Fróði - 01.12.1911, Blaðsíða 30

1/6
FRÓÐI.
“í harningjurmar bænum, taliö þér ekki svona kuldalega”.
“Kuldalega?” mælti hún. “Eins og þessi samferð ætti að
efla vinfengi meðal okkar”.
En svo kom lestin og hann hjálpaði henni upp í vagninn og
gekk á eftir henni. Þau settust niður í sæti tvö saman, en vagn-
inn var tómur, og leit hún þá til hans og sagði:
“Eg sé enga ástæðu til þess, að við skulum verða sarnferöa
aftur”.
“Jæja þá”, svaraði hann svo auðmjúkur að hún þagnaði, og
hélt hann þá áfrarn. “En þó að flónska mín sé fram úr hófi
keyrandi og þó að ég sé rnesti erkibjáni, þá er ég þó ekki talinn
vondur maður, sem stúlkur eigi að refsa með því að flá þá lif-
andi”. »
“Mig langar ekkert til að refsa yður. Eg býst ekki við að
hafa nein kynni af yður frarnvegis”.
“Eigið þér við að þér ,,búist við“ eða ,,langi til“?”
“Ég á við hvorutveggja, ef þér endilega viljið vita það”.
“En mig langar til þess, að þér gefið mér tækifæri aö sýrra
yður, að ég er ekki eins klunnalegur og þér haldiö”.
“En ég ætla mér ekkert að hugsa um yður”, mælti hún.
“Viljið þér þá ekki gefa mér tækifæri?”
“Hvernig þá?”
“Einhver sem þér —- eða við bæði þekkjum — ég á við—”
“Þér eigið við að við skulum fara að bera okkur saman,
hvort við bæði þekkjum ekki hann Eirík, eða Gísla eða Helga.
Nei,.ég hirði ekkert um það”.
“Ég á við — með yðar leyfi — að ég fái einhvern til að
ganga í ábyrgð fyrir rnig —”
“Nei, öldungis ekki”.
“Eg á við — Ég skyldi vera yður svo þakklátur —- og ég er
svo hrifinn af yður —
“Verið þér nú ekki að segja þetta”.
“Nei, ég skal ekki gera það. Ég er ekki hrifinn af nokkr-
um manni, karli eða konu, og rnér kom ekki til hugar að móðga
yður. — En það er — ég — fyrst ég er nú orðinn yður kunn-