Muninn - 01.05.1962, Blaðsíða 12

SPURI UM DANS
Muninn lagði ekki alls fyrir löngu svo-
hljóðandi spurningu fyrir allmarga af nem-
endum skólans: Hvers vegna er dans ein
allra vinsœlasta skemmtun unga fólksins?
Hér fara á eftir svör átta nemenda við þess-
ari spurningu:
Sigurður Guðmundsson, VI. A.: Ja, það
hefur nú hvort sem er lengst af verið aðal-
gaman ungs fólks að snúast kring um hitt
kynið á einn eða annan hátt, í von um að
geta þrengt hringinn smám saman.
Þorbjörg Kaldalóns Jónsdóttir, III. A.:
Dansinn er ágætur, allt frá vangadansi upp
í twist. Mönnum gefst í honum tækifæri til
þess að kynnast, hreyfa sig og liðka, sýna
sig og sjá aðra og, síðast en ekki sízt, fyrir-
taks tækifæri til þess að „slá sér upp“, eins
og kallað er, og jafn\ el finna sér lífsföru-
naut við sitt liæfi. Þau eru áreiðanlega þó
nokkur hjónin, sem kynnzt hafa á dansgólf-
inu.
Unga stúlkan býr sig sínu bezta skarti,
áður en hún fer á ball, og bíður síðan í of-
væni eftir „sætum strák" í fermingarfötum
og nýburstuðum skóm, sem stígur svo ofan
á tærnar á lienni og orsakar líkþorn. En þó
að unga stúlkan stirðni upp af sársauka og
æpi í hjarta sínu, missir hún ekki blíðubros-
ið af andliti sínu, ef hún hefur snefil af á-
liuga fyrir stráknum.
Guðmundur Eiriksson, VI. S.: Margt, sent
er kynferðilegs eðlis, nýtur allmikilla vin-
sælda, þó að oft sé lítið í það spunnið. Það
er því ekki að undra, þó að furðulegar og
heimskulegar hreyfingar, sem mótast af eðl-
unarfýsn lýðsins, séu vinsæl skennntun ungs
fólks. Hljómlistin verkar æsandi á menn og
eykur á múgstemninguna. Drukknir menn
eru mjög oft á dansleikjum, enda falla þeir
þar vel inn í umhverfið. Það, sem gerir dans-
skemmtanir jafn fjölsóttar og raun ber
vitni, er, hversu ungt fólk er áhrifagjarnt
og að menn liafa tilhneigingu til að vera
eins og allir aðrir.
Cecil Haraldsson, VI. S.: Vegna þess, að
dans er ef til vill bezta skemmtun. sem völ
er á.
Ég vil leyfa mér að rnæla með dansi sem
heilbrigðri skemmtun, ef vel er á haldið.
En því miður eru til þeir menn, sem mála
skrattann á vegginn og æpa, eins og rnenn
í sárri nauð, urn múgsefjun og jafnvel eitt-
livað enn þá verra og grófara. Og vissulega
eru þessir menn í nauðum staddir. Þeir
kunna ekki að dansa og, það sem verra er,
hætta sinni aumu persónu ekki tit í að læra
það. Þá halda þeir björgina óp og stóryrði,
en svo er ekki. Hún er að læra að dansa og
vera með í góðri skemmtun.
Nanna Jónsdóttir, IV. A.: Flestir ung-
lingar þrá ævintýri. Dansinn er tilvalinn til
þess að veita þessari þrá útrás. Enginn get-
ur sagt um það fyrirfram, hvort gaman verð-
ur á dansleiknum eða ekki. Það er nefni-
lega óráðin gáta.
Gunnar Rafn Sigurbjörnson, V. B.:
Ekki er hægt um vik að svara þessari rnerki-
legu spurningu fyrir ólærðan mann í sálar-
fræði og geðlækningum. Einnig er það til
vandræða, að þótt svo væri, að maður vildi
kynna sér þetta af fræðibókum, þá gefast
þær fáar og ekki á aðgengilegum málum.
En að órannsökuðu máli og í fljótu
bragði virðist kynhvötin vera aðalorsök
vinsælda dansins, og ber það vott um ótrú-
legt ábyrgðarleysi hlutaðeigenda, þegar til-
lit er tekið til ástandsins í heiminum.
Dans getur aftur á móti verið dáindis-
fagur á að ltorfa (ballett), en slíkt sést ekki
á samkomum þeim, er dansleikir nefnast,
þar sem maður og kona hnoðast hvort utan
í öðru og loftið er fullt af því ferlega hvíi
84 MUNINN