Fróði - 01.12.1911, Blaðsíða 32

FRÓÐI.
■7«
,,'Nei, þaö megiö þér ekki“.
“Alt yöar tal er mjög nærri því að vera ósvífiS og vítavert“,
inælti hún. “Eg vil ekki vera hörð eða ókurteis við yður. En
þér hafið inóðkað rnig stórlega. Eg verð þó að segja að ég er
eiginlega ekki reið við yður. Eg hugsa ekkert um yður og ég
býst ekki við að sjá yöur nokkurn tíma aftur. Það er best, að
það sé svo. Hið eina sem ég get gert, er að taka kurteislega
kveðju yðar, ef við skyldum nokkru sinni mætast á förnuin vegi.
Getur sekur maður búist við betra?“
„Refsing yðar er þung og hörð“, mælti hann og roðnaði í
framan.
,,Refsing m.ín? hverjum er ég að refsa? má ég spyrja.
,, Mér “.
,,Hvaða vjtleysa. Mig langar ekkert til þess að refsa yður,
Hvernig gæti ég refsað yöur — ef mig langaði til þess?“
,,Með því að breyta eins og þér breytið'h
,.Hvernig þá?“ spurði hún nú heldur þýðlega,
“Með þvf að svifta tnig allri von um að fá nokkurn tíma að
kynnast yður“.
,,Þér eruð ósanngjarn“, mælti hún, og beit á blóörauða
vörina um leið. ,,Eg er ekki að neita yður um þessa von, sem
þér nefnið svo. En lítið þér nú á, Ef að_ þér í fyrsta skifti
hefðuð séð mig þarna á lestinni, þá munduð þér hvorki hafa vom
að eða langað til að kynnast mér. Og setjum nú svo, rétt svona
til dærnis" — og nú roðnaði hún, þó að rödd hennar væri stilt
og róleg — , .setjum nú svo, að yður litis't á mig — þætti ég vera
þægileg að líta á, — Yður hefði aldrei komið til hugar að tala
til mín, eða óskað eftir að fá að kynnast mér. Og hvers vegna
eruð þér þá, áð nota þetta atvik til þess að beiðast þess nú? Þér
hafið enga heimtingu á því — og ég hefi engan rétt til þess að
veita yður þetta, sem þér segið að yður langi svo mikið til“.
Hún sagði þetta í ofur þýðum róm, og horfði beint í augu
hotium meðan hún talaði.
,,Má ég svara yður?“ spurði hann þá stillílega.
,,]á, ef þér viljið“.
,,Þér skoðið það þt ekki sem móðgun aí rninni hendi?"'