Muninn - 01.05.1962, Blaðsíða 4

dreifingar menningarmiðstöðvanna um
landið. íbúar sjálfrar Stór-Reykjavíknr
eru því miður mjög margir orðnir of and-
lega farlama til að koma auga á þennan
möguleika. Er því ekki að efa, að frumkvæð-
ið á Jdcssu sviði verður að koma frá einhverj-
mn öðrum en þeim, og virðist þá engan veg-
inn fráleitt að vænta nokkurs framlags af
hálfu Menntaskólans á Akureyri.
Það er kunnara en frá þurfi að segja, að
Jajóðfélagið í heild stendur og fellur með
þeim, sem framleiðslustörfin vinna. Ef sjáv-
arútvegur, landbúnaður og iðnaður ekki ná
að þróast á eðlilegan hátt, má fljótlega bú-
ast við hinu versta. Eins og stendur virðist
hlutur landbúnaðarins í Jrjóðarbúskapnmn
minnka í sífellu. Þetta er alleiðing Jiess, að
bændur fá tiltölulega mjög lágt verð fyrir af-
urðir sínar og flosna Joví upp. Ef til vill verð-
ur fljótlega breyting á í Jressunt efnum, ann-
ars kynni brátt að verða tilfinnanlegur
skortur á landbúnaðarafurðum. Framtíð ís-
lenzks iandljúnaðar er Jrví sennilega ekki
svo skuggaleg, sem lialda mætti nú við skjóta
ylirsýn. Iðnaðurinn á tvímælalaust mjög
glæsilega framtíð fyrir sér, og má þar fyrst
og fremst nefna stóriðnað, sem búast má við
að verði á næstu áratugum kornið upp í
sambandi við virkjun Jökulsár á Fjöllum,
Þjórsár og fleiri faflvatna. Er á allan liátt
eðlilegt, að Jökulsá verði tekin fyrst, sbr.
nýlega framkomnar tillögur Þingeyinga og
Austfirðinga um virkjun hennar.
Eftir Jrví sem fólkinu fjölgar í landinu,
ætti ríkið að komast betur af og vera færara
um aðhalda uppi fjölbreyttu menningar- og
athafnalífi. Þannig skapast, eins og fyrr var
greint, möguleikar til dreifingar á miðstöðv-
um hins andlega lífs meðal þjóðarinnar, og
Jressa möguleika má ekki fyrir nokkurn mun
láta ónotaða. Þeirra ættjarðarvina, sem vilja
láta til sín taka á þessu sviði, bíður mikið
starf ogörðugt, en Reykjavíkurvaldinu verð-
ur samt sem áður hnekkt, því að enn eiga Is-
lendingar þrótt til átaka. Norðlenzki skól-
inn leggur metnað sinn í að þjóna menning-
arlilutverki sínu sem bezt, og Jrví er á allan
hátt eðlilegt að vona, að nemendur hans
komi mjög við sögu á næstu áratugum við
þá uppbyggingu landsbyggðarinnar, sem
greinilega fer í hönd.
Björn Teitsson.
SMÁSAGNASAMKEPPNIN
Alls bárust fjórar sögur, og náðist ekki
samkomulag í dómnelndinni, sem var skip-
uð íslenzkukennurum skólans, um Jrað, hver
þeirra væri l)ezt. Mæltu Árni og Gísli með
sögunni „Bréf til Lilju,“ sem reyndist vera
eftir Kristin Jóhannesson, en Brynjólfur
nrælti með sögunni „Að gefnu tilefni ', sem
er eftir Georg Tryggvason. Varð úr, að verð-
laununum, kr. 300.00, var skipt á milli Jress-
ara tveggja höfunda, og fékk Kristinn kr.
200.00, en Georg kr. 100.00, í hlutfalli við
atkvæðin í dómnefndinni. Þakkar blaðið
dómnefnd og þátttakendum störf þeirra.
Báðar verðlaunasögurnar eru að sjálfsögðu
birtar í Jressu tölublaði.
HANDRITASPJALL
Auglýsing ritnefndar eftir gömlum glós-
um í síðasta tölublaði, liefur borið nokk-
urn árangur. Frétzt hefur t. d. af þýzkuglós-
um frá 1933—4 eftir Sigurð Bjarnason frá
Vigur, eign Björns Björnssonar í 6. S., en
elztar dæmast þó glósur úr geómetríu 3.
bekkjar, gerðar veturinn 1931 af Skúla
Magnússyni, en Páll Skúlason, III. D., hefur
,,erft“ þær eftir föður sinn. Óskar blaðið
Jreim til hamingju með gripinn og vonar,
að þær megi endast eina kynslóð enn.
7() MUNINN