Fróði - 01.02.1912, Síða 8

250
FRÓÐI
forrni og takmörkun þessa samkvæmish'fs. Það varð fínna, þýðara,.
áferðarfegra — en annars mundi hafa orðið — af því það var undir
hennar stjórn, í hennar umsjá, sniðið til þátttöku bæði fyrir karla og
konur. “Salóninum” var haldið uppi með reg-lubundnum samkom-
um, oftast vikulegum. Yar þft boðið þeim er húsráðandi kaus..
Oftast, voru það ávalt þeir sömu, og sóttust þessar ríkisfrúr eftir er
samkvæmissal liéldu, að safna til sín sem fiestum málsmetandi
körlum og konum, Og til heyrði það fólk þeirra “Salón” og hélt
sig sem ,hóp eða flokk útaf fyrir sig, að ýmsu frá skilið þeim sem
annara “Salón” sóttu. Mest virðing þótti það, að hafa sein frægast-
ann samkomusal, mest málsmetandi, fasta gesti. Sótt var eftir
ungum listamönnum er komu til höfuðborgarinnar, skáldum og
rithöfundum, bæði fyrir þá sök að þeir stóðu til frægðar, þeir
færðu með sér tilbreytilegan hugsunarhátt úr hinum ýmsu héiöðum.
er þeir komu frá, og svo líka sökum fjörs, œsku og fegurðar.
Það er sagt frá því í æfisögu Ileines, Gyðingaskáldsins fræga, að
með hann hafi verið farið mjög dátt í samkvæmissölum hefðar
kvenna í Ilamborg og víðar um Þýskaland. Enda var hann afburða
fríður, gæddur hinni undursamlegu, töfrandi lyndiseinkunn, er fram
kom í hinum, ávalt ómótstæðilegu myndum, þar sem inn í gleði-
hreiminn blandast einhver fjariægur ómur er snertir hvert brjóst
með hugsýnis þrá, er vekur fyrirlitning fyrir öllu miðlungsmanna
almætti en þrengir sör inn í ókunna, sálþrungna drauma heima,
Samkvæmissalurinn stendur með sínum fríðasta blóma í lok 18.
aldar um og fyrir Stjórnarbyltinguna miklu og ríkis ár Napóleons.
Voru þá margir nafnkendir “áalónar” í Parisog víðar á Frakklandi,
og um leið og þau voru heimkynni lista og fágunar í félagslífinu og
samfélag ýinsra me3tu atgerfismanna Frakklands, voru einnig
gróðrarslöð frelsisvonarinnar. og frelsislöngunarinnar er þá var að
vakna lijá þjóðarinnar bestu mönnum. I “Salóninum” vöru saman
komnir bestu menn af ýmsum stigum er gegndu ýmsum embætt-
um. Þar voru prestar, ábótar, biskupar, skáld, fræðimenn, Iögfræð-
ingar, stjórnmálamenn og trúleysingjar í einum hóp. Þar var
fylgst með öllu er var að gerast og ekki síst þeim bánnfær-
ingum á skoðunum, ritgerðum og bókum, er þóttu hættulegar al-
menningi, er út gengu frá stjórnarráðstofunum. Þar eru nýjar
stefnur í smíðum, nýjar skoðanir að ná föstu sniði, og nýjar kröfur
að gera vart við sig.