Fróði - 01.02.1912, Síða 27

FROÐI
269
mönnum, Áður en harik hafði verið tólf stundir í Vincennes hafði
hann kynt sör hvern krók og kyma í bænum utanhúsa. Ekki
íitti þessi dugnaður hans rót sina að rekjá beinlínis til hermann-
legrar kostgæfni, þótt hann löti ekkert tækifæri ónotað, er verða
inátti herþjónustU að liði. Hugur hans var allur hjá stúlkunni
fögru, er hafði töfrað hann, er hún stóð uppi á þakinu og rændi
fánanum.
“Eg skal íinna hana, iivar sem hún er,‘' mælti hann hljótt.
“Mér getur ekki brugðist að þekkja hana aftur. liún er af-
bragð.”
það lá ekki í eðli Alice að fara í felur fyrir Bretum. Þeir
höfðu haft virkið og þorpið á valdi sínu, áður en Helm koin,
og undir stjórn Abbets höfðu þeir engan óskunda gert. Hún
vissi ekki, að Roussillon var fangi, því heimilisfólk hans hélt, að
hann hefði tekið til fótanna til þess, að forðast Breta. Ekki vissi
•hún heldur, að Hamilton sárnaði svo mjög. að ná ekki fanan-
um. Það sem hún vissi — og gladdi hana mjög — var, að vel
var farið með Beverley. Af þessu var það, að hún gekk glöð og
syngjandi um heimilið, eins og ekkert hefði í skorist. Ilún stóð
við hliðið, er hangið hafði alt úr greinum gengið frá því að
Beverley skelti því eftir sér, Alt í einu stóð hún augliti til auglitis
við Farnsworth foringja. Ilún lét enga undiun í ljós.
Ilann tók til hattsins og heilsaði prúðmannlega, En dyrfsku-
legt bros lök um sólbrenda andlitið hans. Hann mælti á Frönsku,
en framburðurinn var slæmur.
“Hvernig líður yður? ungfrú goð, það gleður mig að sjá yður
aftur.”
Alice hopaði lítlo eitt á hæ(. Hún skildi þegar hvað hann
átti við og henni stóð nú siuggur af honum, því hún bjóst við,
að hann myndi spyrja eftir fánanum.
“Verið óskelfdar,” mæltit hann, “Eg er ekki hættulegur.
Hefi aldrei gert stúklkum mein á æfi minni. Þvert á móti. Eg
hefi gainan af þeim, þegar þær ern fallegar.”
"Eg er ekki hið minsta hrædd,” mælti hún þurlega. “Og
þér lítið ekkert rándýrslega út, herra minn. Þör megið fara í
friði.”
Hann roðnaði 0g beit á vörina, líklega til þess, að verða
ekki of hastur í svari. Hún horfði djarflega beint framan í hann