Muninn - 01.05.1962, Blaðsíða 10

— Ber mikið á kynþáttavandamálinu þar?
— Já, þótt kynþáttaaðskilnaður sé bann-
aður, eru samt víða lög, sem má beita til
að koma í veg fyrir jafnrétti livítra og
sxartra. Sums staðar eru t. d. „hvít“ hverfi
og borgir, þar sem negrar fá ekki keypt hús-
næði, og yfirleitt er litið niður á þá. í
Norðurríkjunum er hugsunarháttur al-
mennings ekki mjög frábrugðinn, en segja
má, að hin beztu öfl vinni að bættu ástandi
í þessum efnum. Ég kom í skóla í Harlem,
sem er styrktur af ríkinu. Þar eru negra-
guttar frá slæmum fjölskyldum, og munað-
arlausir, sem er verið að reyna að koma á
hærra þroskastig. Meðal þeirra, sem boðið
var á vegum blaðsins, voru stúdentar frá
Afríku. Það voru góðir stúdentar, og virð-
ist mér enginn fótur fyrir því, sem sumir
hér í skólanum hafa lialdið frarn um „nigg-
ara“.
— Hvað vita nú Bandaríkjamenn um ís-
land?
— Það er næsta lítið. Ég var stundum
fenginn til að tala um ísland í skólum, og
mér til gamans lét ég menn stundum gizka
á íbúatöluna. Það kom á daginn, að þeir
liugsa slíkar tölur ekki lægra en í milljón-
um. Þó man ég eftir einum, sem komst
furðu nálægt, og öðrum, sem gizkaði á tölu
lægri en þá réttu! Ég hafði með mér
skuggamyndir, en lét mér oftast nægja
munnlega fræðslu, meðan þekkingin var
ekki meiri en þetta.
— Hvað segirðu okkur svo um skólana?
— Þeim hafa nú verið gerð skil áður hér
í blaðinu, svo að ég stikla á stóru. Ég sat
tíma í þrem skólum í New York og New
Jersey. Skólakerfið er mjög ólíkt okkar og
miðast frekar við meðalmennið, finnst mér.
Valfrelsi er eiginlega fullmikið milli náms-
greina, og væri betra að skylda menn til að
læra svo og svo mörg fög til að tryggja lág-
marksþekkingu á breiðum grundvelli.
Kennsla í sögu fer mjög fram sem umræð-
ur, og málakennsla er einnig laus í reipun-
um. Ég er hræddur um, að þeir yrðu fljót-
lega þreyttir á þeim endalausu uppskriftum
úr gömlum glósum, sem sums staðar þekkj-
ast! Kennsla hér á landi lield ég sé langt frá
því nógu lifandi. Þar er mikið lagt upp úr
Lestri utan við námsbækurnar og heinta-
verkefnum. I einum skólanum fékk hver
með sér eina bók lieim í jólafríið, og átti
að lesa liana vel og gera ritgerð um. Svo
voru ritgerðirnar látnar liggja frammi í
bókasafni skólans, þar sem nemendu gátu
kynnt sér þær, og loks var tekið próf úr
öllu saman.
— Er ekki félagslífið líka frábrugðið?
— Þar er að minnsta kosti fátt unt „virðu-
leg“ málfundafélög á borð við Hugin, held-
ur eru söguklúbbar, stærðfræðiklúbbar o. s.
frv., og engin „virðuleg" blöð eins og Mun-
inn eða Gambri, aðeins sneplar með frétt-
um úr skólalífinu. í einum stórum skóla var
nemendadómstóll, sem skar úr minniháttar
erjum milli kennara og nemenda.
— En sportið, sem þú hefur alltaf — lnn —
haft áhuga á?
— Sport og sportæsingar ber svo ískyggi-
lega hátt yfir allt annað hjá nemendum
vestra, og er þannig háttað, að ég hef ntjög
styrkzt í skoðunum mínum um slíkt, þeirn,
sem ég lief áður haldið hér fram í ræðu og
riti.
— Að öllu atiuiguðu, hvað finnst þér um
félagslífið í M. A. núna?
— Það ætti að beinast meira að menning-
arlegum og andlegum verðmætum en lík-
amlegum, og ber nauðsyn til að auka starf-
múda að leika golf. Síðast var ég hjá öðrum
semi t. d. bókmennta- og tónlistarkynninga-
nefndar. Það gefst ekkert garantí fyrir því,
að menn séu menntaðir, þótt jreir hafi öðl-
azt rétt til að setja upp hvíta húfu.
— Hefur JnL kannski í liyggju að beita
Jjér fyrir breytingum á félagsmálasviðinu á
vetri komanda?
— Hm. Þú getur skrifað, að ég sé að
hugsa! L. Kr.
82 MUNINN