Fróði - 01.02.1912, Qupperneq 34

276
FRÓÐI
menn fengiö ótal dæmi um hiö takmarkalausa minni undii1
vitundarinnar.
Vanalega er það, aö hin vakandi daglega vitund stjórnar
djúpvitundinni, en þó er það langt frá, aö þessi yfirráð henn-
ar séu fullkomin og stafar það nokkuð af því að daglega vit-
undin svo oftlega veit ekkert af því hvað hin er að gera,
}?ar sem djúpvitundin æfinlega veit alt hvað henni líð-
ur.
Þegar menn sofa og eins þegar menn eru dáleiddir þá
er það náttúrlega yfirvitundin, sem seíur, því að undirvit-
undin sefur aldrei. Og það er yfirvitundin, sem dáleiðarinn
getur látið hætta að starfa, til þess að hann geti haft áhrif
á djúpvitund mannsins og fengið hana til þess að láta mann-
inn gera eitt eður annað, því að þegar daglega vitundin
sefur eða liggur í dái, þá er það djúpvitundin, sem stýrif
og stjórnar manninum, öllum hans hugsunum, endurminn-
um og gerðum.
Mer.n geta lýst þessari sjálfsvakning þannig; að hún sé
það, er djúpvitundin láti viljakraft mannsins fara að starfa,
án þess að maðurinn sjálfur, eða daglega vitundin, hafi
nokkra meðvitund um það, og án þess að nokkur annar
maður hafi þar hin minstu afskifti af.
Allur þorri manna veit það, að það er ómögulegt að
dáleiða nokkurn mann á móti vilja hans. Þetta er eðlileg
alleiðing af því, að sjálfsvakning mannsins er einlægt að
skjóta því að djúpvitundinni, að hún skuli standa á mótt
vilja dáleiðarans. Vilji djúpvitundarinnar veröur þvf æfin-
lega sterkari vilja dáleiðarans, hafi maðurinn ekki áður
verið dáleiddur af þessum sama manni og þannig veiklað-
ur viijakraftur hans.
En sé viljakraftur mannsins aftur vciklaður á einn eður
annan hátt, ef hann hefir legið í drykkjuskap eða framið
glæp, eða er beygður af sorg, þá er það oft, að aðrir geta
haft áhrif á hann og fengið hann tii að gera hvað senr
þeir vilja.