða 22

168
FRÓÐI.
nefiS væri aS kala. Þegar birta tók betur, sáu þeir ekkert ann-
aS en ís í kringum sig. En eitthvaS eitt hundraS yards voru til
strandarinnar til norSurs. StóS Shorty fast á því, aS þar væri
ósinn og kvaðst sjá vatniS. Brutu þeir Kit og Shorty svo ísinn
meS árum sínum og loks komust þeir út í ósinn, þá var autt
vatn og bar straumurinn þá norSur meS 6 mílna ferS á klukku-
stundinni. En er þeir litu aftur, þá sáu þeir fjölda af bátum,
sem sátu frosnir hér og hvar í ísnum á vatninu.
VI.
Dag eftir dag létu þeir rekast ofan fljótiS. Is var meS landi
öllu hvar sem þeir fóru og á kvöldm urSu þeir aS höggva vök
fyrir bátinn í skarirnar inn undir landið. Þeir höfSu stó litla á
bátnum og héngu þeir yfir henni daga alla, þeir Sprague og Stine,
og bökuðu sig. Voru þeir nú löngu hættir aS skipa fyrir og töl-
uðu varla orS.
Seinasta nóttin var þó köldust, og um morguninn sýndist
þeim alt fljótið vera frosiS. ÞaS var alhvítt og krapaS milli
landa og var þó hálfa mílu á breidd.
Þeim Sprague og Stine leist ekki á og vildu hvergi fara.
En þeir ráku þá út í bátinn og fóru aS höggva sig út í straum-
inn því að skrið var á krapinu. Var það þétt-stráS jökum, og
er þeir komu út í strauminn skrúfuSu jakarnir þá meðfram skör-
inni og rifu æSi mikið stykki af öSrum borðstokknum.
Jakarnir voru oft svo þykkir að þeir gátu stokkið út á þá.
Og loksins fraus krapiS svo utan um bátinn aS þeir gátu ekki
hreift hann. Hann barst meS straumnum eins og hinir jakarn-
ir, og vissu nú ýmsir endar fram.
Shorty var þá hinn rólegasti, því að næsta morgun ætlaSi
hann aS vakna í Dawson. Hann passaSi stóna og sauS matinn
og söng í sífellu. Svona gekk fram í myrkur og alt kvöldiS.
Loks reif jaki einn er reis á rönd stórt stykki úr öörum borð-
stokknum og sáu þeir í gráleitt fljótið viS og við. En það gerSi
þeim ekkert, báturinn var nú jaki en ekki skip, og gat ekki sokk-